Όλοι μαζί μπορούν;

Γράφει η Ευαγγελία Ψαρρού

Η κοινωνία είχε φτάσει στα όριά της και ο ξεσηκωμός ήταν προ των πυλών , όπως φάνηκε και με τη ματαίωση της παρέλασης της 28^ης Οκτωβρίου. Δεν άντεχε ούτε νέα μέτρα, ούτε πιο σκληρή λιτότητα, και αυτά σίγουρα θα ακολουθούσαν με το «κούρεμα» που ερχόταν, και τη νέα δανειακή σύμβαση. Η δε αντιπολίτευση σύσσωμη,… συμπεριλαμβανομένης και της ΝΔ του Σαμαρά, έβγαζε αντιμνημονιακές κορώνες. Εκλογές, λόγω αφραγκίας και εξωτερικής πίεσης ήταν αδύνατο να γίνουν. Αλλά και να γίνονταν, σε μεγαλύτερες περιπέτειες θα έμπαινε η χώρα αφού δεν θα έβγαινε αυτοδύναμη κυβέρνηση, και μέχρι να συμφωνήσουν για κυβέρνηση συνεργασίας –αν κατάφερναν να συμφωνήσουν ποτέ- θα χάνονταν όλες οι προθεσμίες, και –εν τω μεταξύ- θα «στέγνωνε» από χρήμα η χώρα, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Έπρεπε να γίνει κάτι, και έγινε. Σαν κεραυνός –όχι- εν αιθρία έπεσε η ιδέα του δημοψηφίσματος που τάραξε τον ύπνο πολλών και ανάγκασε άλλους να πετάξουν τις μάσκες τους. Έπρεπε ο κόσμος να αποφασίσει αν θέλει το «κούρεμα» και τη νέα δανειακή σύμβαση, αν –δηλαδή- θέλει να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, ή δεν θέλει το «κούρεμα» και τη νέα δανειακή σύμβαση, και προτιμάει επομένως, να επιστρέψει στη δραχμούλα.

Και έτσι άρχισαν να πέφτουν οι μάσκες:

• Μοναδική ευκαιρία για το ΚΚΕ ήταν αυτό το δημοψήφισμα. Με εκλογές ποτέ δεν θα μπορούσε η Ελλάδα να φύγει από το ευρώ. Αν όμως ο κόσμος ψήφιζε υπέρ της εξόδου της χώρας από το ευρώ στο δημοψήφισμα, κάτι τέτοιο θα ήταν δεσμευτικό για την οποιαδήποτε κυβέρνηση. Το ΚΚΕ όμως προτίμησε να πάει κόντρα στο δημοψήφισμα.

• Η ΝΔ και το ΛΑΟΣ κατάπιαν τις αντιμνημονιακές τους κορώνες, και φάνηκε ξεκάθαρα ότι ήταν υπέρ και του «κουρέματος» και της νέας δανειακής σύμβασης. Φώναζαν ότι την παραμονή μας στην ευρωζώνη δεν θα πρέπει να τη διαπραγματευτούμε για κανένα λόγο, και επομένως παραδέχτηκαν πλέον ξεκάθαρα ότι και το «κούρεμα», αλλά και η νέα δανειακή σύμβαση ήταν αναγκαία, αφού ή παραμονή μας στην ευρωζώνη περνούσε μέσα από αυτά.

• Έτσι άρχισαν όλοι μαζί να βρίζουν τον Παπανδρέου και την απόφασή του για το Δημοψήφισμα. Το ίδιο έκαναν και οι ευρωπαίοι εταίροι μας για να πιέσουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα στη χώρα και να δείξουν –σε όλους!- πόσο καταστροφικό θα ήταν για την Ελλάδα κάτι τέτοιο. Ο Παπανδρέου βέβαια το πήρε πίσω. Δεν είχε πλέον και κανένα λόγο να επιμείνει. Ο ίδιος είχε από πολύ νωρίς δηλώσει ότι θα παραιτούνταν αν ήταν προς όφελος της χώρας. Και αυτό έκανε. Παραιτήθηκε αφού προηγουμένως τους έφερε όλους εκεί που ήθελε.

Σήμερα μοιάζουν να ηρέμησαν –φαινομενικά τουλάχιστον- τα πράγματα επειδή η κυβέρνηση έχει έναν τραπεζίτη για πρόεδρο και συγκυβερνούν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, αλλά η πολιτική που θα ακολουθήσουν είναι η ίδια πολιτική που θα ακολουθούσε και ο Γιώργος Παπανδρέου. Μόνο που ο Παπανδρέου μόνος του δεν μπορούσε να την επιβάλλει, ενώ τώρα όλοι μαζί μπορούν…