Γράφει η Ε. Ψαρρού
Είμαστε (οι Έλληνες) τόσο, μα τόσο κακομοίρηδες! Η Ελλάδα είναι μια πανέμορφη χώρα. Είναι ένας θησαυρός από μόνη της, που αν την φροντίζαμε όπως της αξίζει, θα μπορούσαμε όλοι, χειμώνα – καλοκαίρι, και στα νησιά αλλά και στην ηπειρωτική χώρα, να ζούμε ζωή χαρισάμενη μόνο από τον τουρισμό…
Αλλά, εξαιτίας της απληστίας μας αλλά και της αμορφωσιάς μας, την ασχημύναμε κτίζοντας όπου να’ ναι και ο, τι να ’ναι, και γεμίζοντάς την με χωματερές και σκουπίδια (αν βγούμε τώρα έξω από το σπίτι μας και δούμε γύρω μας θα το διαπιστώσουμε), ενώ εκείνο που θα έπρεπε να κάνουμε είναι να προστατεύουμε σαν κόρη οφθαλμού τις φυσικές ομορφιές της.
Παρόλα αυτά, ακόμα και τώρα –αν δεν ήμασταν τόσο κακομοίρηδες- θα μπορούσαμε να σώσουμε τη χώρα μας, και μαζί με αυτή, να σωθούμε όλοι μας.
Αντί γι αυτό, πάμε στα χειρότερα. Οι πανέμορφες θάλασσες από καταγάλανες –μετά την εγκατάσταση των τεράστιων τρυπανιών για την άντληση πετρελαίου- θα μετατραπούν σε μαύρο εφιάλτη, ενώ καταπράσινες περιοχές, όπως αυτή της Χαλκιδικής όπου ψάχνουν χρυσό, θα γίνουν κρανίου τόπος.
Οι δε Έλληνες, εκτός από κακομοίρηδες, θα δουλεύουμε σαν σκλάβοι σε όσους («Έλληνες» και ξένους) θα βγάζουν χρήματα από τις παραπάνω …επενδύσεις (στο μαύρο μέλλον όλων μας).
