Στην καθυστέρηση στην ψήφιση και εφαρμογή των μέτρων, τα οποία, όπως λέει, έπρεπε να έχουν εφαρμοστεί ήδη από το τέλος Ιουνίου, αποδίδει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τη σημερινή κατάσταση σε ό,τι αφορά την εκταμίευση της δόσης του δανείου, αλλά και την πίεση χρόνου που αντιμετωπίζει η Αθήνα σε σχέση με τις δανειακές υποχρεώσεις της...

Ο Γερμανός υπουργός επαναλαμβάνει ότι στο αυριανό Eurogroup δεν θα ληφθούν αποφάσεις για την Ελλάδα, καθώς ο ελληνικός προϋπολογισμός ψηφίζεται απόψε, υπενθυμίζει δε ότι πρέπει να συνταχθεί η έκθεση της τρόικας και οι όποιες αλλαγές να εγκριθούν από το γερμανικό Κοινοβούλιο. Επιπλέον, αναφέρεται για μια ακόμη φορά στην ανάγκη εφαρμογής ελεγκτικών μηχανισμών, ενώ δεν παραλείπει να τονίσει την ευθύνη των ελίτ για την κατάσταση της χώρας.

Σε συνέντευξη που παραχωρεί στην “Welt am Sonntag”, ο κ. Σόιμπλε επισημαίνει ότι «υπάρχει για την Ελλάδα δρόμος εντός Ευρωζώνης, αλλά είναι δύσκολος, διότι πρέπει να καλύψουμε παραλείψεις πολλών δεκαετιών» και «η κυβέρνηση πρέπει να πείσει τους πολίτες της για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις». Τονίζει δε ότι «εάν είναι να υπάρξει περαιτέρω βοήθεια των Ευρωπαίων, η Ελλάδα πρέπει να πείσει ότι έχει τη βούληση να ακολουθήσει αυτόν τον δύσκολο δρόμο».

Παρατίθενται οι απαντήσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στα σχετικά με την Ελλάδα ερωτήματα.
Σχετικώς με το πότε θα εκταμιευθεί η επόμενη δόση του δανείου προς την Ελλάδα:
«Αυτές τις ερωτήσεις θα έπρεπε κανονικά να τις θέσετε στους Έλληνες συναδέλφους μου και όχι στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών. Κανένας στην Ευρωζώνη δεν έχει πρόβλημα να συμφωνήσει στην εκταμίευση της επόμενης δόσης – αλλά μόνο εάν οι προϋποθέσεις έχουν εκπληρωθεί. Και γι’ αυτό πρέπει να φροντίσει η κυβέρνηση στην Αθήνα. Το ελληνικό κοινοβούλιο αποφάσισε το βράδυ της Τετάρτης μέτρα τα οποία κανονικά έπρεπε να είχαν εφαρμοστεί ως το τέλος Ιουνίου. Αυτές οι αποφάσεις πρέπει τώρα να αξιολογηθούν από την τρόικα. Όπως και ο προϋπολογισμός, τον οποίο θα ψηφίσει το κοινοβούλιο την Κυριακή (ενν. σήμερα). Το Eurogroup και το ΔΝΤ πρέπει αν είναι σίγουρα ότι θα εφαρμοστούν όλα τα συμφωνηθέντα».

Σχετικώς με το εάν θα ληφθούν αποφάσεις στο αυριανό Eurogroup:
«Αυτή τη στιγμή δεν διαφαίνεται ότι την Δευτέρα θα μπορέσουμε να λάβουμε μια έτοιμη, ολοκληρωμένη έκθεση της τρόικας, μιας και το ελληνικό κοινοβούλιο θα αποφασίσει τον προϋπολογισμό μόλις την Κυριακή. Επιπλέον, (απαιτείται) εξέταση από την τρόικα. Ακόμη, θέλουμε καλύτερους μηχανισμούς ελέγχου-γνωρίζετε π.χ. τη συζήτηση για ένα κλειστό λογαριασμό. Αλλά για αυτά ακόμη διαπραγματευόμαστε.

Σχετικώς με τις υποχρεώσεις της Ελλάδας στις 16 Νοεμβρίου και το πως θα τις καλύψει:
«Δεν ευθυνόμαστε εμείς για την πίεση χρόνου. Όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν την ημερομηνία εδώ και καιρό. Επιπλέον, όταν έχουμε μια έκθεση της τρόικας με βάση την οποία μπορούμε να εισηγηθούμε να εγκρίνουμε την εκταμίευση, πρέπει να πάμε στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο. Και δεν μπορείς να αφαιρέσεις το δικαίωμα της Μπούντεσταγκ να ελέγξει, να συζητήσει και μετά να αποφασίσει. Όλοι εμείς στο Eurogroup και στο ΔΝΤ θέλουμε να βοηθήσουμε την Ελλάδα αλλά δεν επιτρέπουμε να μας θέσουν υπό πίεση».

Σχετικώς με το ότι «με τα χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων η γερμανική κυβέρνηση εγγυάται τα χρέη της Αθήνας, την στιγμή που η ελίτ της Ελλάδας εξακολουθεί να φοροδιαφεύγει και να μη συμμετέχει στα βάρη»:
«Όταν κράτη έρχονται αντιμέτωπα με μεγάλες δυσκολίες, συνήθως πρόκειται για αποτυχία των ελίτ και, κανονικά, δεν πρόκειται για ευθύνη των “μικρών” ανθρώπων. Και η Ελλάδα έχει ένα πρόβλημα με τις ελίτ της, αυτό αληθεύει. Βεβαίως είναι ενοχλητικό όταν πολλοί πλούσιοι Έλληνες δεν πληρώνουν φόρους. Αλλά μην έχουμε ψευδαισθήσεις: δεν θα μπορέσεις να εξυγιάνεις την χώρα με τους φόρους μερικών ευκατάστατων. Για να ανακτήσεις την ανταγωνιστικότητά σου, είναι απαραίτητη μια επώδυνη και συνολική διαδικασία προσαρμογής, η οποία συμπεριλαμβάνει όλους τους τομείς. Και αυτό σημαίνει ότι επηρεάζεται η μεγάλη μάζα του πληθυσμού. Αυτό είναι οδυνηρό, αυτό είναι εν μέρει άδικο, αυτό σε μεμονωμένες περιπτώσεις σίγουρα είναι συνδεδεμένο με πόνο και οδύνη και αυτό απαιτεί τον σεβασμό μας και την συμπόνια μας, αλλά η διαδικασία είναι αναπόφευκτη».

Σχετικώς με το εάν τελικά η τρόικα «επικέντρωνε την προσοχή της περισσότερο στην λιτότητα παρά στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις»:
«Οι Έλληνες κατέβαλαν αξιοσημείωτες προσπάθειες σε ό,τι αφορά τα δημοσιονομικά. Στην εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων έχουν μείνει πίσω. Και γι’ αυτό δεν βλέπουμε ακόμη τα επιθυμητά αποτελέσματα στην ανάπτυξη της οικονομίας».

Σχετικώς με το εάν έγιναν λάθη στο σκεπτικό των προγραμμάτων βοήθειας ή αν τα μέτρα είναι σωστά, αλλά δεν εφαρμόστηκαν επαρκώς:
«Είμαι πολύ προτεστάντης για να πω: δεν κάναμε απολύτως κανένα λάθος. Αλλά δεν μπορώ να διακρίνω πού τα δύο προγράμματα βοήθειας ήταν λάθος στη σύλληψή τους. Εμείς ζητήσαμε από την αρχή και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ένα όμως είναι σωστό: εκ των υστέρων, οι προσδοκίες με βάση τις οποίες εργαστήκαμε, φάνηκαν πολύ αισιόδοξες. Γι’ αυτό και τώρα επιθυμώ ακόμη περισσότερο ρεαλιστικές υποθέσεις».

Σχετικώς με τον στόχο του ελληνικού χρέους στο 120% ως το 2020 και το πώς θα αντιμετωπιστεί ενδεχόμενη αποτυχία:
«Κανένας δεν ισχυρίζεται ότι θα ήταν εύκολο. Η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε δύσκολη κρίση προσαρμογής. Το επίπεδο χρέους δεν κινείται στην σωστή κατεύθυνση. Αλλά γι’ αυτό μπορείς να βρεις λύσεις. Σημαντική είναι πρώτα η βούληση των Ελλήνων να θέλουν πραγματικά να αλλάξουν κάτι στις δομές».

Σχετικώς με την «αντίσταση της ελληνικής πολιτικής ελίτ και των πολιτών στις μεταρρυθμίσεις» και τον κίνδυνο στο τέλος του προγράμματος η Ελλάδα να μην έχει σταθεί στα πόδια της αλλά να καταλήξει σε εξάρτηση διαρκείας:
«Μια εξάρτηση διαρκείας δεν είναι λύση. Πρέπει να βρούμε έναν δρόμο ώστε η Ελλάδα να γίνει και πάλι ανταγωνιστική. Αυτός είναι οδυνηρός δρόμος. Για την ορθότητά του, πρέπει η κυβέρνηση να πείσει τον κόσμο. Έχω μεγάλο σεβασμό για την κυριαρχία του ελληνικού λαού. Αυτός πρέπει να αποφασίσει εάν θέλει να σηκώσει τα βάρη. Δεν μπορούμε εμείς να τον απαλλάξουμε».

Σχετικώς με το πρόβλημα στην Κύπρο:
«Ως τώρα προχωρούν οι συνομιλίες μεταξύ Κύπρου και τρόικας, μόνο πολύ αργά. Μάλλον θα μπορέσουμε να ασχοληθούμε με το αίτημα σε βάθος στο Eurogroup μόλις το 2013. Πρέπει ακόμη να ξεκαθαρίσουν αρκετά, ιδιαίτερα σε σχέση με ξένους δανειστές, μεταξύ άλλων, τη Ρωσία. Η Κύπρος είναι, από πλευράς μεγέθους, μικρότερη, είναι όμως, μέσω του τραπεζικού τομέα, πολύ στενά συνδεδεμένη με την Ελλάδα».

Σχετικώς με την πολιτική δυσκολία η γερμανική κυβέρνηση να βοηθήσει την Κύπρο, «δίδοντας ενδεχομένως την εντύπωση ότι με τα χρήματα των φορολογουμένων σώζεται το “μαύρο” χρήμα Ρώσων ολιγαρχών»:
«Δεν είμαι φίλος των απλουστευμένων τίτλων ειδήσεων. Η υπεύθυνη πολιτική δεν λειτουργεί έτσι. Πρέπει να προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε όλα τα ζητήματα, να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις και τότε να μεταφέρουμε την πολιτική μας στους πολίτες, στους κυρίαρχους. Ειδικά όταν πρόκειται για ενδεχομένως μη δημοφιλή βοήθεια προς τράπεζες. Πρέπει όμως και μόνο να φανταστεί κανείς μια διήμερη κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος για να ανατριχιάσει. Αυτό είναι σαν να καταρρεύσει σε μια οικονομία η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, τότε δεν λειτουργεί τίποτα».

Πηγή:antinews.gr