Γράφει ο Γιάννης Παιδής
Είναι να απορείς ακούγοντας σήμερα από τη μία τον Ευ. Βενιζέλο και από την άλλη τον Αντ. Σαμαρά, να απευθύνονται προς τον ελληνικό λαό μέσω του κομματικού τους ακροατηρίου. Ξεκινώντας ουσιαστικά την προεκλογική εκστρατεία, ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπαν και πάλι ότι μπορούν να μας σώσουν και να φέρουν τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης και σύντομα στην ευημερία…
Κρύβοντας επιμελώς τις ευθύνες τους για την κατάντια της χώρας και για την εξαθλίωση των πολιτών που οφείλετε αποκλειστικά στη διακυβέρνηση της χώρας από τα δύο κόμματα, ο κ. Βενιζέλος σίγουρος νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, και ο κ. Σαμαράς αρχηγός της ΝΔ, ζήτησαν ο πρώτος την πρωτιά του κόμματός του στις εκλογές, και ο δεύτερος νίκη με αυτοδυναμία.
Μάλλον θεωρούν ότι απευθύνονται σε ηλίθιους που ξεχνούν εύκολα ότι τα δύο κόμματα αποδέχθηκαν τους όρους του 2ου μνημονίου που έφερε ψαλίδι σε μισθούς και συντάξεις, ανατροπή της εργατικής νομοθεσίας, διάλυση του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας υγείας και της περίθαλψης, και φυσικά δέσμευσαν τις κυβερνήσεις των επόμενων χρόνων, ενώ τον Ιούνιο βάσει του μνημονίου έχουν προαποφασίσει νέα σκληρά μέτρα.
Χρησιμοποιώντας την ξύλινη γλώσσα των πολιτικών που έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού, ο κ. Βενιζέλος ζήτησε από όσους ψήφισαν ΠΑΣΟΚ να επιστρέψουν για να του δώσουν τη νίκη, ενώ ο κ. Σαμαράς άρχισε να υπόσχεται διόρθωση στις συντάξεις και στα επιδόματα πολυτέκνων, που πριν από λίγες μέρες συμφώνησε να κοπούν, ενώ για μια ακόμη φορά μίλησε αόριστα για ανάπτυξη και εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες.
Δυστυχώς σε μια χώρα που είναι ρημαγμένη από τις πολιτικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, στην οποία η μισή νεολαία είναι άνεργη, η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι χωρίς μισθό, τα μικρά καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο, και οι προοπτικές για καλύτερες μέρες με την ισχύουσα νεοφιλελεύθερη πολιτική είναι μηδαμινές, φαντάζει εξοργιστικό να ακούς τους υπεύθυνους του εγκλήματος να ξεκινούν προεκλογικό αγώνα, να αλληλοκατηγορούνται με περίσσιο θεατρινισμό, και να μας ζητούν να τους δώσουμε μία ακόμη ευκαιρία για να μας …σώσουν.
Εξίσου όμως εξοργιστικό είναι να ακούς τον κ. Γ. Καρατζαφέρη να ανακαλύπτει λίγο πριν τις εκλογές, την αξία του αντιμνημονιακού αγώνα, και την κ. Ντ. Μπακογιάννη να τα βάζει με το πολιτικό σύστημα το οποίο υπηρέτησε πιστά για πολλά χρόνια μέχρι σήμερα.
Εδώ όμως είναι και η ιστορική ευθύνη της υγιώς σκεπτόμενης αριστεράς, που πρέπει να αναζητήσει συμμαχίες στην κοινωνία, και μακριά από δογματισμούς και αγκυλώσεις να παρουσιάσει αξιόπιστη κυβερνητική πρόταση που την έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα. Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει όλα τα μικρομάγαζα της αριστεράς να αναζητήσουν κοινή γραμμή και να αναγάγουν την ενότητα του χώρου σε υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα, βάζοντας κατά μέρος τις προσωπικές φιλοδοξίες, ή τις δήθεν ιδεολογικές διαφορές που περισσότερο μοιάζουν με αγκυλώσεις.
