Του Δημήτρη Μυ
…Όλο αυτόν τον καιρό εξελίσσεται μια απίστευτη μάχη πίεσης με στόχο την πρόσδεση της Κύπρου στο ΔΝΤ, στα μνημόνια και την παρεμπόδισή της να βρει λύσεις εκτός της θερμής και σφικτής δυτικής αγκάλης…
Τα σενάρια συνωμοσίας είναι γοητευτικά ειδικά αν περικλείουν ίχνη της πραγματικότητας. Και στην προκειμένη περίπτωση τα ίχνη υπάρχουν. Είναι κοινή πια η πεποίθηση ότι στην Ελλάδα δεν έγινε καμία δουλειά –από την προμήθεια αεροσκαφών μέχρι την αφορά αρβύλων και από την φιέστα της ολυμπιάδας μέχρι την επισκευή κάποιας λακούβας– χωρίς να πέσει το σχετικό λάδωμα. Και όλο αυτό το λάδι δεν το ήπιε μόνος του ο Άκης…
Κοινή, επίσης είναι η πεποίθηση πως το οικονομικό δράμα της Κύπρου προέκυψε όταν εμφανίστηκαν τα αποδεδειγμένα μερικά τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου.
Προφανώς, όλος αυτός ο πλούτος είναι αρκετός για να βρει η Λευκωσία τα 5-10 δισεκατομμύρια που λείπουν από τις τράπεζές της. Όμως, το θέμα δεν είναι η ταμειακή διευκόλυνση του κράτους αλλά ο έλεγχός του. Και ο ασφαλέστερος έλεγχος, αυτός που συνηθίζουν οι μαφιόζοι τουλάχιστον, είναι ο εκβιασμός…
Αλλά είπαμε. Όλα αυτά είναι γοητευτικά σενάρια συνωμοσίας, τα οποία δεν εξηγούν την πραγματικότητα. Αυτή (η πραγματικότητα) εξηγείται από την επονομαζόμενη αλληλεγγύη η όποια τόσο απλόχερα προσφέρεται από συμμάχους και φίλους…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Δημήτρη Μυ, ΕΔΩ
