Γράφει ο Γιάννης Παιδής
Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες τον πρωθυπουργό μιας ανεξάρτητης, ελεύθερης και ευρωπαϊκής χώρας να εκλιπαρεί για στήριξη της κυβέρνησής του και του ίδιου, τη μαμά Μέρκελ, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να κρύβεται επειδή φοβάται την οργή του κόμματός του και το ενδεχόμενο ανταρσίας, και υπουργούς να εμφανίζονται αλαλάζοντες στα τηλεοπτικά παράθυρα για να μας πείσουν ότι δουλεύουν για το καλό μας και ότι όλα όσα προωθούν θα σώσουν τη χώρα και το λαό, και γυρίζει το στομάχι μου.
Πώς όμως με τέτοιους κυβερνώντες, με μια κατεστραμμένη κοινωνία και με μια οικονομία που δεν πρόκειται ούτε τα επόμενα 50 χρόνια να βρει το δρόμο της αν συνεχίσει να βαδίζει στους δρόμους της τρόικας και των μνημονίων, θα έλθει η ελπίδα στον τόπο μας;
Πώς θα γίνει να πάρει μπρος η μηχανή κράτους και οικονομίας, όταν όλα είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα λίγων ντόπιων και ξένων κεφαλαιοκρατών, και προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις των δανειστών μας.
Όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας εμφανίζεται σαν τρεμάμενο ανθρωπάκι μπροστά στους ηγέτες των άλλων χωρών, και όχι ως ισότιμος συνομιλητής τους, και παραδέχεται ότι δίνει εξετάσεις καθημερινά, εκλιπαρώντας για μείωση του χρέους και όχι απαιτώντας το, ενώ ακόμη και ο πλέον νεοφιλελεύθερος οικονομολόγος ξεκαθαρίζει ότι ένα τέτοιο χρέος και τέτοιες δανειακές συμβάσεις οδηγούν στη χρεοκοπία και την καταστροφή και θεωρεί μονόδρομο το κούρεμα, η χώρα δεν έχει καμία ελπίδα.
Όταν ο πάλαι ποτέ κραταιός και λαλίστατος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και αρχηγός της συνιστώσας ΠΑΣΟΚ της ΝΔ, Β. Βενιζέλος, για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο στην εξουσία, έστω και κρυπτόμενος δεν υπάρχει καμία σωτηρία.
Όταν υπουργοί όπως ο Αδ. Γεωργιάδης, που δίνουν καθημερινά σόου στις τηλεοράσεις και λαϊκίζουν χειρότερα και από τους μεγαλύτερους λαϊκιστές περασμένων δεκαετιών, αναλαμβάνουν τον τομέα της υγείας, δεν μπορεί να περιμένει κανείς τίποτα στη χώρα που διοικείται από τέτοια άτομα.
Και φυσικά δεν είναι μόνο ο Γεωργιάδης που συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Είναι οι περισσότεροι υπουργοί που είναι να απορεί κανείς γιατί παραμένουν στις θέσεις τους και χρεώνουν το κράτος με μισθούς και δαπάνες για τους ίδιους και τους δεκάδες συνεργάτες τους όταν δεν τους επιτρέπεται να καταθέσουν αυτόνομα ένα νομοσχέδιο ή να κάνουν ενέργειες για τις οποίες δεν έχουν ενημερωθεί οι δανειστές. Θα ήταν πολύ καλύτερο και πιο τίμιο να παραδεχτούν ότι είναι απλοί υπάλληλοι και να ζητήσουν να αμείβονται με το μισθό ενός τμηματάρχη υπουργείου γιατί μέχρι εκεί φτάνουν οι ευθύνες τους.
Δυστυχώς όμως αυτοί κυβερνούν, αυτοί έχουν ακόμη και σήμερα την ανοχή μας, αυτοί επιλέγουν το πώς και πόσο θα ζήσουμε, αυτοί ως πειθήνια όργανα των τροϊκανών διαφεντεύουν τις ζωές μας και οδηγούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε αυτή τη χώρα στη φτώχια και την εξαθλίωση, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι ο δρόμος στον οποίο μας οδηγούν είναι ο μονόδρομος που θα μας βγάλει από το σκοτάδι.
Φυσικά μας αποκρύπτουν ότι με μηδενική ρευστότητα, με ανύπαρκτη ανταγωνιστικότητα, με ανεργία ρεκόρ που θα συνεχίσει να αυξάνεται, με διαλυμένο τον κοινωνικό ιστό και με διαλυμένους τους τομείς της υγείας, της πρόνοιας και της παιδείας, με μοναδικές προοπτικές τις απολύσεις στο δημόσιο, τις περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων, την αύξηση της φοροεπιδρομής και τη συνολική αύξηση των υποχρεώσεων των πολιτών με την ταυτόχρονη μείωση των δικαιωμάτων τους, δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε ανάπτυξη, ούτε σωτηρία της χώρας και αργά ή γρήγορα η χρεοκοπία και η κοινωνική έκρηξη θα δώσουν τη θέση τους στη σημερινή αβεβαιότητα.
Ας φύγουν λοιπόν τώρα λέγοντας έστω και για μια φορά την αλήθεια στο λαό, που δεν είναι άλλη από το: «αυτός ο δρόμος δεν βγάζει πουθενά και η παραμονή στο ευρώ είναι καταστροφή».
Η φωτο είναι από το steiri.wordpress.com
