Η Janet Stephens κερδίζει τα προς το ζην κουρεύοντας, ισιώνοντας και βάφοντας τα μαλλιά των πελατών της. Αλλά η κομμώτρια από την Βαλτιμόρη, που περισσότερο ενδιαφέρεται για τις κομμώσεις του παρελθόντος, έδειξε πως τα αρχαία περίτεχνα χτενίσματα ήταν πραγματικά, και όχι περούκες, όπως πίστευαν οι μελετητές…
Έχει ανακατασκευάσει μερικά από τα χτενίσματα της αρχαίας Ρώμης, προσπαθώντας να αποδείξει ότι δεν είχαν γίνει με περούκες, όπως πιστεύεται, αλλά με τα μαλλιά του ατόμου.
Για πρώτη φορά άρχισε να ενδιαφέρεται για το έργο αυτό το 2001, όταν επισκέφθηκε το Walters Art Museum της Βαλτιμόρης και είδε κάποιες προτομές από ελληνικές και ρωμαϊκές συλλογές.
“Ποτέ δεν είχα δει το πίσω μέρος μιας ρωμαϊκής προτομής πριν, επειδή συνήθως τοποθετούνται σε ψηλά ράφια ή σε βάθρο με τις πλάτες στον τοίχο. Καθώς γύριζα γύρω από τις προτομές είδα τη λογική των χτενισμάτων και αποφάσισα να δοκιμάσω μερικά στο σπίτι. ” λέει η Janet Stephens.
Διαπίστωσε ότι οι μελετητές πίστευαν ότι τα χτενίσματα ήταν περούκες. Εκείνη δεν το πίστεψε και αποφάσισε να κάνει τη δική της έρευνα. Το 2005, καθώς μελετούσε μεταφράσεις ρωμαϊκής λογοτεχνίας, συνειδητοποίησε ότι ο λατινικός όρος “acus”, έχει πολλές σημασίες συμπεριλαμβανομένων των “φουρκέτας με μια προεξοχή» ή «βελόνας και κλωστής,” και πως λανθασμένα -στο πλαίσιο της αρχαίας ρωμαϊκής κομμωτικής- είχε μεταφραστεί ως «φουρκέτα με μια προεξοχή», γιατί ενώ αυτές οι φουρκέτες δεν θα μπορούσαν να συγκρατήσουν τα περίτεχνα χτενίσματα της αρχαίας Ρώμης, μια βελόνα και μια κλωστή θα μπορούσαν.
Το 2008 δημοσίευσε τη θεωρία αυτή ως «Αρχαία Ρωμαϊκή Κομμωτική: Φουρκέτες και βελόνες στα μαλλιά» στο Journal of Roman Archaeology.
