Σε άρθρο του Paul Krugman, διαβάσαμε τα εξής: “Καθώς παρατηρώ τι θεωρείται υπεύθυνη οικονομική πολιτική αυτές τις μέρες, υπάρχει μια αναλογία που συνέχεια γυρίζει στο μυαλό μου. Γνωρίζω ότι είναι υπερβολική, αλλά παρόλα αυτά διαβάστε την: η ελίτ της πολιτικής –κεντρικοί τραπεζίτες, υπουργοί οικονομικών, πολιτικοί, που εμφανίζονται ως υπέρμαχοι της δημοσιονομικής αρετής, συμπεριφέρονται σαν τους ιερείς αρχαίας θρησκείας, που απαιτούν ανθρωποθυσίες για να κατευνάσουν την οργή αόρατων θεών”.
Αν τώρα λάβουμε υπόψη ότι το spread έφθασε χτες στις 954,3 μονάδες, στα υψηλότερα επίπεδα από τις αρχές Μαΐου και έχει επιστρέψει στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από την υπογραφή του μνημονίου, τότε καταλαβαίνουμε πόσο δίκιο –και πάλι- έχει ο κ. Krugman, όταν λέει ότι «πρέπει να επισημάνουμε ότι παρά τα δεινά που έχουν επιβληθεί στον ελληνικό –και όχι μόνο- λαό, δεν έχουν συμβάλλει σε τίποτα στη βελτίωση της εμπιστοσύνης των επενδυτών στην κυβέρνησή του».
Μήπως στραβά αρμενίζουν;
