Διαφορετική προσέγγιση στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης χρέους της Ελλάδας, αναδεικνύεται από συνεντεύξεις που παραχώρησαν στην «Κ» δύο από τους κύριους πρωταγωνιστές που διαχειρίστηκαν την υπόθεση, ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, και ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Διεθνές Nομισματικό Tαμείο, Παναγιώτης Ρουμελιώτης…
Ο τελευταίος υπογραμμίζει ότι ο τότε γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν, αλλά και ο ίδιος, πίεζαν την κυβέρνηση να θέσει έγκαιρα θέμα αναδιάρθρωσης του χρέους καθώς και οι δύο εκτιμούσαν ότι χωρίς αυτή θα ήταν πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να εφαρμοσθεί το πρόγραμμα, αλλά αντιδρούσαν συνεργάτες του κ. Παπανδρέου. Επισημαίνει, δε, ότι σε πρόσφατη έκθεσή του το ΔΝΤ αναγνωρίζει το πόσο δύσκολο είναι να επιτύχει η εσωτερική υποτίμηση σε μια χώρα με πολύ υψηλό δημόσιο χρέος.
Από την πλευρά του, ο κ. Παπακωνσταντίνου σημειώνει ότι η Ευρωζώνη σε καμία περίπτωση δεν θα συναινούσε σε αναδιάρθρωση χρέους σε μια χώρα με πρωτογενές έλλειμμα 24 δισ., και υπογραμμίζει ότι μια τέτοια ενέργεια θα προκαλούσε τραπεζικό πανικό, άμεση χρεοκοπία, και πλήρη οικονομική και κοινωνική κατάρρευση.
Σε ό,τι αφορά την εμπλοκή του ΔΝΤ, αναφέρει ότι δεν υπήρξε προσφυγή στο Ταμείο, αλλά στον ευρωπαϊκό μηχανισμό και αυτό έγινε διότι οι αγορές δεν ήταν πλέον πρόθυμες να δανείσουν μια χώρα με τεράστιο έλλειμμα και χρέος. Χαρακτηρίζει, δε, αδιανόητο να λέγεται ότι το ΔΝΤ θα έδινε ένα τόσο μεγάλο ποσό στην Ελλάδα εάν πίστευε ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει και θα έχανε τα λεφτά του.
Προσθέτει, πάντως, ότι το πρόγραμμα «στήθηκε από το μηδέν» και πως όλα τα εμπλεκόμενα μέρη γνώριζαν από την αρχή ότι στην πορεία θα χρειάζονταν προσαρμογές.
Ούτε με «έγκαιρα μέτρα» ή άλλο δανεισμό θα αποφεύγαμε μηχανισμό.
Διαβάστε τη συνέντευξη ΕΔΩ
