Ενώ οι άνθρωποι, τα θηλαστικά και τα πουλιά αποδυναμώνουν με την ηλικία, άλλοι οργανισμοί, όπως οι χελώνες και ορισμένα δέντρα γίνονται πιο δυνατά, και ένα ορισμένο είδος, ο πολύποδας του γλυκού νερού, είναι «ουσιαστικά αθάνατο»…
Οι επιστήμονες εξέτασαν τη γήρανση σε 46 διαφορετικά είδη όπως θηλαστικά, φυτά, μύκητες και άλγη.
Ο εξελικτικός βιολόγος Dr Owen Jones, από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας, δήλωσε: «Πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των επιστημόνων, έχουν την τάση να πιστεύουν ότι η γήρανση είναι αναπόφευκτη και εμφανίζεται σε όλους τους οργανισμούς πάνω στη Γη, όπως κάνει για τους ανθρώπους. Ότι κάθε είδος γίνεται πιο αδύναμο με την ηλικία και έχει περισσότερες πιθανότητες να πεθάνει. Αλλά αυτό δεν ισχύει.»
Η ομάδα μελέτησε τη γήρανση σε είδη όπως βελανιδιές και φύκια, ασκαρίδες και ψείρες, λιοντάρια και μπαμπουίνους.
Εξέτασαν 11 θηλαστικά, 12 άλλα σπονδυλωτά, 10 ασπόνδυλα, 12 φυτά και ένα φύκι.
«Η πολυμορφία των προτύπων θνησιμότητας και γονιμότητας σε αυτούς τους οργανισμούς μας εξέπληξε, και υπάρχει σαφώς ανάγκη για περισσότερη έρευνα πριν κατανοήσουμε πλήρως τις εξελικτικές αιτίες γήρανσης του πληθυσμού, και να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα γήρανσης στους ανθρώπους,» είπε ο Δρ Jones.
Η γήρανση σε θηλαστικά και πτηνά έχει μελετηθεί από επιστήμονες στο παρελθόν, αλλά αυτή η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, κοίταξε τη σχετικά ανεξερεύνητη περιοχή της γήρανσης του πληθυσμού και σε άλλες ομάδες σπονδυλωτών, ασπόνδυλων, φυτών και μύκητες.
Περιέργως, υπάρχουν είδη που δεν επηρεάζονται από τη διαδικασία της γήρανσης.
Ο πολύποδας του γλυκού νερού (Hydra magnipapillata) έχει σταθερή χαμηλή θνησιμότητα, και σε εργαστηριακές συνθήκες κινδύνου του θανάτου είναι τόσο χαμηλή, ώστε να είναι ουσιαστικά αθάνατος.
«Με βάση τα εργαστηριακά δεδομένα ακόμη και μετά από 1400 χρόνια το 5% του πληθυσμού του πολύποδα θα είναι ακόμα ζωντανό», είπε ο Δρ Jones.
Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ένα είδος μπορεί να έχει αυξημένη θνησιμότητα και να εξακολουθεί να ζει για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή να έχει μειωμένη θνησιμότητα και πάλι να ζει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
«Δεν έχει κανένα νόημα να σχετίζουμε τη γήρανση με το πόσο μεγάλο (παλιό) ένα είδος μπορεί να γίνει», είπε ο δρ Jones.
«Αντ ‘αυτού, είναι πιο ενδιαφέρον να ορίσουμε τη γήρανση βάση του σχήματος της τροχιάς θνησιμότητας – κατά πόσο οι τιμές της αυξάνονται, μειώνονται ή παραμένουν σταθερές με την ηλικία»
