Γράφει η Ευαγγελία Ψαρρού
Ειλικρινά βαρέθηκα να γκρινιάζω με αυτά που γίνονται γύρω μου, αλλά πώς να σταματήσω, όταν προεκλογικά μας μιλούσαν για το πόσο σημαντική θα ήταν η σύνοδος κορυφής που μόλις ολοκληρώθηκε στις Βρυξέλλες, για το μέλλον της χώρας, γιατί θα πήγαιναν οι κυβερνώντες να διαπραγματευτούν, να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι, να, να, να, και μετεκλογικά αρρώστησε ο πρωθυπουργός, και η Ελλάδα ήταν παντελώς απούσα (και μη μου πείτε ότι ήταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, που –όπως και το παρδαλό κατσίκι γνωρίζει- δεν έχει καμία ουσιαστική αρμοδιότητα);…
Πώς να μη γκρινιάζω όταν ο Σαμαράς εδώ και χρόνια μας πιπίλιζε το κεφάλι για την ανάπτυξη που δεν έφερνε το μνημόνιο και το ΠΑΣΟΚ, αλλά θα έφερνε η δική του κυβέρνηση, και μετεκλογικά δια στόματος Μυταράκη, μας λέει ότι «προηγείται της ανάπτυξης, η …σταθεροποίηση». Σε τι διαφέρει από όσα έλεγε το Βενιζέλος;
Πώς να μη γκρινιάζω όταν ακούω τον Βενιζέλο να μας λέει ότι θα πρέπει να σεβαστούμε το μνημόνιο, πράγμα που σημαίνει ότι και πάλι θα πληρώσουν τη νύφη τα κορόιδα, ενώ οι ίδιοι δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να μπει η χώρα σε μια σειρά. Μήπως απλά επιθυμούν να πληρώνουν μόνο τα κορόιδα;
Πώς να μη γκρινιάζω όταν ακόμα και τα χρήματα που όλοι καλούμαστε να πληρώσουμε, και πληρώνουμε έχουμε δεν έχουμε, εκτός από το ποσοστό που πηγαίνει σίγουρα στους δανειστές μας, τα υπόλοιπα ακόμα και σήμερα, πάνε όπου νάναι; Είναι δυνατόν να βάζουν τον κόσμο να πληρώνει και αυτοί να μην έχουν κάνει ούτε ένα βήμα εμπρός στο να ελέγχουν που πάνε αυτά τα χρήματα, επειδή ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός της Δημόσιας Διοίκησης παραμένει κολλημένος στο τίποτα;
Πώς να μη γκρινιάζω όταν δεν έγινε ούτε ένα βήμα ή «κόλλησαν»:
η Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση,
το Κεντρικό Πληροφοριακό Σύστημα για τα Νοσοκομεία,
η ηλεκτρονική παρακολούθηση Εκτέλεσης του Προϋπολογισμού,
το σύστημα Ηλεκτρονικών Προμηθειών,
η εκκαθάριση του Μητρώου των Ασφαλισμένων,
το Εθνικό Ληξιαρχείο,
η ηλεκτρονική Πολεοδομία,
το Δημόσιο Περιουσιολόγιο,
η Ενιαία Αρχή Πληρωμής και
το ηλεκτρονικό Πόθεν Έσχες;
Πώς λοιπόν να μη γκρινιάζω, όταν μετά από τόσο καιρό μέσα στην κρίση και την τόση ταλαιπωρία των πολιτών, βγαίνουν και το μόνο που μας λένε είναι ότι «πρέπει να σεβαστούμε τις δεσμεύσεις μας όσον αφορά το μνημόνιο», υπονοώντας ότι πρέπει να δώσουμε κι άλλα, αντί να οργανώσουν τη χώρα, ώστε και να μη σκορπάνε άσκοπα αυτά που μας αρπάζουν από την τσέπη, και να τα παίρνουν από όσους τα έχουν!
