Οι μαθητές του υπό κατάργηση Λυκείου Τσαριτσάνης μπορεί να διέκοψαν την Κυριακή την απεργία πείνας που ξεκίνησαν αντιδρώντας στην αρχική απόφαση του υπουργείου Παιδείας να καταργήσει το σχολείο τους από την επόμενη σχολική χρονιά, ξεκαθάρισαν όμως ότι παραμένουν σε αγωνιστική εγρήγορση αν οι εξελίξεις δεν είναι θετικές ως προς το αίτημά τους.Εντωμεταξύ, ανακοίνωση για το θέμα εξέδωσε και ο Μορφωτικός Σύλλογος Τσαριτσάνης, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων τα εξής: «Οι τελικές αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας δεν προκάλεσαν την παραμικρή έκπληξη σε κανέναν. Ήταν αναμενόμενο, μετά το κλίμα που δημιουργήθηκε το τελευταίο διάστημα, ότι για «παιδαγωγικούς» και μόνον λόγους… θα έμπαινε λουκέτο σε εκατοντάδες σχολικές μονάδες σε όλη την επικράτεια. Η Οικονόμειος Σχολή Τσαριτσάνης βρέθηκε στο στόχαστρο από την πρώτη στιγμή. Το Λύκειο Τσαριτσάνης κλείνει και στο Γυμνάσιο προωθείται ένα παράλογο σχέδιο μεταφοράς των παιδιών από τον Ευαγγελισμό με σκοπό δήθεν την αναβάθμιση της Οικονομείου Σχολής. Το Γυμνάσιο Τσαριτσάνης παραμένει στο στόχαστρο και μεθοδεύεται με τον τρόπο αυτό η κατάργησή του, οσονούπω. Ο Μορφωτικός Σύλλογος βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των γονιών και των μαθητών. Στήριξε ενεργά και συμμετείχε σε όλες τις κινητοποιήσεις. Ο Μορφωτικός Σύλλογος το έχει δηλώσει ξεκάθαρα πως δεν πιστεύει σε άστοχες και άσκοπες ενέργειες. Πιστεύουμε στη συνέχιση του αγώνα. Στηρίζουμε όλες τις μορφές πάλης και κινητοποιήσεων με μαζικότητα, ενότητα και αποφασιστικότητα. Ανεξάρτητα από την έκβαση που μπορεί να έχει, ανεξάρτητα από την επίτευξη των στόχων που μπαίνουν, κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Για τις θέσεις του ο Μορφωτικός Σύλλογος Τσαριτσάνης κατηγορήθηκε από ορισμένους ότι δίνει πολιτική διάσταση σ’ ένα ζήτημα που είναι καθαρά τοπικό. Κατ’ αρχήν το ζήτημα είναι από μόνο του πολιτικό και κανένας Σύλλογος δεν το πολιτικοποιεί. Το πολιτικοποιούν πρώτα απ’ όλα αυτοί που θέλουν να κλείσουν σχολεία, να διασπάσουν τον ενιαίο και δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας, να παραδώσουν τα σχολεία στους δήμους και σιγά – σιγά στους ιδιώτες. Εάν υποθέσουμε ότι θα υπάρξει αίσιο τέλος τους αγώνες μας και η Οικονόμειος Σχολή παραμείνει σε λειτουργία, τι ποιότητα μόρφωσης θα προσφέρει, όταν υλοποιηθούν τα σχέδια του υπουργείου που διασπούν τον ενιαίο και δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας; Όταν η λειτουργία της θα είναι αρμοδιότητα του δήμου, χωρίς πόρους πώς θα λειτουργεί και ποιος θα καλύπτει το κόστος; Σηκώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά νέα βάρη; Για ποια Οικονόμειο Σχολή θα μιλάμε όταν οι μισοί Τσαριτσανιώτες δεν θα μπορούν να στείλουν σε αυτήν τα παιδιά τους για να μάθουν γράμματα; Δεν θα γίνουμε συνένοχοι στην παράδοση της Οικονομείου Σχολής σε ιδιώτες που θα «χορηγούν» και θα επεμβαίνουν στο πρόγραμμα. Και σε σχολεία που για να λειτουργούν θα πληρώνουν οι γονείς. Η μόρφωση είναι δικαίωμα και αυτή η στάση του Συλλόγου είναι στάση πολιτική».
