Η μόλυνση είναι τόσο ζοφερή όσο ακούγεται: Οι “μέλισσες ζόμπι” έχουν ένα παράσιτο που τις κάνει να πετάνε τη νύχτα και ασταθώς μέχρι να πεθάνουν. Οι ειδικοί λένε ότι οι «μέλισσες ζόμπι» έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον…
“Αστειευόμουν με τα παιδιά μου, ότι η αποκάλυψη των ζόμπι ξεκινά από το σπίτι μου», είπε ο Mark Hohn, ένας αρχάριος μελισσοκόμος που εντόπισε τα μολυσμένα έντομα στο σπίτι του στο Σιάτλ. Ο Hohn επέστρεψε από τις διακοπές πριν από λίγες εβδομάδες για να βρει πολλές από τις μέλισσες του είτε νεκρές, είτε να κάνουν σπασμωδικές κινήσεις, και στη συνέχεια να πέφτουν στο πάτωμα.
Θυμήθηκε οτι είχε ακούσει για τις μέλισσες ζόμπι, κι έτσι μάζεψε αρκετές σε μια πλαστική σακούλα. Περίπου μια εβδομάδα αργότερα, είχε την επίσημη επιβεβαίωση: οι μέλισσες του είχαν μολυνθεί από τη μύγα-παράσιτο.
Ο βιολόγος, John Hafernik, από το San Francisco State University, ανακάλυψε αρχικά τις μέλισσες ζόμπι στην Καλιφόρνια το 2008. Ο Hafernik τώρα χρησιμοποιεί ένα δικτυακό τόπο για την πρόσληψη παρατηρητών, όπως ο Hohn, για την παρακολούθηση της μόλυνσης σε όλη τη χώρα. Παρατηρητές έχουν επίσης βρει μέλισσες ζόμπι στο Όρεγκον και τη Νότια Ντακότα.
Η μόλυνση αποτελεί άλλη μία απειλή για τις μέλισσες που χρειάζονται για να γονιμοποιούν τις καλλιέργειες. Οι κυψέλες -ούτως ή άλλως- απειλούνται τα τελευταία χρόνια εξαιτίας μιας άλλης μυστηριώδους ασθένειας, που ονομάζεται σύνδρομο κατάρρευσης των μελισσών, και προκαλεί τον ξαφνικό θάνατο όλων των ενήλικων μελισσών σε μια αποικία.
Ο κύκλος ζωής της μύγας που μολύνει τις μέλισσες ζόμπι θυμίζει την ταινία “Alien”. Μια μικρή θηλυκή μύγα προσγειώνεται στο πίσω μέρος μιας μέλισσας και εγχύει τα αυγά στην κοιλιά της μέλισσας. Τα αυγά εκκολάπτονται σε προνύμφες.
“Τρώνε κυρίως από το εσωτερικό της μέλισσας”, δήλωσε ο Hafernik.
Μετά την κατανάλωση του ξενιστή τους, τα σκουλήκια, σχηματίζουν ένα σκληρό εξωτερικό κέλυφος που μοιάζει με χοντρό, καφέ κόκκο ρυζιού. Αυτά είναι που ο Hohn βρήκε στην πλαστική σακούλα με τις νεκρές μέλισσες. Οι μύγες ενηλικιώνονται μέσα σε τρεις έως τέσσερις εβδομάδες.
Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ακόμα ότι η παρασιτική μύγα παίζει σημαντικό ρόλο στη μείωση του αριθμού των μελισσών, αλλά φαίνεται οτι το παράσιτο συνεχώς στοχεύει νέους ξενιστές, δήλωσε ο Steve Sheppard, πρόεδρος του τμήματος εντομολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον.
“Μπορεί να συμβαίνει ευρύτερα από ό,τι νομίζουμε», είπε.
Αυτό ελπίζει να μάθει και ο Hafernik μέσω της ιστοσελίδα τους, zombeewatch.org. Η ιστοσελίδα προσφέρει απλές οδηγίες για τη συλλογή ύποπτων μελισσών, για την παρακολούθηση των παρασίτων και για την αναφορά των αποτελεσμάτων.
Πηγή: aol.com
