Η Ναταλία Manzurova, είναι μια από τους λίγους επιζώντες μεταξύ των εμπλεκομένων στον μακράς διαρκείας καθαρισμό του Τσερνόμπιλ. Ήταν 35-ετών μηχανικός σε πυρηνικό εργοστάσιο στη Ozersk, τον Απρίλιο του 1986, όταν αυτή και 13 άλλοι επιστήμονες πήραν εντολή να πάνε στο κατεστραμμένο και καμένο εργοστάσιο στη βόρεια Ουκρανία…
Είχαν περάσει μόλις τέσσερις ημέρες από τη στιγμή που η μεγαλύτερη πυρηνική καταστροφή στον κόσμο σκόρπισε τεράστια ποσά ακτινοβολίας στην ατμόσφαιρα και οδήγησε στην εκκένωση μιας περιοχής με 100.000 ανθρώπους.
Η Manzurova και οι συνάδελφοί της ήταν μεταξύ των περίπου 800.000 «καθαριστών» που ήταν επιφορτισμένοι με την απομάκρυνση και την ταφή της μόλυνσης από το σημείο, που και σήμερα εξακολουθεί να ονομάζεται νεκρή ζώνη.
Η Manzurova, 59 ετών σήμερα, και συνήγορος για τα θύματα της ακτινοβολίας σε όλο τον κόσμο, έχει το “κολιέ του Τσερνόμπιλ” – μια ουλή στο λαιμό της από την αφαίρεση του θυρεοειδούς της – αλλά και πολλά προβλήματα υγείας. Αλλά σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας της, που έχουν όλοι πεθάνει από τη δηλητηρίαση της ακτινοβολίας, αυτή είναι ζωντανή.
Να τι είπε η Manzurova για τη Fukushima: «Κάθε πυρηνικό ατύχημα είναι διαφορετικό, και ο αντίκτυπός του δεν είναι δυνατόν να μετρηθεί πραγματικά, παρά πολλά χρόνια αργότερα. Η κυβέρνηση δεν λέει πάντα την αλήθεια.
Πολλοί δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Οι ζωές τους θα χωριστούν σε δύο μέρη: πριν και μετά τη Fukushima. Θα ανησυχούν για την υγεία τους και την υγεία των παιδιών τους.
Η κυβέρνηση πιθανότατα θα πει οτι δεν υπήρχε τόση πολλή ακτινοβολία και ότι δεν τους πείραξε. Και η κυβέρνηση, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα τους αποζημιώσει για όλα όσα έχουν χάσει. Αυτό που χάνεται δεν μπορεί να υπολογιστεί.
Αυτό που λέω στους Ιάπωνες είναι: τρέξτε όσο πιο μακριά, όσο πιο σύντομα γίνεται. Μην περιμένετε. Σώστε τους εαυτούς σας και μη βασίζεστε στην κυβέρνηση, επειδή η κυβέρνηση ψεύδεται. Δεν θέλουν να ξέρεις την αλήθεια, διότι η πυρηνική βιομηχανία είναι πολύ ισχυρή.
Όταν πήγα στο Τσερνόμπιλ, δεν είχα ιδέα και δεν ήξερα τι πραγματικά συνέβαινε παρά αφού πέρασε πολύς καιρός. Όλα καλύπτονταν από το απόρρητο. Πήγα εκεί ως επαγγελματίας γιατί μου είπαν να πάω, αλλά αν μου ζητούσαν να κάνω το ίδιο σήμερα, ποτέ δεν θα συμφωνούσα.
Οι θυσίες των εργαζομένων στη Φουκουσίμα είναι πολύ μεγάλες, επειδή η πυρηνική βιομηχανία αναπτύχθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε τα στελέχη της να μην είναι υπόλογα για τα ανθρώπινα όντα που καλούνται να καθαρίσουν μια καταστροφή. Είναι σαν πυρηνική δουλεία.
Πηγή: aolnews
