Σουηδία: Το τεράστιο πείραμα στην εκπαίδευση συνέβαλε στη μακροβιότητα

Λίγο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η σουηδική κυβέρνηση πραγματοποίησε ένα μεγάλο κοινωνικό πείραμα για να αποφασίσει εάν θα εφαρμόσει την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Η εξέταση των στοιχείων ανθρώπων που πήραν μέρος στη μελέτη, που δημοσιεύονται σήμερα στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, αποκάλυψε ότι όσοι τυχεροί βίωσαν τη μεταρρύθμιση ζουν περισσότερα χρόνια από τους συγχρόνους τους…

Οι κυβερνήσεις σε όλη την βόρεια Ευρώπη στον απόηχο του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, αναζητώντας τρόπους για να ανακτήσουν την οικονομική τους δύναμη, έκαναν μεταρρυθμίσεις στα εκπαιδευτικά τους συστήματα. “Υπήρξε μια διεθνής τάση εμπνευσμένη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, για μια πιο ολοκληρωμένη εκπαίδευση,” δηλώνει ο Anton Lager, ένας από τους συντάκτες της έρευνας, ο οποίος μελετά την υγεία των νέων, στο Centre for Health Equity Studies του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης.

Εκτός του ότι άρχισαν να διδάσκουν όλα τα παιδιά επί ίσοις όροις, πολλές χώρες αύξησαν και τα χρόνια της εκπαίδευσης. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, μπορούσε κάποιος να σταματήσει το σχολείο στα 14 με 15 το 1944, και στα 16 το 1972.

Στη Σουηδία, η κυβέρνηση αποφάσισε να προβεί σε μια ελεγχόμενη εφαρμογή του προτεινόμενου νέου σχολικού συστήματος της – έτσι, από το 1949 έως το 1962, όλα, 1,2 εκατομμύρια παιδιά του σουηδικού εκπαιδευτικού συστήματος ακολούθησαν δύο διαφορετικά μονοπάτια. Σε μια αργά αυξανόμενη αναλογία σχολικών περιοχών σε ολόκληρη τη χώρα, έγινε υποχρεωτική η 9χρονη εκπαίδευση. Στις υπόλοιπες περιοχές της Σουηδίας υπήρχε η ομάδα ελέγχου, στην οποία τα παιδιά ακολουθούσαν το ισχύον σύστημα.

Η μελέτη είχε ως σκοπό να ανακαλύψει αν τα γενικά εκπαιδευτικά πρότυπα βελτιώθηκαν, αν οι ακαδημαϊκά μη ικανοί μαθητές απέδιδαν. Διαπίστωσαν πολλά και σημαντικά εκπαιδευτικά οφέλη, κι έτσι η κυβέρνηση εισήγαγε το νέο σύστημα για όλα τα παιδιά το 1962.

Για να ελέγξουν τα μακροπρόθεσμα οφέλη του συστήματος στην υγεία, ο Lager και η Jenny Torssander, κοινωνική επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, συγκέντρωσαν πληροφορίες από την απογραφή του 1960 και τα σουηδικά αρχεία θανάτου μεταξύ του 1961 και 2007.

Διαπίστωσαν ότι τα παιδιά που εκπαιδεύτηκαν στο αναμορφωμένο σύστημα είχαν μειωμένο κίνδυνο θανάτου μεταξύ των ηλικιών 40 και 70, κυρίως από καρκίνο, ισχαιμική καρδιοπάθεια και ατυχήματα. Οι δύο ομάδες είχαν το ίδιο κίνδυνο να πεθάνουν πριν την ηλικία των 40 ετών.

Ο Lager λέει ότι η μεγάλης κλίμακας παρέμβαση της σουηδικής κυβέρνησης είναι μοναδική στις κοινωνικές επιστήμες. Σε άλλες χώρες, οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις έχουν την τάση να ξεδιπλώνονται σε ολόκληρο το έθνος με τη μία. Για να υπολογιστούν οι επιπτώσεις τους, γίνεται σύγκριση μεταξύ διαφορετικών κλάσεων γέννησης, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να προσδιοριστεί αν η εκπαίδευση είναι η αιτία για τις τυχόν αλλαγές.

Για παράδειγμα, ο Marcus Richards, επιδημιολόγος στο University College του Λονδίνου, ακολούθησε τις δύο ομάδες των Βρετανών παιδιών, που γεννήθηκαν το 1946 και το 1958, και σημείωσε ότι η νεότερη ομάδα, η οποία είχε ένα επιπλέον έτος σχολικής φοίτησης, λόγω της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στο Ηνωμένου Βασιλείο, είχε σταθερά καλύτερη παιδεία και καλύτερη υγεία. Ωστόσο, οι ευεργετικές συνέπειες για τη νεότερη ομάδα του Ηνωμένου Βασιλείου θα μπορούσε επίσης να οφείλεται σε άλλους παράγοντες, που είχαν αλλάξει στην δεκαετία που μεσολάβησε.

Αλλά στη Σουηδία, το πείραμα «είχε ρητά σχεδιαστεί για να μελετήσει την επίδραση της μεταρρύθμισης. Η αλλαγή που έγινε δεν ήταν ανεξάρτητη από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», λέει ο Lager. Ο Richards συμφωνεί, “υποστηρίζει την άποψη ότι η εκπαίδευση έχει αιτιώδη ρόλο στον τομέα της υγείας”.

Η επανάληψη του σουηδικού πειράματος σε μια παρόμοια κλίμακα θα ήταν σχεδόν αδύνατο σήμερα. Όπως ο Richards επισημαίνει, «κανείς δεν θα μπορούσε να στερήσει την εκπαίδευση σκόπιμα από μια ομάδα παιδιών. Θα ήταν εντελώς ανήθικο.”

Πηγή:nature.com

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ