ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιάννης Παιδής
Στην Ελλάδα και πάλι από σήμερα η τρόικα για να πιέσει ώστε να συνεχιστεί ο κατήφορος αυτής της χώρας και η εξαθλίωση του ελληνικού λαού, αφού με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο ακόμη και το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής, μας ξεκαθαρίζει ότι με το υπάρχον σχέδιο είναι ψευδαίσθηση να αναμένουμε ότι η χώρα θα επιστρέψει στις αγορές μετά το 2014 για να καλύψει με λογικούς όρους τις ανάγκες αναχρηματοδότησης του χρέους συν τυχόν έκτακτες ανάγκες.
«Το χρέος θα παραμείνει ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από την ελληνική οικονομία, θα επηρεάζει αρνητικά τις προσδοκίες των οικονομικών παραγόντων και θα εμποδίζει την επιστροφή στις αγορές», υπογραμμίζεται στην έκθεση του γραφείου που διαψεύδει την κυβέρνηση που επιχειρώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να διατηρηθεί στην εξουσία, εξαπατά το λαό και μιλά ακόμη και για αναδιανομή του πλεονάσματος.
Αλλά για ποιο πλεόνασμα μιλάμε όταν οι επιστήμονες της Βουλής μιλώντας για το δημόσιο χρέος υποστηρίζουν ότι:
- στο τέλος του 2013 θα ανέλθει σε 321 δις € ή 175.5% του ΑΕΠ, το οποίο το 2013 εκτιμάται ότι θα μειωθεί δραματικά στα 183 δις €, γεγονός που εξηγεί και την άνοδο του λόγου χρέους προς ΑΕΠ σε σχέση με το 2012 (304 δις € ή 156.9%).
- Το επόμενο έτος 2014 προβλέπεται ότι θα μειωθεί στα 319 δις € ή 174.5% του ΑΕΠ.
«Επομένως, από τη σκοπιά αυτή, η χώρα είναι σε χειρότερη θέση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του Δημοσίου Χρέους της αφού έχει καταρρεύσει η παραγωγική της βάση σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία. Επιπλέον: Ακόμη και αν επιτευχθεί ο στόχος ενός λόγου χρέους 124% ΑΕΠ έως το 2020 η κατάσταση δεν θα είναι διατηρήσιμη!», τονίζεται στην έκθεση.
Αυτά τα στοιχεία, σε συνάρτηση με το γεγονός ότι η ανεργία κατακτά το ένα μετά το άλλο τα αρνητικά ρεκόρ, η παραγωγικότητα βρίσκεται στο μηδέν, η αγορά έχει στεγνώσει από ρευστό, οι υποχρεώσεις των μικρομεσαίων σε εφορία, ΔΕΚΟ και ασφαλιστικά ταμεία έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα και μη εξυπηρετούμενα ύψη, οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν στραγγαλιστεί και από τη νέα φοροεπιδρομή, συνθέτουν ένα σκηνικό που μόνο αισιοδοξία δεν μπορεί να προκαλέσει, και οδηγεί καθαρά στο συμπέρασμα ότι η συνταγή είναι λανθασμένη, και κυρίως ότι η επιμονή σε αυτή είναι όχι μόνο ολέθριο λάθος, αλλά και έγκλημα σε βάρος του λαού και της χώρας.
Πότε επιτέλους θα καταλάβουν ότι η εμμονή σε αυτή την πολιτική δεν οδηγεί πουθενά. Πότε επιτέλους θα αναζητήσουν λύσεις συζητώντας χωρίς ταμπού ακόμη και για έξοδο από το ευρώ;
Πότε θα λάβουν επιτέλους υπόψη τους οι κυβερνώντες αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία της αντιπολίτευσης, ότι το να θεωρούν μονόδρομο την παραμονή στο ευρώ μόνο εμπόδια στην προσπάθεια σωτηρίας της χώρας βάζουν;
Δυστυχώς όμως, όλο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση, μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, έκανε λεονταρισμούς στην τρόικα, αφού πριν ακόμη φτάσουν οι υπάλληλοι των δανειστών, άρχισε να σβήνει τη μία μετά την άλλη τις δήθεν κόκκινες γραμμές, και δεν τόλμησε να εξηγήσει στο λαό τι ακριβώς τον περιμένει μόνο από τα μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί και θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από την 1η Ιανουαρίου του 2014, πόσο μάλλον αν σε αυτά προστεθούν και αυτά που μας ετοιμάζουν οι δανειστές, και με την ουρά στα σκέλια θα ψηφίσουν οι βουλευτές των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης.
Και επειδή η κυβέρνηση και οι βουλευτές που τη στηρίζουν ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα κερδίσουν πολιτικό χρόνο και πώς θα μείνουν στις καρέκλες τους, τακτοποιώντας δεξιά και αριστερά ημετέρους και αφήνοντας στο απυρόβλητο τραπεζίτες και τον μεγάλο πλούτο, καλά θα κάνει ο λαός να αρχίσει να συζητά, χωρίς φόβο και ταμπού, το ενδεχόμενο της άμεσης εξόδου από το ευρώ, ως τη μόνη λύση για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας και την αύξηση της παραγωγικότητας που θα οδηγήσει σε μείωση της ανεργίας.
Πλέον είναι ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα βαδίζει σε επικίνδυνους δρόμους που θα οδηγήσουν μόνο στην εξαθλίωση, τη φτώχια, την κοινωνική έκρηξη, ακόμη και σε εμφύλιο. Δεν μπορεί η χώρα μέσα στο ευρώ να εξασφαλίσει ρευστότητα και ανταγωνιστικότητα. Δεν μπορεί να αυξήσει την αγροτική της παραγωγή και να κάνει εξαγωγές γιατί λόγω του κόστους παραγωγής, τα προϊόντα της δεν θα είναι ανταγωνιστικά όσο ποιοτικά και αν θεωρούνται.
Δεν μπορεί η χώρα μέσα στο ευρώ και με χρέος στα δυσθεώρητα ύψη που βρίσκεται σήμερα να συντηρηθεί και να βρεθεί σε τροχιά ανάπτυξης.
Θα ανασάνει μόνο αν αποκτήσει εθνικό νόμισμα, κουρέψει το χρέος της και κάνει στάση πληρωμών για ένα εύλογο διάστημα, ώστε να σταθεί και πάλι στα πόδια της, ανασυγκροτήσει τις υπηρεσίες του κράτους, χαράξει εθνική παραγωγική στρατηγική σε πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα, στήσει εκ νέου τις δομές της υγείας και της παιδείας που βρίσκονται σε διάλυση και επανακτήσει την κοινωνική δικαιοσύνη.
Οσο για όλους εκείνους που σπέρνουν το φόβο για τις πρώτες ημέρες εκτός ευρώ πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι μεγαλύτερος κίνδυνος υπάρχει αν αποχωρήσουμε, γιατί αυτό θα γίνει, άτακτα, από το να υπάρχει μια σχετική προετοιμασία ακόμη και από αυτούς που σήμερα εξορκίζουν μια τέτοια προοπτική.
Αλλωστε τι να το κάνουμε το ισχυρό νόμισμα όταν δεν έχουμε πρόσβαση σε αυτό, τι να τα κάνουμε τα πολυτελή οχήματα ή τα εισαγόμενα προϊόντα όταν δεν θα μπορούμε, παραμένοντας στο ευρώ, να τα αγοράσουμε;
Και ποιος πιστεύει σήμερα ότι εκτός ευρώ δεν θα έχουμε μισθούς και συντάξεις, όταν εντός ευρώ, μισθοί και συντάξεις αρκούν μόνο για την πληρωμή των υποχρεώσεων που μας δημιούργησε το κράτος και οι δανειστές κρατώντας μας στο ευρώ, ή όταν 1,5 εκ. ενεργοί πολίτες είναι άνεργοι, χωρίς να συνυπολογίζονται σε αυτούς οι εκατοντάδες χιλιάδες μικροεπαγγελματίες που είτε βάζουν λουκέτο είτε δεν βλέπουν πελάτες στα μαγαζιά τους;
