Γράφει ο Γιάννης Παιδής
Αναμφισβήτητα θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας των επιστημόνων που εξετάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά και αντίδραση, η συνολική στάση των ελλήνων τα τελευταία δύο – τρία χρόνια που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη ραγδαία φτωχοποίησή τους, τη ριζική αλλαγή στη ζωή τους και την άλωση κεκτημένων και δικαιωμάτων που επιφέρουν τα μνημόνια και τα πάσης φύσεως μεσοπρόθεσμα…
Δεν μπορεί να χωρέσει ο ανθρώπινος νους ότι ένας λαός που από τη μία μέρα στην άλλη χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, κοιτάζει απαθής τις αλλαγές που συντελούνται γύρω του και επηρεάζουν άμεσα τη ζωή του και κυρίως τη ζωή των παιδιών του, υπομένοντας καρτερικά όλα όσα μαγειρεύουν για αυτόν χωρίς αυτόν.
Αλλά αν το καλοσκεφτούμε υπάρχει εξήγηση και βρίσκεται πολλά χρόνια πίσω.
Οι έλληνες παρέμειναν σε τουρκικό ζυγό αδιαμαρτύρητα στη συντριπτική τους πλειοψηφία για 400 περίπου χρόνια πληρώνοντας φόρο στον κατακτητή, δεχόμενοι τους πάσης φύσεως προεστούς και κοτζαμπάσηδες να τους καταδυναστεύουν υιοθετώντας την αποτρόπαια φράση «σφάξε με αγά μου να αγιάσω».
Δυστυχώς, αν και πέρασαν 200 περίπου χρόνια από τον ξεσηκωμό κάποιων φωτισμένων ελλήνων που με τη βοήθεια ελλήνων του εξωτερικού, και των ξένων δυνάμεων που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά τους, έδιωξαν τους τούρκους, στο DNA του έλληνα φαίνεται ότι παρέμεινε ο ραγιαδισμός και η μεμψιμοιρία που οδηγεί στη σημερινή απάθεια, τον ωχαδελφισμό, το ταμπούρωμα στο σπίτι και κατ’ επέκταση στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση.
Όσο πιο γρήγορα ο έλληνας αποβάλει από μέσα του το ραγιά που συντηρεί, τόσο πιο γρήγορα τρόικα και ελληνικές κυβερνήσεις θα πάψουν να του ράβουν στενά κοστούμια καταστρέφοντάς του τη ζωή.
Όσο πιο γρήγορα πάρει την υπόθεση της αντίστασης σε αυτή τη λαίλαπα στα χέρια του, τόσο πιο γρήγορα οι γκαουλάιτερς θα πάψουν να τον επιβουλεύονται.
Και επιτέλους ας μιμηθεί όλους εκείνους τους λαούς που με λιγότερα μέτρα σε βάρος τους, βγαίνουν καθημερινά στο δρόμο, αγωνίζονται, και δεν σκύβουν μοιρολατρικά το κεφάλι.
