Οι επιστήμονες στο Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας Bistra στο Ptuj της Σλοβενίας, έχουν υποθέσει ότι η Νευτώνεια ιδέα του χρόνου ως απόλυτη ποσότητα που ρέει από μόνη της, μαζί με την ιδέα ότι ο χρόνος είναι η τέταρτη διάσταση του χωροχρόνου, είναι εσφαλμένη. Προτείνουν να αντικαταστήσουν αυτές τις έννοιες του χρόνου με άλλες που ανταποκρίνονται με μεγαλύτερη ακρίβεια στο φυσικό κόσμο: o χρόνος ως μέτρο της αριθμητικής σειράς των αλλαγών…
Σε δύο πρόσφατες εργασίες που δημοσιεύτηκαν στα Physics Essays, οι Amrit Sorli, Davide Fiscaletti, και Dusan Klinar, ξεκινούν εξηγώντας πώς συνήθως υποθέτουμε ότι ο χρόνος είναι ένα απόλυτο φυσικό μέγεθος που παίζει το ρόλο της ανεξάρτητης μεταβλητής (ο χρόνος, t, είναι συχνά ο x-άξονας στα γραφήματα που δείχνουν την εξέλιξη ενός φυσικού συστήματος). Αλλά, όπως σημειώνουν, δεν μπορούμε ποτέ πραγματικά να μετρήσουμε το t. Αυτά που μπορούμε να μετρήσουμε είναι η συχνότητα και η ταχύτητα ενός αντικειμένου. Αλλά, από μόνο του το t έχει μόνο μαθηματική αξία, και καμία στοιχειώδη φυσική ύπαρξη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο χρόνος δεν υπάρχει, αλλά ότι ο χρόνος έχει περισσότερο να κάνει με το διάστημα από ό,τι με την ιδέα ενός απόλυτου χρόνου. Έτσι, ενώ ο τεσσάρων διαστάσεων χωροχρόνος συνήθως θεωρείται ότι αποτελείται από τρεις διαστάσεις του χώρου και μία διάσταση του χρόνου, η άποψη των ερευνητών είναι ότι είναι πιο σωστό να φανταστεί κανείς το χωροχρόνο ως τέσσερις διαστάσεις του χώρου. Με άλλα λόγια, όπως λένε, το Σύμπαν είναι «διαχρονικό».
