«Η διάσωση της Ελλάδας από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ είναι η πιο ακριβή στην Ιστορία: 110 δισ. ευρώ τον Μάιο του 2010 και 172 δισ. ευρώ τον Φεβρουάριο του 2012. Ο βασικός στόχος τους ήταν να αποτρέψουν μια άτακτη ελληνική χρεοκοπία, να σταθεροποιήσουν το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και να διατηρήσουν ανέπαφη την ευρωζώνη», αναφέρουν οι Financial Times κάνοντας ”ταμείο” για την Ελλάδα.
Η κοινά αποδεκτή θέση για την κρίση της ευρωζώνης διατυπώθηκε εύστοχα τη Δευτέρα από τη Hugo Dixon, αρθρογράφο και συντάκτη του Reuters: «H κρίση της ευρωζώνης κοιμάται, δεν έχει πεθάνει».
Και τι γίνεται με την κρίση στην Ελλάδα; Τα τελευταία τέσσερα με πέντε χρόνια, η Ευρώπη, με τη στήριξη του ΔΝΤ, έχει επενδύσει περισσότερο χρόνο, κόπο και χρήμα στην Ελλάδα από οποιαδήποτε άλλη δοκιμαζόμενη χώρα της ευρωζώνης. Ο στόχος είναι να αναμορφωθεί μια χώρα με τόσο ανεπαρκή κυβέρνηση, τόσο μεγάλη διαφθορά και τόσο υψηλό χρέος, που φαινόταν για κάποια διαστήματα το 2011 και το 2012 να είναι απειλή για την επιβίωση της ευρωζώνης.
Οπότε φαίνεται εύλογο να ρωτήσει κανείς: αν αυτήν τη φορά, τα χρήματα και η προσπάθεια που καταβλήθηκαν δεν άλλαξαν την Ελλάδα προς το καλύτερο, υπήρχε κανένα νόημα πίσω από όλα αυτά;
Η διάσωση της Ελλάδας από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ είναι η πιο ακριβή στην Ιστορία: 110 δισ. ευρώ τον Μάιο του 2010 και 172 δισ. ευρώ τον Φεβρουάριο του 2012. Ο βασικός στόχος τους ήταν να αποτρέψουν μια άτακτη ελληνική χρεοκοπία, να σταθεροποιήσουν το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και να διατηρήσουν ανέπαφη την ευρωζώνη.
«Η Ελλάδα κλήθηκε ουσιαστικά να θεραπεύσει δεκαετίες οικονομικής και δημοσιονομικής διαχείρισης σε μερικά μόλις χρόνια»
Ένας δεύτερος στόχος ήταν να ξεκινήσουν μεταρρυθμίσεις που θα εκσυγχρονίσουν το ελληνικό κράτος και την ελληνική οικονομία, έτσι ώστε να μην προκληθεί ξανά ανάλογη αναταραχή. Όπως υποστηρίζει ο Γάλλος οικονομολόγος Jean Pisani-Ferry στο βιβλίο του “Η κρίση του ευρώ και οι επιπτώσεις της” «Η Ελλάδα κλήθηκε ουσιαστικά να θεραπεύσει δεκαετίες οικονομικής και δημοσιονομικής διαχείρισης σε μερικά μόλις χρόνια».
Ήταν αναμφίβολα μια τεράστια πρόκληση για τη χώρα. Οπότε τον Ιούλιο του 2011 οι ηγέτες της Ευρώπης προσέφεραν μια χείρα βοηθείας, είτε γιατί ήταν πεπεισμένοι για την τεχνογνωσία τους σε τέτοια ζητήματα είτε γιατί είχαν πάρει το μάθημα να μην εμπιστεύονται τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Ελλάδας.
Η χείρα βοηθείας πήρε τη μορφή μιας task force για την Ελλάδα, μιας ομάδας 60 ατόμων -30 στις Βρυξέλλες, 30 στην Αθήνα- που προσφέρουν συμβουλές σε τομείς όπως η φορολογική διοίκηση, η λήψη μέτρων κατά της διαφθοράς, η μεταρρύθμιση του τομέα υγείας και η δημιουργία ενός κτηματολογίου. Η task force δημιοσεύει μια τριμηνιαία έκθεση για τις δραστηριότητές της. Η έβδομη κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα.
Όπως συμβαίνει με πολλά έγγραφα της Ε.Ε., η έκθεση προσθέτει μια θετική χροιά στα πράγματα. «Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στην πέμπτη θέση μεταξύ των 28 κρατών μελών στην απορρόφηση διαρθρωτικών ταμείων και των ταμείων συνοχής, από τη 18η στο τέλος του 2011. Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι η χώρα έχει χρησιμοποιήσει το 81,3% της διαθέσιμης χρηματοδότησης για το 2007-2013. Αυτό είναι αρκετά πάνω από τον μέσο όρο του 69,17% στην Ε.Ε.».
Σε αγγλική μετάφραση, αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα γίνεται καλύτερη στην εύρεση χρήσιμων επενδυτικών σχεδίων στα οποία θα ξοδευτούν τα δισεκατομμύρια ευρώ που λαμβάνει από τα προγράμματα της Ε.Ε. για τα πιο αδύναμα κράτη.
Η έκθεση της task force συμπληρώνει «Εν τέλει, η ελληνική φορολογική διοίκηση έχει πετύχει καλή πρόοδο, τόσο στο κομμάτι της φορολογικής διοίκησης με την υιοθέτηση της απόφασης του Γενικού Γραμματέα για νέο οργανόγραμμα, όσο και σε όρους βασικών διαδικασιών (core business procedures), ειδικά σε ό,τι αφορά την είσπραξη χρεών και τις μεταρρυθμίσεις στον ΦΠΑ».
«Εμφανίστηκε μεταρρυθμιστική κόπωση και η κυβέρνηση συνασπισμού έχει ήδη δει την πλειοψηφία της να περιορίζεται σε δύο μόλις έδρες στο κοινοβούλιο. Αυτό κάνει δύσκολη την προσπάθεια να κινηθεί γρήγορα στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων»
Αρκετά σημεία αυτής της πρότασης με κάνει να αναρωτιέμαι πόση πρόοδος έγινε πραγματικά: 1) η έκφραση «Εν τέλει» 2) η περίεργη επανάληψη της έκφρασης «φορολογική διοίκηση» 3) ο πανηγυρισμός για μια γραφειοκρατική απόφαση σε ένα οργανόγραμμα και 4) η χρήση της έκφρασης χωρίς νόημα, της «core business procedures».
Δεν αμφισβητώ ότι ορισμένες μεταρρυθμίσεις γίνονται στο ελληνικό φορολογικό σύστημα. Αναφέραμε ορισμένες εξ αυτών στο αναλυτικό θέμα που δημοσιεύσαμε στις 7 Ιουλίου. Φαντάζομαι όμως ότι είναι πάρα πολύ νωρίς για την Ελλάδα να δηλώσει ότι νίκησε στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων. Θυμηθείτε τι έλεγε το ΔΝΤ τον Ιούνιο: «Εμφανίστηκε μεταρρυθμιστική κόπωση και η κυβέρνηση συνασπισμού έχει ήδη δει την πλειοψηφία της να περιορίζεται σε δύο μόλις έδρες στο κοινοβούλιο. Αυτό κάνει δύσκολη την προσπάθεια να κινηθεί γρήγορα στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων».
newsit.gr
