Για κίνδυνο κλεισίματος των 399 Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) και ΚΔΑΠ ΑμΕΑ κάνουν λόγο σε ερώτησή τους προς τους υπουργούς Εσωτερικών και Εργασίας, οι βουλευτές του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, Ελένη Γερασιμίδου, Γιάννης Γκιόκας, Νίκος Καραθανασόπουλος, Θεοδόσης Κωνσταντινίδης και Γιώργος Λαμπρούλης. Στην ερώτησή του αναφέρουν τα εξής:
«Η λειτουργία των ΚΔΑΠ συμβάλλει έως ένα βαθμό στην ολόπλευρη ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών και στηρίζει έστω και περιορισμένα την εργατική λαϊκή οικογένεια, την οικογένεια του παιδιού με αναπηρία. Δεδομένου ότι στα εν λόγω κέντρα τα παιδιά απασχολούνται δημιουργικά, αναπτύσσοντας διάφορες εξωσχολικές δράσεις υπό την εποπτεία παιδαγωγών, και άλλων ειδικών, ενώ ταυτόχρονα δίνουν ανακούφιση στους εργαζόμενους γονείς που στην πλειοψηφία τους δουλεύουν χωρίς σταθερά ωράρια και σε ένα ανασφαλές αντεργατικό περιβάλλον.
Στα ΚΔΑΠ φιλοξενούνται πανελλαδικά περίπου 9.500 παιδιά, παράλληλα εκατοντάδες είναι και τα παιδιά με αναπηρία που απασχολούνται δημιουργικά στα ειδικά ΚΔΑΠ ΑμΕΑ ενώ ουσιαστικά σε πολλές περιπτώσεις καλύπτουν και τις εκπαιδευτικές τους ανάγκες λόγω των τεράστιων ελλείψεων σε δημόσιες μονάδες ειδικής αγωγής.
Σήμερα μεγάλο κίνδυνο να κλείσουν αντιμετωπίζουν τα 399 ΚΔΑΠ που λειτουργούν στους περισσότερους Δήμους της χώρας, εξαιτίας των περικοπών της κρατικής χρηματοδότησης. Συγκεκριμένα, φέτος μειώθηκε η επιδότηση από 2.800 ευρώ ανά παιδί, στα 1.400 ευρώ, μ’ αποτέλεσμα να έχουν μειωθεί τα παιδιά που εξυπηρετούν κάποια κέντρα αλλά και να έχει υποβαθμιστεί το επίπεδο των υπηρεσιών που παρέχουν. Αβέβαιο όμως προδιαγράφεται το μέλλον τους και για την επόμενη περίοδο 2013 – 2014 λόγω και των γενικότερων περικοπών αλλά και της σχεδιαζόμενης κατάργησής τους και την ανάθεση του έργου τους στους λεγόμενους κοινωνικούς συνεταιρισμούς. Αυτή η προοπτική σημαίνει απόλυση των σημερινών εργαζομένων, ενώ όσοι απ΄ αυτούς ενταχθούν στους κοινωνικούς συνεταιρισμούς ως «συνεταιρισμένοι επιχειρηματίες» θα δουλεύουν με ακόμα δυσμενέστερους όρους τουλάχιστον όσον αφορά τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Στην ουσία πρόκειται για πορεία εμπορευματοποίησης αυτών των υπηρεσιών με αρνητικές επιπτώσεις τόσο στις οικογένειες των παιδιών που τις χρησιμοποιούν, όσο και στους εργαζόμενους. Η παράταση του σημερινού καθεστώτος για μέχρι τέλος του Σεπτέμβρη αποτελεί φάση προετοιμασίας της παραπάνω εξέλιξης.
Το ενδεχόμενο κλεισίματος των ΚΔΑΠ και των ΚΔΑΠ ΑμΕΑ ή η παραπέρα υποβάθμιση τους θα στερήσει στα χιλιάδες παιδιά φτωχών οικογενειών τις υπηρεσίες τους, αφήνοντάς τα στο σπίτι, και θα οδηγήσει σε απόγνωση χιλιάδες εργαζόμενους γονείς που βρίσκουν στα ΚΔΑΠ μια έστω και περιορισμένη στήριξη των παιδιών τους ακόμα και με ασφαλή φύλαξη, που για γονείς που δουλεύουν με βάρδιες, ελαστικά ωράρια, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Πολύ περισσότερο όταν σ’ αυτά τα κέντρα τα παιδιά καλλιεργούν μία σειρά ενδιαφέροντα και επιδεξιότητες που οι γονείς τους δεν μπορούν με άλλο τρόπο λόγω και των επιπτώσεων από την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια να τους τα καλύψουν.
Αυτό το κλίμα της ανασφάλεια βιώνουν για χρόνια και ακόμη περισσότερο σήμερα οι 1.000 εργαζόμενοι στα Κέντρα αυτά περιμένοντας κάθε φορά την ανανέωση των συμβάσεων τους, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα την υποβάθμιση των ΚΔΑΠ, ενώ κατά καιρούς μένουν απλήρωτοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Η ολόπλευρη υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών που η μια πλευρά της είναι η δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου θα έπρεπε να είναι ευθύνη του κράτους με ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα παροχής υπηρεσιών υψηλής ποιότητας και όχι αποσπασματικές, κατακερματισμένες και περιορισμένες υπηρεσίες μέσα από προγράμματα που έχουν ημερομηνία λήξης και με εργαζόμενους στην ανασφάλεια.
Η αποσπασματικότητα και η υποβάθμιση αυτών των υπηρεσιών και η λειτουργία τους στα πλαίσια επιδοτούμενων προγραμμάτων που σήμερα υπάρχουν αύριο συρρικνώνονται ή σταματάνε είναι χαρακτηριστικό μίας πολιτικής που αντιμετωπίζει τις κοινωνικές ανάγκες ως «κόστος» που εμποδίζει την κερδοφορία του κεφαλαίου και μεταθέτει την ικανοποίησή τους σε μεγάλο βαθμό στην ατομική ευθύνη των λαϊκών οικογενειών. Πρόκειται για στρατηγική της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών που προωθείται απ’ όλες τις κυβερνήσεις όλων των κρατών – μελών της ΕΕ.
ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ.κ. υπουργοί τι μέτρα θα λάβουν ώστε:
1. Να χρηματοδοτηθούν τα ΚΔΑΠ και τα ΚΔΑΠ ΑμεΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό επαρκώς ώστε να μπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες των παιδιών και των γονιών.
2. Να μπορούν να εγγράφονται όλα τα παιδιά χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς εισφορές των γονιών τους, αλλά ούτε και οι δημότες να επιβαρύνονται μέσω κάποιου φόρου ανταποδοτικότητας.
3. Να ενταχθούν στο δημόσιο όλα τα ΚΔΑΠ, και να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι χωρίς να γίνει καμία απόλυση και να γίνουν όλες οι απαραίτητες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων με βάση τις ανάγκες ανάπτυξης τους.
4. Να καταβληθούν όλα τα δεδουλευμένα που οφείλονται στους 1000 εργαζόμενους των ΚΔΑΠ και να εξασφαλιστεί από τον κρατικό προϋπολογισμό η τακτική τους μισθοδοσία.
5. Να μην κλείσει κανένα κέντρο, να ιδρυθούν και νέα και να λειτουργήσουν στα πλαίσια ενός δημόσιου συστήματος με δωρεάν και υψηλής ποιότητας υπηρεσίες για την δημιουργική απασχόληση όλων των παιδιών και αυτών με αναπηρία».
