Γράφει ο Θύμιος Καλαμούκης
Οι σελίδες των εφημερίδων, οι εκτιμήσεις των παραθύρων, οι εκτιμήσεις των «έγκριτων» αναλυτών, μιλούν για το λάθος του ΔΝΤ. Η επικαιρότητα των τελευταίων μηνών κινείται γύρω από αυτό το λάθος. Προσωπικώς όσο κι αν ψάξω, δεν εντοπίζω λάθος του ΔΝΤ. Εντοπίζω λάθος οπουδήποτε αλλού, αλλά λάθος του ΔΝΤ, δεν βλέπω. Πως θα μπορούσε άλλωστε ο θεματοφύλακας των αξιών του Καπιταλισμού να κάνει λάθος;
Λάθη κάναμε όλοι οι άλλοι. Χωρίς ιδιαίτερο κόπο, συγκέντρωσα τα δικά μας 10 λάθη, για τα οποία δεν γίνεται λόγος, από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, ισάξιος τουλάχιστον με αυτόν που γίνεται για το υποτιθέμενο λάθος του ΔΝΤ.
Ακολουθεί σχετική απαρίθμηση.
Λάθος το 43% στον Γιώργο Παπανδρέου, στις εκλογές του Οκτώβρη του 2009. Κομβικό λάθος, το οποίο μας έκανε περίγελο σε όλο τον πλανήτη.
Λάθος η διατήρηση των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ, σχεδόν ένα χρόνο μετά (Νοέμβριος 2010) και σχεδόν έξι μήνες μετά την ένταξή της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Ο πράσινος χάρτης τη βραδιά των δημοτικών εκλογών, έδειξε τα ποσοστά της αφέλειας και της ανευθυνότητας ενός λαού.
Λάθος η επιμονή των περισσοτέρων στο ευρώ. Ξέρω τις ενστάσεις σας, ξέρω την λογική σας, αλλά το σημερινό Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, πρέπει να κατεδαφιστεί. Αν δεν γίνει σύντομα, θα μας κατεδαφίσει αυτό. Πολύ θα χαιρόμουν, η καταστροφή να ξεκινούσε από εμάς. Προς το παρών ελπίζω σε άλλους λαούς, χωρίς να παραγνωρίζω τα κέφια του ελληνικού λαού… όταν ξυπνάει από λήθαργο. (μια φορά στα 50 χρόνια).
Λάθος, η καρτερικότητα, η υπομονή, η εγκράτεια του λαού, η ψευδαίσθηση ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, ότι η λύση του μηχανισμού είναι μονόδρομος. Οτιδήποτε άλλο θα επέφερε μικρότερες επιπτώσεις, στην ελληνική κοινωνία. Ιδίως αν είχε γίνει στην αρχή της κρίσης. Όποιος έχει αντίρρηση, να σκεφτεί το 27% της ανεργίας και το 62%!!! της ανεργίας των νέων. Τις 450.000 οικογένειες χωρίς έναν εργαζόμενο! Πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα, με οποιαδήποτε άλλη κατάσταση;
Λάθος ο φόβος, για την ενδεχόμενη ήττα, στην επιλογή μιας οποιασδήποτε άλλης λύσης. Λάθος, που δεν τολμήσαμε να χάσουμε ότι ήταν να χαθεί, με δική μας ευθύνη και όχι με την επιλογή των άλλων.
Λάθος η επιλογή Σαμαρά, πριν 8 μήνες και η πλειοψηφία που του έδωσε την δυνατότητα να κυβερνήσει μαζί με τους παρατρεχάμενους του, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Λάθος το οποίο προστιθέμενο στα προηγούμενα λειτουργεί πολλαπλασιαστικά. Μα Σαμαρά;;;
Λάθος να καθορίζουν τις τύχες της χώρας οι νοικοκυραίοι, αυτός ο συρφετός βολεμένων και φοβισμένων ανθρώπων, έτοιμων ανά πάσα στιγμή να ξεπουληθούν σε καλή τιμή. Θα μπορούσαμε εύκολα να τους εξοντώσουμε, προβάλλοντας επί 24ώρου, τούρκικα σήριαλ. Λάθος που δεν κάναμε ούτε αυτό το ελάχιστο.
Λάθος, της αριστεράς, όλων των πτυχών, της υποψήφιας για κυβέρνηση, της κομμουνιστικής και της εξωκοινοβουλευτικής, που δεν κατάφερε, μέχρι τώρα να δώσει αυτό που πρέπει να δίνει η αριστερά, ένα πλαίσιο δράσης και εξέγερσης. Όλες μαζί ή η κάθε μια χωριστά, ή σε συνδυασμό.
Λάθος που αργούμε. Που δεν το παίρνουμε απόφαση, ότι όλο αυτό που ζούμε δεν θα τελειώσει ξαφνικά, δεν θα τελειώσει ήρεμα και κυρίως δεν θα τελειώσει αλλάζοντας κανάλι.
Λάθος που καταντήσαμε εμείς το λάθος.
ΥΓ1. «Όσο αργούμε τόσο περισσότερα λάθη μαζεύονται». (Νόμος 7.567, παράγραφος 2)
ΥΓ2. «Σε όποια εξέλιξη, τα λάθη είναι αναπόφευκτα, αλλά τουλάχιστον θα είναι λάθη λόγω δράσης και όχι λόγω τηλεθέασης». (Άντζελα Δημητρίου 2012 μ.Χ)
Καλό Πάσχα!
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο τεύχος 15 του περιοδικού unfollow
