του Γιώργου Απ. Μίγα, Δικηγόρου Λάρισας.
Κουραστήκαμε όλοι μας να αντικρίζουμε τα ίδια πρόσωπα να διαπλέκονται, να διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, να λαμβάνουν κρίσιμες αποφάσεις για τον τόπο. Φθαρμένα πρόσωπα και πολιτικές. Διαπλοκή συμφερόντων και αντιλήψεις διάσωσης ενός πολιτικού συστήματος που αγγίζει τα όρια της γελοιότητας. Ενός πολιτικού συστήματος που δεν δίνει λογαριασμό για τα μέχρι τώρα πεπραγμένα, δεν απολογείται, και δεν έχει τη διάθεση να αλλάξει το παραμικρό σ’ αυτό τον τόπο.
Αναλογίζεται η κοινωνία εάν μπορούν αυτές οι φθαρμένες και διαφθαρμένες δυνάμεις να κάνουν τομές και συγκρουσθούν και να δώσουν όραμα στην ελληνική κοινωνία. Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική. Και είναι αρνητική διότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα και προσωπικό –δέσμιο οικονομικών και άλλων συμφερόντων- δεν μπορεί να συγκρουσθεί ούτε καν με τον εαυτό του. Είναι αυτό το ίδιο που επί τριάντα και πλέον έτη τουλάχιστον έχει εκθρέψει λογής –λογής «πλιατσικολόγους» του δημόσιου πλούτου, εκμαυλιστές της κοινωνίας, «μαυραγορίτες» των ονείρων μας.
Πως λοιπόν μπορούν αυτές οι χρεοκοπημένες δυνάμεις να αποτελέσουν λύση του προβλήματος όταν είναι οι ίδιες το πρόβλημα; Πως ένα κρατικοδίαιτο σύστημα με στρατιές αργόμισθων των κομματικών διαδρόμων και της ίντριγκας μπορεί να αλλάξει;
Είχα την ελπίδα πως η συμμετοχή στην παρούσα κυβέρνηση της ΔΗΜ.ΑΡ θα έδινε έναν διαφορετικό τόνο, μία αχτίδα αισιοδοξίας στους πολίτες. Μάταια όμως.
Θα κληθεί τις επόμενες ημέρες η ΔΗΜ.ΑΡ να ψηφίσει δυσβάσταχτα μέτρα για τους πολίτες και για μία ακόμη φορά η καρδιά του φαύλου συστήματος θα μείνει ανέγγιχτη. Θα μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις και παράλληλα θα συνεχίζεται ανεμπόδιστα η απώλεια εσόδων για το δημόσιο από το λαθρεμπόριο καυσίμων που σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών ανέρχεται κάθε χρόνο μεταξύ 1,5 δις εως 5 δις ευρώ. Απώλεια εσόδων που αποτέλεσε ακόμη και αντικείμενο έκθεσης του ΔΝΤ. Και αντί να τεθεί τέρμα (εδώ και τώρα) σ’ αυτό το σκάνδαλο μεταθέτουν το πρόβλημα στον τελικό καταναλωτή – πολίτη, ο οποίος θα κληθεί να πληρώσει το πετρέλαιο θέρμανσης 1,5 ευρώ το λίτρο για να λάβει (και αν το λάβει) ένα επίδομα 200-300 ευρώ μετά από 5 μήνες.
Απέναντι σ’ όλα αυτά θα περίμενα μία δημόσια και υπεύθυνη τοποθέτηση της ΔΗΜ.ΑΡ διά του Φώτη Κουβέλη ως εξής: Εάν εντός δύο μηνών δεν εφαρμοσθεί και υλοποιηθεί όπως συμβαίνει σ’ όλη την Ευρώπη, σύστημα ελέγχου στη διακίνηση καυσίμων στην πηγή (δηλαδή στα διυλιστήρια) με δημόσια δέσμευση και των λοιπών εταίρων της συγκυβέρνησης η ΔΗΜ.ΑΡ θα αποσύρει την υποστήριξη στην κυβέρνηση. Με την πρόταση αυτή θα έβαζε προ των ευθυνών τους εταίρους της κυβέρνησης και παράλληλα θα έστελνε ένα μήνυμα στην ελληνική κοινωνία πως η ΔΗΜ.ΑΡ μάχεται και δίνει το στίγμα της σύγκρουσης με το σάπιο πολιτικό σύστημα που αντιστέκεται ακόμη και σήμερα προκειμένου να διασωθεί.
Μία τέτοια πρόταση θα άγγιζε την ελληνική κοινωνία, θα δημιουργούσε συμμαχίες, θα δικαιολογούσε την παραμονή στην κυβέρνηση της ΔΗΜ.ΑΡ. Η σιωπή ή η αδράνεια όμως απαξιώνει τον ρόλο της. Και οι πολίτες που στήριξαν την ΔΗΜ.ΑΡ αναρωτιούνται γιατί δεν προτείνονται τέτοια μέτρα. Γιατί άραγε τέτοια σιωπή;
Επειδή προσωπικά έχω συνηθίσει να μιλώ πάντα «μεγαλόφωνα» δηλώνω πως η Αριστερά της σιωπής δεν μου ταιριάζει.
