Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών
1. Την Πέμπτη 9 Μάη συνεδρίασε το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ όπου τέθηκε εκ νέου το ζήτημα της απεργίας διαρκείας στις πανελλαδικές εξετάσεις (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ), εστιάζοντας κυρίως στην αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, μέτρο που ψηφίστηκε στο πρόσφατο πολυνομοσχέδιο και συνδέεται με τις απολύσεις των εκπαιδευτικών. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ επισήμαναν την ανάγκη να δοθεί αγωνιστική απάντηση στο σύνολο της αντιλαϊκής-αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης.
Στη βάση αυτή πρότειναν:
Να προκηρυχτεί 48ωρη Απεργία στις 16 και 17 Μάη. Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ τη 2η μέρα της απεργίας (17 Μάη) για την εκτίμηση της κατάστασης. Να παρθεί υπόψη το επίπεδο της συμμετοχής στην απεργία, οι αγωνιστικές διαθέσεις, για να καθοριστεί εκ νέου η μορφή και η κλιμάκωση του αγώνα. Γενική Συνέλευση των Προέδρων των ΕΛΜΕ στις 18 Μάη.
Τελικά, η πρόταση αυτή του ΠΑΜΕ καταψηφίστηκε από την πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ).
Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) κατέληξε να προτείνει στις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ (Τρίτη 14 Μάη) 24ωρη απεργία στις 17 Μάη και πενθήμερη απεργία στις 20-24 Μάη.
2. Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλος ο λαός, έχουν απέναντί τους τη βάρβαρη πολιτική συγκυβέρνησης–Ε.Ε. που τσακίζει συνολικά τα λαϊκά δικαιώματα, όλους τους εργαζόμενους, όλους τους κλάδους.
Πώς απαντά στην αντιλαϊκή αυτή επίθεση η ηγεσία της ΟΛΜΕ;
Οδηγώντας τον κλάδο σε τυφλή απεργία χωρίς συμμαχίες, χωρίς σχέδιο, χωρίς προοπτική.
Ενώ η επίθεση και με το πολυνομοσχέδιο χτυπά το σύνολο του Δημόσιου Τομέα, πρότειναν απεργία διαρκείας πάνω στις πανελλαδικές εξετάσεις, με μόνο ένα αίτημα και μόνο για ένα κλάδο (ΟΛΜΕ). Ούτε καν κοινή απεργία με τη ΔΟΕ, με τους άλλους κλάδους του Δημοσίου. Οι ίδιες συνδικαλιστικές δυνάμεις, που στην ΟΛΜΕ «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» για απεργία διαρκείας στις πανελλαδικές εξετάσεις, στη ΔΟΕ «ποιούν τη νήσσα».
Με μοχλό πίεσης τις εξετάσεις και με απεργία διαρκείας σε αυτές, όχι μόνο δεν ανοίγουν δρόμο για τη συμμαχία με τους εργαζόμενους γονείς και τους μαθητές, αλλά στρώνουν το έδαφος στην προπαγάνδα της κυβέρνησης, ώστε να απομονώσει και να τσακίσει τον κλάδο.
Μιλάνε για απεργία διαρκείας στις εξετάσεις και αναγνωρίζουν ότι «είναι δεδομένο ότι η κοινωνία θα είναι απέναντί μας … είναι δεδομένη η εχθρότητα» (Πρόεδρος Δ.Σ. ΟΛΜΕ)!
Ρωτάμε: αν αποφασιστεί πενθήμερη απεργία και το ποσοστό συμμετοχής την πρώτη μέρα είναι 5% τις επόμενες 4 ημέρες θα υπάρχει απεργία; Δεν είναι αυτό τυφλή απεργία και εκφυλισμός του κινήματος; Να γιατί η πρόταση του ΠΑΜΕ για 48ωρη απεργία και Γ.Σ. τη δεύτερη μέρα για την εκτίμηση των δεδομένων είναι η ορθότερη μορφή πάλης στη συγκεκριμένη στιγμή.
Η ηγεσία της ΟΛΜΕ παίζει πολιτικά, επικοινωνιακά παιχνίδια στις πλάτες του κλάδου. Οι μεν ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ για ν’ αποστασιοποιηθούν από τη στήριξη που έδιναν και δίνουν τόσα χρόνια στην κυβερνητική πολιτική, οι δε δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν αυτή την απεργία ως εφαλτήριο που θα δώσει ώθηση ώστε να ‘ρθει στο κυβερνητικό προσκήνιο ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ από την πλευρά τους χρησιμοποιούν τα καλέσματα γι’ αυτή την απεργία για την αυτοεπιβεβαίωσή τους ότι «και καλά» είναι το πιο αγωνιστικό κομμάτι του κλάδου. Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του ΠΑΜΕ ότι αυτές οι ηγεσίες δεν μπορούν να οργανώσουν αγώνες με αποτελέσματα, μπαίνουν σε έναν αγώνα για να βγουν γρήγορα-γρήγορα, αρκεί η απεργία στις εξετάσεις να εξυπηρετήσει το επικοινωνιακό τους παιχνίδι! Και δεν μπορούν να οργανώσουν αγώνες με αποτελέσματα για τους εκπαιδευτικούς και το κίνημα, γιατί δεν έχουν γραμμή σύγκρουσης με την αντιλαϊκή-αντιεκπαιδευτική πολιτική, έχουν αποδεχτεί και συμβιβαστεί με την υπάρχουσα πραγματικότητα.
Μία τέτοια εξέλιξη βολεύει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που θέλουν ένα κίνημα ηττημένο, βολεύει και το ΣΥΡΙΖΑ που σε συνθήκες «αριστερής» διακυβέρνησης δεν θα θέλει πολλά-πολλά μπερδέματα στα πόδια του από ένα ισχυρό, λαϊκό κίνημα.
Καρφί δεν τους καίγεται αν τσακιστεί το κίνημα. Πρόκειται για καθαρό τυχοδιωκτισμό.
3. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ξεκαθαρίζουμε ότι δεν είμαστε αντίθετοι σε καμιά μορφή πάλης και ως εκ τούτου δεν είμαστε αντίθετοι ούτε με την απεργία στις εξετάσεις, αρκεί η εκάστοτε μορφή πάλης να συνδέεται με προϋποθέσεις για την επιτυχία του αγώνα. Και τέτοιες προϋποθέσεις επιτυχίας κατά τη γνώμη μας είναι:
• Η οργάνωση, ο σχεδιασμός του αγώνα με αιτήματα και στόχους πάλης που να εξασφαλίζουν την ενότητα του κλάδου, τη μαζική συμμετοχή στην απεργία αν είναι δυνατόν από τη συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών
• Αιτήματα, πλαίσιο και προσανατολισμός πάλης που θα συμβάλλει στη συμμαχία, στον κοινό αγώνα με εργαζόμενους γονείς, μαθητές, με τους άλλους κλάδους των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αγώνας και σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική, την εξουσία των τραπεζιτών και των βιομηχάνων, της Τρόικα και της Ε.Ε.
Τέτοιες προϋποθέσεις διασφαλίζονται στην κοινή πάλη για ένα άλλο σχολείο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν.
Τέτοιες προϋποθέσεις βρίσκονται στον κοινό αγώνα, όχι μόνο πάνω σε ένα αίτημα πάλης (π.χ. ενάντια στην αύξηση του ωραρίου εργασίας), αλλά στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, κόντρα στο πολυνομοσχέδιο, στο νέο σχολείο Α.Ε., την αξιολόγηση, το νέο πειθαρχικό δίκαιο, τις υποχρεωτικές μετατάξεις, την αύξηση του ωραρίου, τις απολύσεις, τη μισθολογική καθήλωση, το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους κ.α. Στη βάση αυτή βλέπουμε την αποτελεσματικότητα και την κλιμάκωση των αγώνων.
