Της Ελένης Ανδριοπούλου*
Μέσα στα πλαίσια της γενικότερης επίθεσης στην αριστερά από τις συστημικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου, αφού βλέπουν την προοπτική συνέχισης της αδιέξοδης πολιτικής τους να καταρρέει μέρα με τη μέρα και την αντίστοιχη άνοδο της αριστεράς, εντάσσεται και η συνήθης κατηγορία για την «φιλομεταναστευτική στάση» της τελευταίας. Κατηγορία η οποία δεν μένει απλά σε αυτή τη διαπίστωση, αλλά έχει και μεγάλες προεκτάσεις αλλοίωσης και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας… Γιατί η αριστερά μπορεί να έχει στο κέντρο της πολιτικής της τον άνθρωπο (όποιας φυλής, θρησκείας, χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού κλπ), όμως ποτέ και με κανέναν τρόπο δεν στήριξε την πολιτική υποβάθμισης των αστικών κέντρων και των γειτονιών που «κατάφεραν» με τις πολιτικές τους μέχρι σήμερα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, και βέβαια ποτέ δεν υποστήριξε την εγκληματική δράση από όπου και αν προέρχεται…Πόσο λογικό λοιπόν φαντάζει το να υποθέτει κάποιος ότι, η αριστερά που δεν διστάζει να υπερασπιστεί τον ελληνικό λαό ενάντια στους οικονομικά και πολιτικά ισχυρούς της Ελλάδας και της Ευρώπης, για κάποιον –άγνωστο, έως και παραφυσικό- λόγο, στρέφεται εναντίον του ελληνικού λαού προκειμένου να υπερασπιστεί κάποιους που της είναι τόσο άγνωστοι, όσο και ψηφοθηρικά ανύπαρκτοι; Η πλειονότητα των μεταναστών στη χώρα μας, «νόμιμοι» και «παράνομοι», δεν ψηφίζουν και συνήθως δεν έχουν τίποτα (που θα μπορούσαμε να προσδοκούμε..), παρά μονάχα τον κουρασμένο ή και εξαθλιωμένο εαυτό τους. Άρα λοιπόν, ή τρελοί είμαστε, ή «κάτι» άλλο είναι αυτό που μας ωθεί να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη ζωή, όλων των ανθρώπων στον πλανήτη…Είναι αυτό το «κάτι» που πολλά ονόματα θα μπορούσε να του δώσει κανείς ( «ανθρωπισμός», «αλληλεγγύη», «ισότητα», «διεθνισμός» είναι μερικά που πρόχειρα μου έρχονται στο νου), ό,τι όνομα όμως και να του δώσεις, θα παραμένει βαθύτατα ένα θέμα ανθρώπινης υπόστασης…Αν και, κατά βάθος, ένα ζήτημα προσωπικής ανασφάλειας είναι τελικά κι αυτό: Γιατί ο «ξένος» είναι αυτός που μπορείς να είσαι και εσύ σε έναν ξένο για σένα τόπο…Και όπως εκεί θα μπορούσαν να σε αντιμετωπίσουν με μισαλλοδοξία και ρατσισμό επειδή είσαι διαφορετικός, έτσι κι εσύ, ως «αριστερός», νιώθεις την υποχρέωση (κυρίως απέναντι στον εαυτό σου..) να παλεύεις καθημερινά για την ισότητα όλων των ανθρώπων και για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα.
Για να ξεκαθαρίζουμε λοιπόν τα πράγματα, η κατάσταση στη χώρα σήμερα είναι εις βάρος όλων ανεξαιρέτως των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, ελλήνων και μεταναστών. Κανείς δεν ωφελείται από τη διάλυση της κοινωνίας μας, παρά μονάχα οι πλούσιοι που γίνονται πλουσιότεροι, έλληνες και ξένοι. Μάλιστα για να είμαι πιο ακριβής, ο μετανάστης πλήττεται ακόμα περισσότερο από τον έλληνα και αυτό συμβαίνει επειδή ο έλληνας εδώ συνήθως έχει φίλους-συγγενείς που θα τον βοηθήσουν στη δύσκολη στιγμή, όλο και κάτι/κάποιος σε κάποια επαρχία της χώρας θα του βρίσκεται όπου μπορεί να καταφύγει προκειμένου να εξασφαλίσει ότι τουλάχιστον δεν θα πεινάσει, αλλά και τέλος πάντων ο έλληνας έχει την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά του τόπου που μεγάλωσε. Ο μετανάστης δεν μπορεί να τα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, και αυτό από μόνο του τον καθιστά πιο αδύναμο και πιο ευάλωτο.
Η δράση διαφόρων εγκληματικών οργανώσεων τώρα- αφού πολύς λόγος γίνεται επίσης για την περίφημη «αύξηση της εγκληματικότητας»- είναι υπαρκτή και είναι μια από τις συνέπειες της πολλαπλής κρίσης που ζούμε. Αυτές όμως οι εγκληματικές οργανώσεις με βάση τα στατιστικά στοιχεία, αποτελούνται τόσο από μετανάστες όσο και από έλληνες και θύματά τους, είναι τόσο οι μεν όσο και οι δε. Οι μόνοι που θα μπορούσαμε να πούμε «φυλετικά καθαροί» που ευνοούνται σε αυτή την περίπτωση, είναι οι «ελληναράδες» εθνικο-ρατσιστικών οργανώσεων όπως η Χρυσή Αυγή, οι οποίοι συμμετέχουν στο οργανωμένο έγκλημα, φυσικά με την ανοχή της αστυνομίας…Και λέγοντας «ελληναράδες», μου ήρθε στο νου και η πρόσφατη περίπτωση της αλλοδαπής ιερόδουλου-φορέα του AIDS και το ερώτημα που γεννήθηκε αμέσως μετά την αποκάλυψη του προσώπου και των στοιχείων της: Άραγε τα ονόματα όλων αυτών που ήρθαν σε σεξουαλική επαφή μαζί της χωρίς προφυλακτικό, θα δοθούν στη δημοσιότητα; Ή δεν είναι αυτοί κίνδυνος για την Δημόσια Υγεία επειδή, προφανώς, είναι έλληνες «οικογενειάρχες»; Βέβαια, αμέσως μετά, ο μύθος Λομβέρδου καταρρίφθηκε παταγωδώς, αφού στις υπόλοιπες που επίσης βρέθηκαν να είναι φορείς του ιού, οι περισσότερες ήταν ελληνίδες…
Για να καταλήξω λοιπόν, εδώ και δεκαετίες οι σημερινοί κυβερνώντες δεν έχουν καν εκφωνήσει μια στοιχειωδώς σοβαρή και αποτελεσματική μεταναστευτική πολιτική. Με αναποτελεσματικές μεθόδους που αποκαλύπτουν πλήρως τον μισανθρωπισμό τους όπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η Frontex, ο φράχτης στον Έβρο κ.α. προσπαθούν να αποστρέψουν το βλέμμα του έλληνα πολίτη από το γεγονός ότι κατάντησαν την Ελλάδα από χώρα προορισμού, σε χώρα προέλευσης μεταναστών. Οι έλληνες φεύγουν μαζικά πλέον για άλλες χώρες όπου το μέλλον δείχνει πιο αισιόδοξο και αυτό συμβαίνει με αποκλειστική ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων που κυβερνούσαν έως σήμερα τη χώρα.
Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό-Κοινωνικό Μέτωπο για το ζήτημα:
1. Να αλλάξει άμεσα το απαράδεκτο καθεστώς ομηρίας στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί χιλιάδες μετανάστες που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας. Πρέπει να ξεκινήσει μια νέα, ανοιχτή και διαρκής διαδικασία νομιμοποίησης των μεταναστών με προϋποθέσεις οι οποίες δεν θα έχουν ως στόχο να αποκλείσουν τους μετανάστες από τη δυνατότητα μιας νόμιμης ζωής, αλλά να τους εντάξουν, με απόδοση αριθμού φορολογικού μητρώου, με ένταξη στα ασφαλιστικά ταμεία που έτσι θα εισπράξουν και νέες εισφορές, απαραίτητες για την επιβίωσή τους.
2. Να χορηγηθεί άσυλο στους πολιτικούς πρόσφυγες που προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές, καθώς και να δοθεί η δυνατότητα εξόδου από τη χώρα σε όσους το επιθυμούν. Κι αυτό προϋποθέτει την απαραίτητη συνεργασία και διεκδίκηση. Συνεργασία με άλλες χώρες της Ε.Ε. και μαχητική διεκδίκηση μιας άλλης πολιτικής στα πλαίσια της Ε.Ε.
3. Άμεσα να δημιουργηθούν ανοιχτοί ξενώνες στέγασης και φιλοξενίας μεταναστών όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο. Κέντρα ανοιχτά πραγματικής φιλοξενίας και όχι κράτησης, που θα προσφέρουν λύσεις στο τεράστιο πρόβλημα των νεοεισερχόμενων μεταναστών, που είτε είναι άστεγοι, είτε ζουν σε άθλιες συνθήκες μαζικής κατοικίας. Μιλάμε για ανοιχτούς ξενώνες στέγασης και όχι για κέντρα κράτησης ή στρατόπεδα συγκέντρωσης.
4. Να σταματήσουν οι τρομοκρατικές ουσιαστικά επιχειρήσεις σκούπας. Το μόνο που μπορεί να αποφέρουν είναι για μερικά 24ωρα να αδειάσουν μια περιοχή. Είναι αναποτελεσματικές και απάνθρωπες. Και πιστεύουμε ότι η αστυνομία πρέπει να απεμπλακεί από τη διαδικασία χορήγησης ασύλου.
5. Πρέπει άμεσα να παρθούν μέτρα απογκετοποίησης των περιοχών των αστικών κέντρων που σήμερα είναι πολύ έντονο το φαινόμενο. Έχουμε καταθέσει πολύ συγκεκριμένες προτάσεις που, για την οικονομία του χώρου δεν μπορώ να τις παραθέσω, είναι ωστόσο στη διάθεση οποιουδήποτε μέσα από την ιστοσελίδα www.syriza.gr.
6. Τέλος, και σημαντικότερο όλων των παραπάνω, η χώρα μας πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία για τη διεκδίκηση μιας νέας ευρωπαϊκής πολιτικής που, πρώτον, θα στηρίζει ουσιαστικά τις χώρες προέλευσης των μεταναστών, συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση των αιτιών της μετανάστευσης: τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τους πολέμους, την περιβαλλοντική καταστροφή από πετρελαϊκές μεταλλευτικές και άλλες πολυεθνικές εταιρείες, την έλλειψη νερού. Και δεύτερον, η Ε.Ε. πρέπει να στηρίξει με ειδικά ευρωπαϊκά προγράμματα κοινωνικές υποδομές στις χώρες υποδοχής των μεταναστών, όπως είναι η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες του Νότου.
Η Ελένη Ανδριοπούλου είναι υπ. βουλευτής
με τον ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό-Κοινωνικό Μέτωπο
