Ανακοίνωση των Οικολόγων Πράσινων
Η απαίτηση του κράτους από αμπελουργούς είτε να εκριζώσουν αμπελώνες είτε να πληρώσουν πρόστιμο 1200 ευρώ ανά στρέμμα, έχει προκαλέσει αναβρασμό στις αμπελουργικές περιοχές της χώρας.
H δικαιολογημένη οργή των αγροτών είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Κάτω από την εξωφρενική αυτή εικόνα κρύβονται οι χρόνιες παθογένειες του αμπελοοινικού τομέα στη χώρα μας με τις διαιωνιζόμενες, με ευθύνη της διοίκησης, άρρωστες καταστάσεις παράνομων φυτεύσεων, που όμως βολεύουν και πλευρές υπεράνω υποψίας, και η έλλειψη μιας συνεπώς εφαρμοζόμενης αμπελοοινικής πολιτικής.
Αναλυτικότερα:
– Η μη εφαρμογή του ευρωπαϊκού κανονισμού 1493 του 99 όσον αφορά την ανοχή (στραβά μάτια) επί χρόνια από το Υπουργείο Αγρ. Ανάπτυξης μη εγκεκριμένων φυτεύσεων, οδήγησε στην επιβολή προστίμου 65 εκ. ευρώ, που με διαπραγματεύσεις έγιναν 21.
– Η συνέχιση της ανοχής δεν είναι δυνατή πλέον, οπότε παίρνονται ωμά και οδυνηρά μέτρα εκριζώσεων και προστίμων στους αγρότες
– Από την άλλη πλευρά οι παράνομες φυτεύσεις παράγουν «μαύρα», μη δηλωμένα σταφύλια, πράγμα που συνεπάγεται φοροδιαφυγή, χαμηλή και μη ελεγχόμενη ποιότητα και αθέμιτη πίεση προς τα κάτω στις τιμές των νόμιμων σταφυλιών. Αυτό (η πίεση στις τιμές) μπορεί να βολεύει ακόμη και «νόμιμες» πλευρές.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι, ξεκινώντας από την θεμελιώδη θέση ότι ο αμπελοοινικός τομέας οφείλει να διατηρηθεί και να ενισχυθεί στην χώρα μας όχι μόνο για λόγους υπαρκτών συγκριτικών ποιοτικών πλεονεκτημάτων, αλλά και συμβολής στο ελληνικό τοπίο, την ιστορία και τον πολιτισμό μας, θεωρούμε αναγκαία:
1. Την καταγραφή με σύγχρονες μεθόδους των αμπελοοινικών εκτάσεων της Ελλάδας, την ολοκλήρωση αλλά και τη συνεπή συντήρηση του αμπελουργικού μητρώου.
2. Την καταγραφή των ισχυόντων δικαιωμάτων φυτεύσεων και την συνεχή και αδιάλειπτη φροντίδα, με αποτελεσματικά μέτρα, όχι μόνο για να μη χάνονται τέτοια δικαιώματα π.χ. λόγω θανάτου δικαιούχων αλλά και να μεταβιβάζονται κατ΄ απόλυτη προτεραιότητα σε νέους αγρότες, ιδιαίτερα νέους άνεργους, άνω των 40, που επιθυμούν να εγκατασταθούν στην ύπαιθρο.
3. Την παύση κάθε ανοχής σε παράνομες (μη δηλούμενες) φυτεύσεις με παράλληλη συστηματική προσπάθεια αξιοποίησης «κοιμωμένων» δικαιωμάτων για νομιμοποίηση, αντί εκρίζωσης, υπαρχόντων αμπελώνων. Σε κάθε περίπτωση, για λόγους που αφορούν και την διατήρηση του εδάφους, καμιά εκρίζωση δεν επιτρέπεται να γίνει σε μικρές εκμεταλλεύσεις και σε ερημωμένες πεζούλες και χέρσα χωράφια σε νησιωτικές και ορεινές μειονεκτικές περιοχές, που δεν προσφέρονται για άλλες καλλιέργειες.
4. Την σταθερή υλοποίηση μιας μακρόπνοης αμπελουργικής πολιτικής με πυλώνες την ποιότητα, την βιολογική παραγωγή, την προτεραιότητα στις ελληνικές ποικιλίες, την πλήρη νομιμότητα καλλιεργειών και προϊόντος, την προώθηση των κρασιών μας με όχημα την ελληνική ιστορία, τον ελληνικό πολιτισμό, το ελληνικό τοπίο.
