Στην αντεπίθεση πέρασε σήμερα το ΚΚΕ απαντώντας τόσο στο γονέα αθωωθείσας ανήλικης, όσο και στην “πρωτοβουλία αλληλεγγύης”. Στην ανακο΄πινωση της ΝΕ Λάρισας του κόμματος αναφέρονται τα εξής: “Την προηγούμενη εβδομάδα με ανακοινώσεις τους στον τύπο, ο κ. Παπανικολάου,… ως εκπρόσωπος της επιτροπής πρωτοβουλίας για τους συλληφθέντες, αλλά και η ίδια η επιτροπή επιτίθενται στο ΚΚΕ κατά την προσφιλή τακτική των δυνάμεων που βρίσκονται πίσω απ’ αυτή την πρωτοβουλία, όπως το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΟΕ, κ.λπ. Ως πρόσχημα επικαλούνται τη δήθεν απουσία του ΚΚΕ απ’ τους αγώνες ενάντια στον τρομονόμο και για την αθώωση των συλληφθέντων μαθητών στα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008. Πέρα απ’ τις αποσιωπήσεις και τη διαστρέβλωση των γεγονότων, σκόπιμα κάνουν τον ανήξερο σχετικά με τις θέσεις και τη δράση του ΚΚΕ. Παρότι αρκετές φορές όλο το προηγούμενο διάστημα τοποθετηθήκαμε τόσο για τον τρομονόμο όσο και τους συλληφθέντες μαθητές, αναγκαζόμαστε να επανέλθουμε, όχι για να πείσουμε αυτούς της πρωτοβουλίας, αλλά για να βγάλουν συμπεράσματα οι εργαζόμενοι και να καταλάβουν τον επικίνδυνο για το εργατικό και μαζικό κίνημα ρόλο που παίζουν οι παραπάνω «αριστερές και κομμουνιστικές» κατ’ όνομα πολιτικές δυνάμεις.
Στο στόχαστρό τους είναι μόνιμα και όχι τυχαία το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, το Εργατικό Κέντρο και κάθε συνεπής ταξικός φορέας και συσπείρωση. Δεν είναι τυχαίο ότι η αστική τάξη και οι μηχανισμοί της, τους έχουν επιλέξει και τους προβάλλουν, να αποτελέσουν το ανάχωμα που θα εμποδίσει τη συσπείρωση στο ΚΚΕ, με τον εγκλωβισμό εργατικών και λαϊκών δυνάμεων σε πολιτικά σχήματα και πρακτικές ανώδυνες και ακίνδυνες για την εξουσία τους. Να χειραγωγηθούν λαϊκές δυνάμεις που με το βάθεμα της κρίσης μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι η κρίση, είναι κρίση καπιταλιστική που θα επαναλαμβάνεται κυκλικά και δε μπορεί να υπάρξει άλλη διέξοδος παρά μόνο στην αλλαγή της εξουσίας και του τρόπου οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Φοβούνται την ανάδειξη της ρεαλιστικότητας και αναγκαιότητας του σοσιαλισμού, το να μπολιαστεί η εργατική συνείδηση με την ανάγκη κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, του κεντρικού οικονομικού σχεδιασμού, του εργατικού και λαϊκού ελέγχου. Φοβούνται την πολιτικοποίηση του κινήματος, ως αυτό το επίπεδο ωριμότητας και γι’ αυτό βολεύουν οι πολιτικές θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΚΟΕ για «να φύγει η τρόϊκα», «να μην πληρώσουμε το χρέος», «να φύγουμε απ’ την Ευρωζώνη και την ΕΕ», που στέκονται μόνο εκεί και δεν προχωράνε στην ανάγκη τέτοιες ενέργειες να δένονται με την ανάγκη ριζικών αλλαγών στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Αιτήματα και στόχοι πάλης δηλαδή, που στην ουσία τους, προτείνουν μια «καλύτερη καπιταλιστική διαχείριση» και σπέρνουν αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος απ’ την κρίση στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Καλούνε τους εργάτες να παραιτηθούν απ’ το δικαίωμα να τους ανήκει ο πλούτος που παράγουν και η κοινωνία να παράγει για να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων.
Για την αποκατάσταση της αλήθειας σημειώνουμε ότι τόσο στελέχη του ΚΚΕ όσο και ο βουλευτής του Κόμματος σ. Αντώνης Σκυλλάκος από την πρώτη στιγμή συναντήθηκαν με αντιπροσωπεία των γονέων, έφεραν το θέμα στη Βουλή και επανηλλειμμένως με ανακοινώσεις και άλλες μορφές παρέμβασης ζήτησαν την κατάργηση του τρομονόμου καθώς και την απόσυρση των κατηγοριών για τους συλληφθέντες που βασίζονται σ’ αυτόν. Άλλωστε η πάλη για την ανατροπή όλων των αντιδημοκρατικών νόμων και της λογικής του χαφιεδισμού και της παρακολούθησης βρίσκονται στην πρώτη γραμμή πάλης του Κόμματος αλλά και του ταξικού λαϊκού κινήματος. Στα δεκάδες ψηφίσματα που αποτυπώθηκαν με τη συμβολή των κομμουνιστών σε φορείς, σωματεία, δήμους, κ.λπ. δεν κρύψαμε τις θέσεις μας, που είναι καθαρές και ξάστερες.
Άλλο είναι το πρόβλημα που έχουν το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ότι δε μπορούν να μας τσουβαλιάσουν και να μας σύρουν στην υιοθέτηση των επικίνδυνων απόψεων ότι το κίνημα πρέπει να αναπτυχθεί με μορφές κουκούλας και μολότωφ, χωρίς αιτήματα και στόχους πάλης, με εκτόνωση της οργής σε βιτρίνες και τράπεζες. Σε απόψεις ότι το υποκείμενο και κύριος οργανωτής του κινήματος θα είναι η νεολαία, απεγκλωβισμένη από κόμματα και ιδεολογίες, κινούμενη αποκλειστικά από τον αυθορμητισμό της και σε αντιπαράθεση με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αυτό δηλαδή που βολεύει και πλασάρεται απ’ την εξουσία και το κράτος των μονοπωλίων, αυτό που συνειδητά καλλιεργούν εφημερίδες και τηλεοράσεις που λειτουργούν στην υπηρεσία της αστικής τάξης,. Γι’ αυτό και σε όλη τη διάρκεια των δύο χρόνων που έχουν περάσει, η προσπάθεια ήταν να χτυπηθεί το ΚΚΕ γιατί δε δέχτηκε να χαρακτηρίσει τα γεγονότα του Δεκέμβρη ως εξέγερση, να παραιτηθεί απ’ το στόχο της ανασύνταξης της εργατικής τάξης και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του χτισίματος κοινωνικής συμμαχίας εργατοϋπαλλήλων, αυταπασχολουμένων και φτωχών αγροτών, μαζί με τη νεολαία που ανήκει σ’ αυτά τα στρώματα και που συνειδητά και σχεδιασμένα θα παλέψει και θα κατακτήσει την εξουσία. Δε θέλουν να προχωρήσει η λαϊκή οργάνωση «από τα κάτω», σε κάθε χώρο δουλειάς και κατοικίας. Με μαζική ένταξη στα ταξικά σωματεία και τα συνδικάτα, με δημιουργία επιτροπών αγώνα, να πάρει η εργατική τάξη την υπόθεση στα χέρια της. Επιτίθενται στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας γιατί έχει αυτό τον προσανατολισμό. Γιατί αποτελεί ιδρυτική και συνεπή δύναμη του ΠΑΜΕ. Θέλουν να υποσκάψουν το κύρος του, να διαρρήξουν τους δεσμούς που έχει χτίσει με τους εργατοϋπάλληλους όλα αυτά τα χρόνια, στη δύσκολη ταξική πάλη.
Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις που αναφέρουμε δεν είναι δυνάμεις που μπορεί πάνω της να στηριχτεί η εργατική τάξη. Βγάζουν σπυράκια όταν ακούν για πρωτοπορία της εργατικής τάξης, κατασυκοφαντούν και λοιδωρούν την οικοδόμηση του σοσιαλισμού τον προηγούμενο αιώνα, πολεμούν μετά μανίας το ΠΑΜΕ. Τελευταία το κύριο σύνθημά τους είναι «ούτε με τη ΓΣΕΕ, ούτε με το ΠΑΜΕ», βεβήλωσαν τη μνήμη της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου στην Πάντειο (δολοφονήθηκε απ’ την εργοδοσία σε περιφρούρηση απεργίας), ενώ δε διστάζουν σε σωματεία, εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες, να συμμαχήσουν σε κοινό μέτωπο με δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ για να αποκλείσουν την εκλογή δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Δίνουν πολιτική κάλυψη στις πορείες, στις λεγόμενες «αντιεξουσιαστικές» ομάδες, στο όνομα της δημοκρατίας και της μαζικότητας. Σε ομάδες που είτε δημιουργήθηκαν είτε έχουν διαβρωθεί πλήρως απ’ την ασφάλεια και τις μυστικές υπηρεσίες. Σε ομάδες, που κάθε φορά που οι εργαζόμενοι βρίσκονται στο δρόμο, είναι κι αυτοί εκεί για να τρομοκρατήσουν, να αποπροσανατολίσουν με επεισόδια. Ομάδες που δυο φορές έχουν επιτεθεί το τελευταίο διάστημα στη Λάρισα, και τραυμάτισαν μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.
Αυτή τη στιγμή το ΝΑΡ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ΚΟΕ, τους έχει επιλέξει η αστική εξουσία για να αντικαταστήσουν το ΣΥΡΙΖΑ που απέτυχε να χτυπήσει το ΚΚΕ, να του αποσπάσει κύρος και δύναμη. Έτσι προβάλλονται με κάθε ευκαιρία και αυτό συμβαίνει τόσο σε κεντρικά μέσα ενημέρωσης αλλά και στον τοπικό τύπο και τα ντόπια τηλεοπτικά κανάλια, την ίδια στιγμή που αποσιωπούνται η δράση και οι κινητοποιήσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Δεν είναι δυνάμεις που θέλουν ενότητα δράσης με το ΚΚΕ. Είναι δυνάμεις που πολεμούν το ΚΚΕ και κανείς δε πρέπει να παρασύρεται απ’ τη δημαγωγική και υποκριτική τους στάση. Η ύπαρξή τους εξυπηρετεί την αναπαραγωγή άθλιων επιχειρημάτων περί «πολλών κομματιών στην αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα», περί «απομονωτισμού και σεχταρισμού» του ΚΚΕ που δε θέλει συμμαχίες και συνεργασίες, περί «ιδεολογικής καθαρότητας» που δήθεν έχει σαν σημαία το ΚΚΕ. Στην πραγματικότητα όμως αν εξετάσει κανείς τις θέσεις τους θα διαπιστώσει ότι δε ξεφεύγουν απ’ τα όρια της σοσιαλδημοκρατίας, ότι έχουν τέτοια σχέση με τον επιστημονικό κομμουνισμό, όσο το ΠΑΣΟΚ με το σοσιαλισμό. Όπως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά έτσι και η επαναστατική φρασεολογία και φλυαρία δεν κάνει τον επαναστάτη και τον κομμουνιστή. Κριτήριο αποτελούν η σωστή στρατηγική και η καθημερινή πρακτική να την υπηρετεί”.
