Ανακοίνωση της Συντονιστικής Γραμματείας της ΠΑΣΚ – ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ Ν. ΛΑΡΙΣΑΣ
Λίγες μέρες μετά επιχειρούμε μια ψύχραιμη και σοβαρή αποτίμηση των συμβάντων που νομοτελειακά πια θ’ αποτελέσουν σημείο αναφοράς στα συνδικαλιστικά δρώμενα στο μέλλον του εκπαιδευτικού κινήματος. Χωρίς διάθεση τυφλής και στείρας αντιπαράθεσης με τις άλλες παρατάξεις, μένουμε μακριά από κείνες τις υπερεπαναστατικές ιαχές και τα ψέματα ορισμένων αυτοαποκαλούμενων αριστερών σχημάτων και αντί-συν- παρατάξεων που φωνάζουν «προδότες» και «πουλημένοι», γιατί πιστεύουμε πολύ απλά ότι δεν είναι εδώ το τέλος της ιστορίας του κλάδου και των συνδικαλιστικών αγώνων! Ούτε ψάχνουμε για νικητές και ηττημένους γιατί απλά μια «αναστολή» δίνει ευκαιρία για ανασυγκρότηση, ανασύνταξη και αναδιοργάνωση των αγώνων μας για το κοντινό μέλλον.
Η μάχη που δε δόθηκε προφανώς δε σημαίνει το τέλος του πολέμου αλλά τη συνέχιση του καθημερινού διαρκούς αγώνα ΟΛΩΝ (αυτονόητα και της παράταξής μας) για τη δημόσια εκπαίδευση και το δημόσιο σχολείο που δικαιούται και αξίζει η χώρα μας. Του αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του καθηγητή και του κάθε πολίτη αυτής της χώρας που δικαιούται να έχει μέλλον και προοπτική. Ενός αγώνα που σε κάθε περίπτωση πρέπει να συνεχιστεί για να παλέψει τις αντιλαϊκές και αυταρχικές νεοφιλελεύθερες αντισυνταγματικές και παράνομες επιλογές της μνημονιακής πολιτικής τόσο στην Ελλάδα όσο και στις χώρες της νότιας Ευρώπης.
Πιστοί στις θέσεις μας, τις προτάσεις και τα οράματά μας δεν κρύβουμε ότι κεντρικά η παράταξή μας υιοθέτησε την «αναστολή» της απεργίας, όπως τελικά έκαναν σχεδόν όλοι, πλην του ΠΑΜΕ (που είχε διαφορετικό πρόγραμμα δράσης), ως μία τακτική κίνηση στρατηγικής αναδίπλωσης μπροστά στη διαπίστωση ενός πρωτοφανούς αδιεξόδου που είχε δημιουργηθεί. Το αδιέξοδο ήταν η διαπίστωση, το βράδυ της Γ.Σ. των προέδρων των ΕΛΜΕ όλης της χώρας, ότι ως αγωνιζόμενος κλάδος ΗΜΑΣΤΑΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΜΟΝΟΙ, χωρίς τη συγκρότηση εκείνου του μετώπου με άλλους εργαζόμενους και άλλα σωματεία που είναι απαραίτητα όπλα για μια τόσο μεγάλη σύγκρουση, ενώ βρισκόμασταν σε καθεστώς επιστράτευσης. Οι τριτοβάθμιες οργανώσεις δεν μας κάλυπταν, τα Μ.Μ.Ε. έπαιζαν καθαρά προπαγανδιστικό ρόλο εναντίον μας, στην ουσία κανένας πολιτικός φορέας δεν μας στήριζε και οι επικεφαλής της τρικομματικής κυβέρνησης (τους οποίους και καταγγείλαμε με απόλυτο τρόπο στη Γ.Σ. της ΕΛΜΕ Λάρισας) έκαναν κυνικές δηλώσεις απόρριψης του αγώνα μας, ενώ οι «επαναστάτες» της αντιπολίτευσης μασούσαν τα λόγια τους. Σ’ ένα τοπίο που διαμορφώνεται με αυτούς τους όρους και τις προϋποθέσεις, η στρατηγική της επιβίωσης υπαγορεύει κάθε λογικό άνθρωπο που συναισθάνεται την ευθύνη, την επιλογή της αναδίπλωσης ώστε να μη δημιουργηθούν θύματα. Είναι δικαίωμα του καθενός να παρακινεί τους άλλους στον ηρωισμό αλλά είναι υποχρέωση του κάθε εκπροσώπου-ηγέτη να προστατεύει τον κλάδο και τους συναδέλφους από τη θυματοποίηση, γιατί οι αγώνες έχουν και πρέπει να έχουν συνέχεια και μάλιστα πολύ σύντομα!
Το συναίσθημα κυριάρχησε στην πρόταση για την απεργία ενώ η λογική στην απόφαση για την αναστολή. Ο συσσωρευμένος θυμός όμως ενός κλάδου που υφίσταται χρόνια μισθολογική, εργασιακή και κοινωνική υποβάθμιση, ενώ ταυτόχρονα προκαλείται και εμπαίζεται με την απειλή θεμελιωδών δικαιωμάτων και κατακτήσεών του, να είναι σίγουροι οι κυβερνώντες με τις επιστρατεύσεις ότι θα σύντομα θα ξεσπάσει εναντίον τους, αρκεί την ηθική νίκη που πετύχαμε και το συλλογικό κεκτημένο που κερδίσαμε να το διαφυλάξουμε για το μέλλον ως πολιτικό όπλο ανατροπής αυτής της πολιτικής.
Απέναντι σ’ αυτή την κυβέρνηση που είναι πολιτικά απογυμνωμένη και αποξενωμένη από το λαό εμείς δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για:
– άμεση άρση της επιστράτευσης των καθηγητών,
– κατάργηση όλου του αυταρχικού – αντιδημοκρατικού πλαισίου των τελευταίων
νόμων (απολύσεις, διαθεσιμότητα, υποχρεωτικές μεταθέσεις),
– διασφάλιση και προστασία των εργασιακών μας δικαιωμάτων,
– δημόσια εκπαίδευση με ίσες ευκαιρίες για όλους τους μαθητές.
