Σε απόφαση για το σχηματισμό κυβέρνησης μακράς πνοής φαίνεται ότι καταλήγουν οι πρόεδροι της Νδ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ που όλα δείχνουν ότι έχουν συμφωνήσει και στο προγραμματικό πλαίσιο διακυβέρνησης αλλά και στα πρόσωπα που θα απαρτίζουν αυτή την κυβέρνηση.
Τα δεδομένα όμως αυτά πέραν της ανακούφισης που προκαλούν στους εταίρους και δανειστές μας και την αγωνία σε όλους εμάς για το τί μας περιμένει, γεννά και πολλά ερωτήματα για τη στάση των τριών πολιτικών οι οποίοι θα μπορούσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση και αμέσωςς μετά τις εκλογές του Μαϊου έχοντας και τότε μια ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία 168 εδρών, αλλά με μικρότερα ποσοστά στο εκλογικό σώμα.
Δυστυχώς οι κ.κ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης που απέτυχαν να εμπλέξουν τόσο το Μάιο όσο και τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ στα παιχνίδια διακυβέρνησης, φαίνεται ότι είχαν συμφωνήσει από το Μάιο για το σχηματισμό μιας φιλομνημονιακής κυβέρνησης, και το μόνο που επεδίωκαν ήταν μία ισχυρότερη λαϊκή νομιμοποίηση με τις εκλογές του Ιουνίου, έχοντας αποκρύψει τόσο τις πραγματικές δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει η χώρα και ο λαός, αλλά και την πραγματική βάση της συμφωνίας των 3 κομμάτων, εξαπατώντας έτσι το λαό και υφαρπάζοντας την ψήφο του, θέτοντας ακόμη και σε κίνδυνο την επιβίωση της χώρας μέσα από τη δίμηνη ακυβερνησία που οι ίδιοι επέλεξαν.
Τώρα όμως που θα αναλάβουν την ευθύνη διακυβέρνησης ακολουθώντας μια νεοφιλελεύθερη πολιτική σκληρής λιτότητας θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις στους ψηφοφόρους και μάλιστα πολύ σύντομα γιατί τέτοιου είδους ανεμομαζώματα δεν μπορούν να σταθούν.
Γιάννης Παιδής
