Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων
Ξεκίνησε από την ηλεκτρονική παρακολούθηση και το διαβόητο βραχιολάκι, τώρα φτάνει στην περιστολή των αδειών και ποιος ξέρει πού θα σταματήσει η λαμπρή πορεία του κ. Αθανασίου στο υπουργείο Δικαιοσύνης.
Τις τελευταίες ημέρες, και με αφορμή τη μη επιστροφή του ισοβίτη Χριστόδουλου Ξηρού στη φυλακή, κυβέρνηση και ΜΜΕ έχουν εξαπολύσει ένα ακόμη τρομο-σίριαλ, γεμάτο υστερία, μισές αλήθειες και χονδροειδή ψέματα. «Δεν γύρισε ένας κρατούμενος από την άδεια; Γιατί λοιπόν να παίρνουν οι κρατούμενοι άδειες;
Ας τις καταργήσουμε να ησυχάσουμε» είναι η τετράγωνη λογική του «πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι» που βλέπουμε να αναπαράγεται δεξιά και αριστερά, σε διάφορες εκδοχές. Ωστόσο όσοι γνωρίζουμε τα πράγματα, ξέρουμε καλά ότι οι άδειες δεν είναι παράπλευρη απώλεια, είναι ο στόχος. Η κατάργησή τους για ολόκληρες κατηγορίες κρατουμένων σχεδιάζεται εδώ και καιρό και ψιθυρίζεται από τα πιο επίσημα χείλη.
Ένας θεσμός δοκιμασμένος και κατά κοινή ομολογία επιτυχημένος κινδυνεύει σοβαρά και άμεσα. Η εξέλιξη αυτή (και πολύ φοβόμαστε και άλλες που θα ακολουθήσουν) θα γυρίσει το σωφρονιστικό σύστημα είκοσι πέντε χρόνια πίσω. Τότε που οι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές διεκδίκησαν και πέτυχαν με δυναμικούς αγώνες τη θεσμοθέτηση στη χώρα μας ενός ευεργετήματος θεμελιώδους ήδη στην ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Επειδή πολλά έχουν ακουστεί τις τελευταίες ημέρες, τα οποία παραπέμπουν στην εποχή της… σιδερένιας μπάλας, αξίζει να επισημάνουμε δυο πράγματα μιλώντας απλώς με τη φωνή της λογικής. Η άδεια χορηγείται στον κρατούμενο ύστερα από την έκτιση του μεγαλύτερου μέρους της ποινής του και αποτελεί προθάλαμο της αποφυλάκισης και της επανένταξής του στην κοινωνία.
Το ποσοστό των κρατουμένων που κάνουν κακή χρήση της άδειάς τους παραμένει όλα αυτά τα χρόνια –και παρά τις συνθήκες κολαστηρίου που επικρατούν στις ελληνικές φυλακές– εξαιρετικά χαμηλό, κάτω από 3%, και περιλαμβάνει κάθε είδους παραβίαση των όρων και όχι μόνο την απόδραση. Τέλος, ο ίδιος ο νόμος τιμωρεί την απόδραση σε πλημμεληματικό βαθμό με φυλάκιση μέχρι ένα έτος καθώς αναγνωρίζει τη φυσική τάση του ανθρώπου προς της ελευθερία.
Θεωρώντας τη χορήγηση αδειών όχι απλώς ένα ευεργέτημα αλλά δικαίωμα κεκτημένο με όλη τη σημασία της λέξης και ζήτημα επιβίωσης στις συνθήκες εξαθλίωσης και απομόνωσης που επικρατούν στις ελληνικές φυλακές, καλούμε τον νομικό κόσμο αλλά και όλη την κοινωνία να αγνοήσουν τις σκοταδιστικές κραυγές των ΜΜΕ και να υπερασπιστούν όχι μόνο τους κρατούμενους, αλλά την ανθρώπινη υπόσταση όλων μας και εντέλει την ελευθερία.
