ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιάννης Παιδής
H xθεσινή παρουσία των πολιτικών αρχηγών δυστυχώς απέδειξε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο το τι φταίει και η χώρα βρίσκεται εδώ που βρίσκεται και το χειρότερο δεν έχει και ελπίδες να σωθεί…
Όταν η κρίση έχει χτυπήσει «κόκκινο», ο κίνδυνος της χρεωκοπίας είναι κάτι περισσότερο από ορατός, και όταν η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού θεωρεί τους πολιτικούς αναξιόπιστους ή ακόμα – ακόμα και επικίνδυνους, η στάση τους απέδειξε ότι εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να περισώσουν τα κόμματά τους και όχι το συμφέρον της χώρας και των πολιτών της.
Όταν ο πρωθυπουργός πηγαίνει απροετοίμαστος σε διαπραγματεύσεις με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε το μίνιμουμ της συναίνεσης, και αφήνει να εννοηθεί ότι θα παραιτηθεί και από πρωθυπουργός αρκεί να κερδίσει τον αντίπαλό του στα σημεία, και όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βλέποντας ότι μπορεί να κερδίσει τις εκλογές όποτε και αν γίνουν αυτές ώστε να ισχυροποιηθεί στο κόμμα του, παραβλέπει το συμφέρον της χώρας και σαν σχολιαρόπαιδο τρέχει να μαρτυρήσει τι συζήτησε με τον πρωθυπουργό, πριν καν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις, πιστεύοντας ότι τον έριξε νοκ άουτ, αν μη τι άλλο αποδεικνύουν ότι είναι κατώτεροι των περιστάσεων.
Αντί ο πρωθυπουργός να αναλάβει τις ευθύνες του που είναι πολλές για τη σημερινή κατάσταση στη χώρα, και να μιλήσει ανοικτά ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας για τις προθέσεις του και να ζητήσει ξεκάθαρη συνεργασία ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, με στόχο να περάσει το μεσοπρόθεσμο, αφού αυτή είναι η εντολή της τρόικας, και σε περίπτωση που δεν την πετύχει να καταγγείλει τον κ. Σαμαρά, προτίμησε τις τηλεφωνικές διαβουλεύσεις που είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να καταλήξουν πουθενά.
Την ίδια ώρα ο κ. Σαμαράς, πολιτικός που σαν υπουργός Εξωτερικών χόρευε το 1990 τσάμικο στην Αλβανία, λίγο αργότερα υπέγραφε το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας χωρίς να υπάρχει πρόβλεψη για το τι θα γίνει με τα Σκόπια, στη συνέχεια δηλώνοντας πατριώτης, παραιτήθηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ρίχνοντάς την με τον Συμπιλίδη, δημιούργησε την Πολιτική Ανοιξη που αποδείχθηκε χειμώνας για τον ίδιο, αργότερα επέστρεψε στη ΝΔ και συμμετείχε στην κυβέρνηση Καραμανλή λέγοντας μας σήμερα ότι δεν ευθύνεται για τις επιλογές της, δηλώνει έτοιμος να κυβερνήσει με το επιτελείο εκείνο που την κοπάνησε το 2009 καταλαβαίνοντας τα αδιέξοδα στα οποία οδήγησαν τη χώρα.
Οσο για τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, ο κ. Τσίπρας προτείνει εκλογές χωρίς να μας λέει τι θα γίνει μετά, το ίδιο και η κ. Παπαρήγα που μιλά για μέτωπο που θα οδηγήσει τη χώρα έξω από την Ε.Ε., ο κ. Καρατζαφέρης, χωρίς να μετρήσει αυτά που λέει πρότεινε να κάνουμε πρωθυπουργό τον 85χρονο Κωστή Στεφανόπουλο, η δε κ. Μπακογιάννη αρκέστηκε σε γενικόλογες τοποθετήσεις τρίβοντας τα χέρια της για το χάλι των κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαρά, αφού ελπίζει σε κέρδη για το κόμμα της. Τι να περιμένουμε άραγε από τέτοιους αρχηγούς; Και πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα πράξουν το πρέπον για τη χώρα;
Τί μπορούμε να πούμε άραγε σήμερα στον κ. Σαρκοζί που ζητησε σοβαράτητα από τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν απέδειξαν ότι με τις πράξεις τους είναι κατώτεροι των περιστάσεων;
