«Θέλω να ξυπνήσω το όργανο από τη χειμερία νάρκη», λέει με πάθος ο Karadaglić Miloš. Ακούγοντας το πρώτο άλμπουμ του κιθαρίστα Karadaglić Milos , αναρωτιέται κανείς πού στο καλό βρισκόταν η κλασσική κιθάρα τον τελευταίο καιρό. Καθώς κινείται από τις συνθέσεις του Tarrega, του Albeniz… και του Granados στα πιο αφηρημένα σχήματα του Carlo Domeniconi Koyunbaba, είναι σαν ο Karadaglic να λάμπει σαν αστέρι στο σύνολο της πολιτιστικής κληρονομιάς της κιθάρας.
“Το εβδομήντα ήταν η χρυσή εποχή της κιθάρας, αλλά η κατάσταση ήταν διαφορετική τότε, επειδή υπήρχε υποστήριξη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το BBC και όλους», λέει ο Milos (που είναι γνωστός με το μικρό του όνομα).
“Λόγω των Julian Bream και John Williams, η κλασσική κιθάρα ήταν πραγματικά ένα οικιακό όνομα, αλλά μετά ο κόσμος άλλαξε, και μαζί με αυτόν άλλαξε και το είδος της μουσικής που οι άνθρωποι ήθελαν να ακούσουν. Θέλω να ξυπνήσω την κιθάρα από τη χειμερία νάρκη, και να δείξω τι μπορώ να κάνω εγώ και τι μπορεί να κάνει η κιθάρα μου.”
Ο Milos γεννήθηκε πριν από 28 χρόνια στην μικρή βαλκανική χώρα του Μαυροβουνίου. Από νεαρή ηλικία ήθελε να είναι καλλιτέχνης και performer. Δεδομένου ότι το Μαυροβούνιο έχει πληθυσμό μόλις 600.000 και δεν έχει παράδοση στην κλασσική κιθάρα, το να κάνει καριέρα με αυτό το όργανο ήταν σχεδόν απίθανο.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Milos ανακάλυψε μια παλιά και σκονισμένη κιθάρα με σπασμένες χορδές πάνω σε ένα ντουλάπι στο δωμάτιο των γονιών του. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, αυτό το άθλιο απομεινάρι κιθάρας τον έπεισε ότι πρέπει να γίνει ένας κιθαρίστας.
«Η κιθάρα χρειάζεται αναγέννηση. Δεν υπάρχει πιο προσιτό και όμορφο μέσο, και θέλω να το φέρω σε μια νέα γενιά ακροατών” υποστηρίζει ο Milos.
Πηγή: telegraph.co.uk
