Τη δημιουργία ομάδας πολιτών η οποία έχει σαν στόχο να αντισταθεί στις προσπάθειες αξιοποίησης των κοιτασμάτων του λιγνίτη στην περιοχή του Δομένικου προχώρησαν κάτοικοι της περιοχής, που ξεκαθαρίζουν ότι η κίνησή τους έχει καθαρά διεκδικητικό χαρακτήρα και δεν σχετίζεται με τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Στην ομάδα των πολιτών που ανέλαβαν την πρωτοβουλία που ονομάζουν «Κοινωνική Συμμαχία» μετέχουν οι:
ΤΥΡΝΑΒΟΣ : ΣΑΚΗΣ ΚΩΣΤΟΥΛΑΣ , ΕΛΕΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ , ΜΑΚΗΣ ΚΑΤΣΙΚΑΒΕΛΑΣ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΜΑΛΙΤΑΣ , ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΓΑΣ
ΑΜΠΕΛΩΝΑΣ : ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΥΜΠΕΝΙΩΤΗΣ , ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ
ΕΛΑΣΣΟΝΑ: ΚΥΡΑΤΣΩ ΤΣΙΟΠΑ , ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΘΡΑΚΗΣ
ΔΕΛΕΡΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ ΄ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΤΑΒΑΡΟΥΚΑΣ
ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΙ: ΛΙΟΛΙΟΣ ΖΗΣΗΣ , ΤΣΟΥΤΣΑ ΣΤΕΛΛΑ , ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΝΙΚΟΣ
ΔΑΜΑΣΙ: ΜΑΝΘΟΣ ΓΚΑΡΛΟΦΗΣ , ΒΑΣΣΙΛΙΚΗ ΔΕΛΗΧΑ , ΑΝΔΡΕΟΥ ΒΑΙΟΣ
ΔΟΜΕΝΙΚΟ: ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΖΑΓΚΑΣ
Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
Στο κείμενο που έδωσαν στη δημοσιότητα αναφέρουν:
«Η ηθική , πολιτική , οικολογική και κοινωνική ιστορία του τόπου μας γράφεται σήμερα με ιδιαίτερη ταχύτητα και σύντομα θα διαπιστώσουμε αν θα έχει γραφτεί από ”μία μικρή ομάδα νάνων που πάσχουν από το σύνδρομο του γιγαντισμού” ή από μια ολόκληρη συνειδητοποιημένη και υπεύθυνη τοπική κοινωνία των πολιτών της.
Η απαίτηση του ΔΝΤ και της Ε.Ε. από την Ελληνική Κυβέρνηση να ανοίξει το πεδίο για ελεύθερη πρόσβαση ιδιωτών στα ανεκμετάλευτα κοιτάσματα λιγνίτη στην Θεσσαλία είναι πλέον γεγονός και δίνει το δικαίωμα στους πολίτες να αισθάνονται την ανάγκη να διακηρύξουν την έντονη ανησυχία τους αφού όλες οι προβλεπόμενες συνέπειες για την τοπική κοινωνία, για το ευρύτερο φυσικό περιβάλλον, για τις καλλιέργειες και την αγροτική παραγωγή και ιδιαίτερα για την υγεία των πολιτών προβλέπεται να είναι καταστροφικές.
Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις , ούτε θα απαντηθούν ποτέ οι καταγγελίες μας και ούτε θα αλλάξουν εύκολα συνειδήσεις εκεί που υπάρχει ένας τεράστιος όγκος ”διαπλεκόμενων” συμφερόντων και επιστημονικής αυταπάτης.
Εφτασε όμως η ώρα της αντίστασης για όσους ακόμα πολιτικά και κυρίως ιδεολογικά δεν έχουν πεθάνει.
Οι δρόμοι της αντίστασης δεν είναι μόνο νομικοί όπως μερικοί προτείνουν. Είναι και νομικοί και κοινωνικοί και πολιτιστικοί. Είναι δρόμοι μιας άλλης ποιότητας ζωής , που η τοπική κοινωνία μπορεί να βρεί σ’ όλα τα επίπεδα αν ξεπεράσει την ηττοπάθεια της.
Βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας κρίσης η οποία θα αγγίξει την υγεία του ανθρώπου , το φυσικό περιβάλλον , τους πολιτικούς θεσμούς , την οικονομία , τον πολιτισμό , την ηθική και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Από την άλλη πλευρά ”ο ιδιώτης επενδυτής” που έχει την εύνοια της πολιτείας να κατασπαταλά τους πόρους οι οποίοι ανήκουν στο κράτος και θα βγάζει αμύθητα κέρδη, στους κατοίκους της περιοχής θα μείνουν η ρύπανση , οι πιθανολογούμενες ασθένειες και η μόλυνση της αγροτικής γης.
Οι ιδιώτες επενδυτές δεν έρχονται στην περιοχή για να τη βοηθήσουν οικονομικά παρά μόνο για να κερδίσουν. Δεν έρχονταιστην περιοχή για να συμβάλλουν στην επίλυση του ενεργειακού ζητήματος της χώρας, παρά για να εισπράξουν εθνικά και ευρωπαϊκά κονδύλια και να ενισχύσουν τη θέση τους στο Ελληνικό και στα ξένα χρηματιστήρια από όπου θα προέλθουν και τα σημαντικότερα κέρδη τους.
Χιλιάδες άνθρωποι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, αφού το φυσικό περιβάλλον που ζήσαν οι προγόνοι τους θα μετατραπεί σε κρανίου τόπος.
Η τέφρα, τα αιωρούμενα σωματίδια , το κλοφέν θα εγκατασταθούν μόνιμα στην περιοχή μαζί με τις αρρώστιες , τον καρκίνο και την καταστροφή κάθε σπιθαμής αγροτικής παραγωγικής γης.
Οι συνέπειες στην υγεία είναι ανυπολόγιστες. Το 80% των μαθητών ,περιοχών όπου λειτουργούν λιγνιτορυχεία , εμφανίζει προβλήματα στο αναπνευστικό, σύμφωνα με στοιχεία των τοπικών νοσοκομείων. Επιπλέον η καύση του λιγνίτη είναι καρκινογόνα κι έχει τοξικές δράσεις που επηρεάζουν τα μάτια αλλά κυρίως το αναπνευστικό, καθώς προκαλούν βρογχίτιδα, βρογχόσπασμα και μπορεί να προκαλέσει οξείες και χρόνιες νόσους (καρκίνο του πνεύμονα, ίνωση, άσθμα). Τέλος μειώνει κατά πολύ το προσδόκιμο όριο ζωής.
Το γεγονός ότι ο Τιταρήσιος ποταμός, ο οποίος τροφοδοτεί τον υδροφόρο ορίζοντα του Δήμου Τυρνάβου, διέρχεται από την περιοχή όπου πρόκειται να δημιουργηθούν μονάδες εξόρυξης του λιγνίτη, ασφαλώς μόνο εφιαλτικά σενάρια μπορεί να μας προμηθεύσει και κάθε επίκληση σχετικής μελέτης αποτελεί μια ρευστή και αναξιόπιστη εικόνα της κατάστασης που θα δημιουργηθεί.
Μπορεί να φαντάζουν τα παραπάνω ως εφιαλτικά σενάρια αλλά δεν είναι δύσκολο να μετατραπούν σε ζοφερή πραγματικότητα . Θα αναρωτηθεί κανείς , υπάρχει διέξοδος ; Η λύση είναι προφανής. Το μόνο που απαιτείται είναι να λειτουργήσουμε ως ευνομούμενη πολιτεία. Έχουμε ισχυρό θεσμικό πλαίσιο , ως πολιτεία. Μας λείπουν οι μηχανισμοί ελέγχου , διοικητικοί και κοινωνικοί.
Η ένταση των κλιματικών αλλαγών τα επόμενα χρόνια και η ανάγκη για την προστασία της δημόσιας υγείας καθιστούν την περαιτέρω αξιοποίηση του λιγνίτη μια απαγορευτική επιλογή σε επίπεδο εθνικής ενεργειακής πολιτικής.
Ολα αυτά υποδηλώνουν κυρίως την αναγκη για σταδιακη απεξάρτηση από το λιγνίτη και όχι επιπλέον εξάρτηση της δεδομένου ότι ο λιγνίτης είναι ένα πολύ ρυπογόνο καύσιμο που αντιστρατεύεται την αειφόρο ανάπτυξη, διότι παράγει κατά την καύση του ιδιαίτερα υψηλές εκπομπές CO2, που επιβαρύνει ιδιαίτερα την κλιματική αλλαγή
Η περιβαλλοντική κρίση και η κλιματική αλλαγή, θα πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο όλων των δράσεων που αφορούν θέματα στρατηγικής της ανάπτυξης. Στη βάση του διαλόγου και του προβληματισμού για τα οικονομικά προβλήματα δεν μπορεί παρά να τίθενται οι αρχές της βιωσιμότητας, της αειφορίας και της κοινωνικής συνοχής.
Το επείγον και πολύ σημαντικό ζήτημα σήμερα είναι ο αειφορικός ενεργειακός σχεδιασμός.
Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την παραγωγή ενέργειας με σεβασμό στο περιβάλλον. Ένας σχεδιασμός που θα έχει στόχο την χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, τον περιορισμό της κατανάλωσης ενέργειας τουλάχιστον κατά 20%, την χρήση νέων τεχνολογιών και τον εκσυγχρονισμό των υπαρχουσών εγκαταστάσεων.
Οι φορείς που υπογράφουν το παρόν κείμενο δεν μπορούν να δεχθούν την υποβάθμιση των περιοχών τους και τη διαιώνιση του σημερινού ρυπογόνου και πεπερασμένου μοντέλου ανάπτυξης. Δεν μπορούν και δεν πρόκειται να δεχθούν την δημοπράτηση και εκμετάλλευση των λιγνιτικών κοιτασμάτων.
Ζητάμε από την Ελληνική κυβέρνηση να δεσμευθεί δημόσια πως δεν θα προχωρήσει στην δημοπράτηση νέων λιγνιτικών πεδίων, λαμβάνοντας υπόψη τα δυσβάσταχτα περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που θα προκύψουν σε περίπτωση αξιοποίησης των κοιτασμάτων.
Ζητάμε από την Ελληνική κυβέρνηση να κάνει πράξη τις δεσμεύσεις της προχωρώντας στο σχεδιασμό πραγματικά πράσινων έργων, με έμφαση στις ανανεώσιμες πηγές παντός είδους και τις παρεμβάσεις εξοικονόμησης ενέργειας. Εξάλλου, πολυάριθμες έρευνες αποδεικνύουν πως τα πράσινα έργα αποδίδουν πολλά περισσότερα οφέλη σε θέσεις εργασίας απʼ ότι οποιαδήποτε «ρυπογόνος» επένδυση.
Ζητάμε από την αντιπροσωπεία ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ να μην επιμείνει στην παράλογη απαίτηση εκμετάλλευσης των νέων λιγνιτικών ορυχείων. Η εκμετάλλευση των ορυχείων θα προκαλέσει προβλήματα στην ενεργειακή πολιτική, στην υγεία, στο περιβάλλον αλλά και στην οικονομία της χώρας και ως εκ τούτου δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από τους συνυπογράφοντες φορείς.
Ενημερώνουμε τέλος τους πιθανά ενδιαφερόμενους επενδυτές για την αντίθεση των τοπικών κοινωνιών σε οποιαδήποτε σκέψη εκμετάλλευσης των πεδίων. Η οικονομική κρίση δεν μπορεί να μετατραπεί σε άλλοθι για καταστροφικές επιλογές.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ».
