Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΤΣΙΟΣ– Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α.
Πρόσφατα κοινολογήθηκε ανεπίσημα το σκεπτικό της απόφασης της ολομέλειας του Σ.τ.Ε., του Ν. 4093/2012, με τις διατάξεις του οποίου επιβλήθηκαν δυσβάσταχτες οικονομικές περικοπές, (στη σειρά άλλων προηγούμενων περικοπών), προς τους ε.ε. και ε.α. στρατιωτικούς και προσωπικό των Σ.Α.
Εξ αιτίας της επιβολής και αυτού του Νόμου ,–σε σειρά προηγούμενων– , το ε.ε. και ε.α. προσωπικό των Ε.Δ. και Σ.Α. υπέστη πρωτοφανείς περικοπές των ήδη ”ψαλιδισμένων” αποδοχών τους, σε ποσοστά μείωσης αποδοχών που προσέγγισαν (στους ανωτάτους αξ/κούς μέχρι και το 65%), με άμεση συνέπεια, η οικονομική και οικογενειακή κατάσταση, όλων ανεξαιρέτως, να περιέλθει σε δεινή θέση και σε συνάρτηση δε και με άλλες περικοπές ποσοστού 60 % του Μ.Τ.Σ. (επικουρική), η κατάσταση επιδεινώθηκε σε τραγικό σημείο.
Κατόπιν τούτων ,-κατ ανάγκη-, η μόνη οδός για την υπεράσπιση των καταπατηθέντων συνταγματικών δικαιωμάτων τους, ήταν η νόμιμη προσφυγή στη Δικαιοσύνη , όπως θα ενεργούσε ο κάθε θιγόμενος.
Σε μερίδα των Μ.Μ.Ε. της πρωτεύουσας, προβλήθηκαν δηλώσεις και εκτιμήσεις , μερικές από τις οποίες , εμμέσως πλήν σαφώς, ”κατευθύνονταν” προς τον λεγόμενο «κοινωνικό αυτοματισμό», της άποψης ”γιατί αυτοί και όχι άλλοι”, ενώ μάλιστα λαλίστατο κυβερνητικό στέλεχος, ατυχώς εκφράσθηκε αρνητικά για την δικαστική απόφαση, γράφοντας προφανώς «στα παλιά του παπούτσια» την υποχρέωση τήρησης και εφαρμογής της νομιμότητας, με το σκεπτικό του γνωμικού, «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»…
Ασφαλώς κανείς ακόμη δεν γνωρίζει το αποτέλεσμα και την έκβαση της αναμενόμενης -επίσημα- απόφασης του Σ.τ.Ε. Εδώ όμως τίθεται το ερώτημα. Ποιοι είναι υπεύθυνοι, για την κατάθεση της εν λόγω προσφυγής, ως προς την διεκδίκηση των «υφαρπαγέντων» αποδοχών τους, κατά τρόπο που αντιβαίνει την Συνταγματική υποχρέωση;
Αυτοί οι οποίοι προσέφυγαν νόμιμα στη Δικαιοσύνη, η αυτοί οι οποίοι τους επέβαλαν ταυτόχρονα σε διπλές περικοπές και παρακρατήσεις των αποδοχών τους, (με το γενικό μέτρο περικοπών όλων και συνάμα και με το ειδικό μισθολόγιο, ενώ όταν προ ετών δίνονταν αυξήσεις, διεμήνυαν ότι δεν δικαιούνται αυξήσεων γιατί ανήκουν στο ειδικό μισθολόγιο…)
Με άλλα λόγια τι θα έπρεπε να πράξουν οι αδικούμενοι; Να «καθίσουν με σταυρωμένα χέρια κλαίγοντας την μοίρα τους»; Να κατέβουν στο «πεζοδρόμιο ξηλώνοντας πλάκες;» ή να προσφύγουν νόμιμα και ειρηνικά στη Δικαιοσύνη, επικαλούμενοι το δίκαιο των λόγων τους;
Δεν ζητήθηκε ποτέ και από κανένα προνομιακή μεταχείριση. Ζητήθηκε αποκλειστικά και μόνο, ισοτιμία, ισοπολιτεία και ισονομία, κατά σύμφωνο τρόπο με τις περικοπές όλων των άλλων υπαλλήλων και συνταξιούχων του Κράτους. Το Σ.τ.Ε. δεν έκανε «χάρη».
Απλά ενήργησε με βάση το Δίκαιο, τους Νόμους και την λογική , όπως θα ενεργούσε και για τον κάθε πολίτη , ο οποίος αναγκάζεται εκ των πραγμάτων , να προσφύγει στη Δικαιοσύνη , διεκδικώντας το αυτονόητο. Το άδικο δεν έχει σχέση με τον ”απελπισμένο” που προσφεύγει στη τελευταία ”σανίδα σωτηρίας”, που είναι η Δικαιοσύνη, με την θεωρητική και πρακτική μορφή της, αλλά με όποιον ”έχει το μαχαίρι και το πεπόνι” και επιβάλλει αυτού του είδους συμπεριφορές…
Θα ήταν ευχής έργο , η δικαίωση όλων των αδικηθέντων , τόσο του Δημοσίου τομέα, όσο και του ιδιωτικού , οι εργαζόμενοι του οποίου έχουν πληγεί σε χειρότερο ακόμη βαθμό , βιώνοντας τις περικοπές των αποδοχών τους και τον επελθόντα , η επαπειλούμενο εφιάλτη της ανεργίας, γιατί «λεφτά υπάρχουν», στην παραοικονομία, στη φοροδιαφυγή και στα «εμβάσματα» των «εγκληματιών του λευκού κολάρου», στην Ελβετία, στις Παρθένους Νήσους κ.α…
ΣΗΜ. Ας περιμένουμε όμως την κατάληξη της παραπάνω απόφασης και την αξιοπιστία του Κράτους…
