Του Γιώργου Απ. Μίγα, δικηγόρου
Υποψηφίου Βουλευτή της Δημοκρατικής Αριστεράς Ν. Λάρισας
Ο λόγος της Αριστεράς πρέπει να είναι λόγος σύνθεσης και όχι διαίρεσης. Οι διαφωνίες ανάμεσα στην ελληνική αριστερά πρέπει να εκφράζoνται με όρους πολιτικής «ευγένειας» και σεβασμού. Και πρέπει να παραδεχτούμε πως δεν υπάρχει μία και μοναδική αριστερή «αλήθεια». Η εμμονή στη θέση ότι ο καθένας μέσα στην αριστερά εκφράζει την μοναδική σωστή άποψη είναι εσφαλμένη και ακυρώνει τον διάλογο.
Η δυναμική της κοινωνίας δεν επιτρέπει αυτή την πολυτέλεια. Είναι συνεπώς άδικο να περιορίζεται ο διάλογος ανάμεσα στην αριστερά σε μία στείρα αντιπαράθεση. Μόνο η κοινή δράση και ο διάλογος θα συμβάλουν στην αλληλοκατανόηση, στην υπέρβαση τραυματικών καταστάσεων και στη δημιουργία προϋποθέσεων για μονιμότερες και γονιμότερες μορφές συνεργασίας.
Πρέπει να γίνει κατανοητό πως η Αριστερά της «τραγιάσκας» και της «γιάφκας» αποτελεί πλέον παρελθόν διότι πλέον έχουν ενταχθεί μέσα σ’ αυτή νέες κοινωνικές δυνάμεις, νέες τάσεις και ιδέες, νέα ρεύματα. Νέοι άνθρωποι του επιστημονικού μόχθου και της παραγωγής (το σύγχρονο επιστημονικό «προλεταριάτο») τολμούν και αναζητούν στην Αριστερά τις απαντήσεις και ενδεχομένως τις λύσεις. Την ωθούν να αρθρώσει σύγχρονο και πειστικό λόγο για τη διαχείριση της ανθρώπινης καθημερινότητας. Διαχείριση του συστήματος θα αντιτείνουν οι εκφραστές της ιδεολογικής «καθαρότητας»; Ναι και διαχείριση του συστήματος. Γιατί να τρομάζει η λέξη διαχείριση; Γιατί η λέξη διαχείριση να αποτελεί ταμπού και σχεδόν αμαρτωλή λέξη; Ο λόγος της Αριστεράς θα γίνει πειστικός αν αποδείξει ότι έχει τη δύναμη και κυρίως τη θέληση να αναλάβει με αίσθημα ευθύνης την προσπάθεια για την επίλυση των προβλημάτων που «καίνε» τον τόπο. Αν αποδείξει επιπλέον ότι μπορεί να συνεργασθεί με όλες εκείνες τις δυνάμεις που κινούνται και δρουν πέρα από τα παλαιοκομματικά πρότυπα και τα δόγματα του νεοφιλευθερισμού και όχι μόνο.
Συνεπώς αποτελεί πολυτέλεια να ξοδεύει τις δυνάμεις της σε κραυγές άνευ ουσίας σε τηλεοπτικά παράθυρα. Διότι η Ιστορία «καλεί» την Αριστερά ως πρωταγωνίστρια να λάβει μέρος στη διαμόρφωση της. Ας το καταλάβουν οι σύντροφοι όλης της Αριστεράς (προσωπικά δεν εξαιρώ κανέναν) ότι η νέα γενιά δεν ενδιαφέρεται για τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος, για τις ολομέλειες των διασπάσεων, των, «θεολογικού» τύπου εσωκομματικών συγκρούσεων, των διαγραφών, των καθαιρέσεων και των «γραμμών».
Θέλω επίσης να τονίσω πως η Αριστερά με την στάση της απαντά και στο νέο «δόγμα» της κεντροδεξιάς που προσπαθεί να συσπειρωθεί με όρους του παρελθόντος. Τις τελευταίες μέρες ακούγονται απόψεις περί συσπείρωσης της κεντροδεξιάς προκειμένου να λειτουργήσει ως ανάχωμα στην επέλαση της αντιευρωπαϊκής και αντιπατριωτικής αριστεράς. Έχω την εντύπωση πως οι εκφραστές αυτού του δόγματος δεν έχουν κατανοήσει πως η Αριστερά σήμερα δεν έχει καμία σχέση με εκείνη της μεταπολιτευτικής περιόδου. Αποτελεί σήμερα μία σύγχρονη δύναμη, με ανθρώπινο και πνευματικό κεφάλαιο, με νέες δυνάμεις και πρόσωπα που κινητοποιείται να δώσει τη δική της ευρωπαϊκή απάντηση. Όχι με νοοτροπία ρεβανσισμού και πολιτικής «εκδίκησης» αλλά με νοοτροπία συνεννόησης όλων των παραγωγικών δυνάμεων της πατρίδας μας. Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου δίνουν τη δυνατότητα στις δυνάμεις αυτές που εκφράζουν τη νέα προοπτική για την Ελλάδα να αποδείξουν ότι είναι έτοιμες να αναλάβουν τις ανάλογες ευθύνες. Η «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» δηλώνει παρούσα και έτοιμη να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν.
