Μπέρδεψε πολλούς, ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός στην ομιλία του στο συνέδριο της ΚΕΔΕ, αφού για να περιγράψει το ρόλο της Αυτοδιοίκηση σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, τόνισε ότι οι αυτοδιοικητικοί πρέπει να δείχνουν “ενσυναίσθηση”. Αναμφισβήτητα ήταν μία λέξη που έκανε πολλούς να αναρωτηθούν “τί θέλει να πει ο περιφερειάρχης. Ετσι ψάχνοντας σε λεξικά και επιστημονικά έγγραφα βρήκαμε:
Κάποιοι ερευνητές αντιλαμβάνονται την ενσυναίσθηση ως μια γνωστική διαδικασία παρόμοια με την υπόδυση ρόλων ή της αντίληψης της προοπτικής του άλλου. Μια δεύτερη ομάδα ερευνητών αντιλαμβάνεται την ενσυναίσθηση ως μια συναισθηματική διαδικασία και μια τρίτη ομάδα ερευνητών (κυρίως κλινικοί ψυχολόγοι) αντιλαμβάνεται την ενσυναίσθηση ως μια διαδικασία η οποία βοηθά στην πρόσκτηση πληροφοριών κατά την διάρκεια της θεραπείας. Σύμφωνα με τους Eisenberg και Strayer (1987) δεν υπάρχει σωστός και λανθασμένος ορισμός για την ενσυναίσθηση, αλλά διαφορετικοί ορισμοί.
Η Dunn (1988) υποστηρίζει ότι τα παιδιά από την πρωτοσχολική ακόμη ηλικία είναι ικανά να δείξουν ευαισθησία απέναντι στους άλλους. Η ενσυναίσθηση ορίζεται ως μια συναισθηματική αντίδραση, η οποία πηγάζει από τη συναισθηματική κατάσταση ή διάθεση κάποιου άλλου ανθρώπου (Eisenberg and Strayer, 1987). Σύμφωνα με την Weare, το να βιώνουμε τα δικά μας συναισθήματα μας καθιστά ικανούς για την ενσυναίσθηση και στο να φανταστούμε πώς νιώθουν.
Είναι πολύ σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ της κατανόησης των συναισθημάτων ενός άλλου και της ενσυναίσθησης. Η ενσυναίσθηση απαιτεί περισσότερα από μια απλή κατανόηση των συναισθημάτων ενός άλλου ανθρώπου. Σύμφωνα με τον Harris (1989) υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες κατανοούμε το συναίσθημα που νιώθει ο άλλος, αλλά δεν νιώθουμε το ίδιο συναίσθημα. Είναι επίσης σημαντικό να αναφέρουμε ότι, για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε ένα συναίσθημα, δεν αρκεί να φανταστούμε τι μπορεί να νιώθει ο άλλος, αλλά και τι πιστεύει και θέλει (Harris, 1989).
Η ενσυναίσθηση είναι μια δυνατότητα με πολλούς διαφορετικούς ορισμούς. Καλύπτει ένα ευρύ φάσμα, που κυμαίνεται από: το αίσθημα μιας ανησυχίας για άλλους ανθρώπους που δημιουργεί μια επιθυμία προσφοράς βοήθειας, που μοιράζονται τις συγκινήσεις, που ταιριάζουν με τις συγκινήσεις ενός άλλου ανθρώπου ξέροντας τι σκέφτεται ή αισθάνεται το άλλο πρόσωπο, εκεί που θολώνει η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του εαυτού και του άλλου.
