Επιστολή του δημάρχου Κιλελέρ και προέδρου της ΠΕΔ στους βουλευτές και την περιφέρεια Θεσσαλίας
Η λειψυδρία του φετινού χειμώνα και τα σοβαρά προβλήματα που αυτή αναμένεται να δημιουργήσει στην άρδευση των ανοιξιάτικων καλλιεργειών στο θεσσαλικό κάμπο, αναδεικνύουν και πάλι το μείζον ζήτημα της διαχείρισης των υδάτων, υπόγειων και επιφανειακών, στη θεσσαλική επικράτεια και της ανάγκης να ληφθεί μέριμνα
προκειμένου να αναστραφεί η αρνητική πορεία του υδατικού ισοζυγίου στη μεγαλύτερη και πιο παραγωγική πεδιάδα της χώρας μας.
Χρόνια, τώρα, ακούμε τις δραματικές διαπιστώσεις επιστημόνων για το έλλειμμα του υπόγειου υδροφορέα στην περιοχή μας και τον κίνδυνο ερημοποίησης της θεσσαλικής πεδιάδας αλλά μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει καμία, ουσιαστική, κίνηση από την ελληνική πολιτεία στην κατεύθυνση της βέλτιστης αξιοποίησης των υφισταμένων αποθεμάτων και του εμπλουτισμού τους με νέες ποσότητες νερού, που αυτή τη στιγμή χύνεται στη θάλασσα, λες και δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα.
Η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο και αν δεν υπάρξει μία συνολική κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού για την κατασκευή των αναγκαίων έργων υποδομής, τα επόμενα χρόνια είναι βέβαιο ότι θα αντικρύσουμε εικόνες εγκατάλειψης των χωριών μας και ερημοποίησης της υπαίθρου, αφού οι αγρότες μας θα αδυνατούν να αρδεύσουν τις καλλιέργειές τους ενώ θεωρείται βέβαιο ότι θα επιδεινωθεί και το σοβαρό πρόβλημα εξασφάλισης ακόμη και πόσιμου νερού στα χωριά της θεσσαλικής πεδιάδας. Σε χωριά του Δήμου Κιλελέρ υφίστανται, ήδη, προβλήματα με τον εντοπισμό βαρέων μετάλλων και νιτρικών στο πόσιμο νερό ενώ συνεχώς εντείνεται και το πρόβλημα των ρηγμάτων, τα οποία από έρευνες του ΙΓΜΕ αποδίδονται στο έλλειμμα εμπλουτισμού του υδροφορέα της περιοχής.
Ήδη, χιλιάδες αγρότες σε χωριά του Δήμου Κιλελέρ, όπως η Χάλκη, το Κιλελέρ, το Αρμένιο και το Ν. Περιβόλι, όπως και χωριά των πρώην Δήμων Νίκαιας και Κραννώνα, που ποτίζουν τις καλλιέργειές τους μέσω αρδευτικών γεωτρήσεων, αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα, αφού το κόστος άντλησης του νερού είναι δυσθεώρητο, αγγίζοντας ή και ξεπερνώντας ακόμη και τα 100 ευρώ ανά στρέμμα, κάτι που καθιστά ασύμφορη κάθε επένδυση για το μέλλον σε οποιουδήποτε είδους αρδευόμενη καλλιέργεια και απειλεί να τινάξει στον αέρα χιλιάδες αγροτικές εκμεταλλεύσεις σε ολόκληρη τη Θεσσαλία. Την ίδια ώρα, κάποιοι άλλοι αγρότες, σε άλλες περιοχές της χώρας, αρδεύουν καλλιέργειες με ελάχιστο κόστος νερού, αφού, εκεί, υπάρχουν και τα απαραίτητα έργα υποδομής και άφθονα επιφανειακά ύδατα.
Εδώ και χρόνια συζητάμε για το πολύπαθο έργο του Αχελώου και το εάν και πότε θα ολοκληρωθεί εκτρέποντας μόλις το 6% των υδάτων του ποταμού προς τη θεσσαλική πεδιάδα αλλά κανένας δε λέει ότι κάθε χειμώνα αφήνουμε όλο το νερού του Πηνειού να χύνεται στη θάλασσα. Το ότι τα έργα της Κάρλας περιέρχονται στην ευθύνη της αιρετής Περιφέρειας Θεσσαλίας μας κάνει να αισιοδοξούμε για το μέλλον αλλά οφείλουμε όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να συμβάλουμε για να λειτουργήσει, άμεσα, το φράγμα της Γυρτώνης στον Πηνειό, να εξασφαλιστεί η μεταφορά του νερού προς την Κάρλα και να υλοποιηθεί, επιτέλους, το έργο του ταμιευτήρα της Γλαύκης, του οποίου η κατασκευή είναι καθ’ όλα εγκεκριμένη αλλά δεν έχει προχωρήσει.
Πέραν τούτων, έχω την πεποίθηση ότι αυτή είναι η ώρα να αποφασίσουμε και να προχωρήσουμε στην κατασκευή ενός μεγάλου, κλειστού αρδευτικού δικτύου στον Δήμο Κιλελέρ και την ευρύτερη περιοχή, που θα αξιοποιεί εις το έπακρο το νερό του Πηνειού και της Κάρλας, μηδενίζοντας τις τεράστιες απώλειες του περιορισμένου υφιστάμενου ανοιχτού δικτύου και εξασφαλίζοντας νερό σε περιοχές, οι οποίες σήμερα δε μπορούν να έχουν πρόσβαση σε επιφανειακά ύδατα. Ένα τέτοιο δίκτυο, αντίστοιχο με αυτό που λειτουργεί στον νομό Καρδίτσας αξιοποιώντας τα νερά της λίμνης Πλαστήρα, θα συμβάλει και στην καλύτερη διαχείριση του νερού και στην εξοικονόμηση μεγάλων ποσοτήτων, που αυτή τη στιγμή είτε χάνονται στη θάλασσα είτε εξατμίζονται.
Συνάμα, είναι αδήριτη η ανάγκη για την λειτουργία ενός ενιαίου φορέα διαχείρισης των υδάτων υπό την Περιφέρεια Θεσσαλίας, ώστε άνθρωποι που έχουν πλήρη γνώση του προβλήματος και της περιοχής, να αναλάβουν, επιτέλους, την ευθύνη της διαχείρισης των αρδευτικών έργων και των υδάτων σε όλο το θεσσαλικό διαμέρισμα. Το μοντέλο της διαχείρισης των υδάτων από δέκα διαφορετικές Υπηρεσίες, διαφορετικών Υπουργείων και άλλων φορέων, δοκιμάστηκε επί σειρά ετών και είναι κοινή η διαπίστωση ότι απέτυχε.
Το πρόβλημα με το έλλειμμα του αρδευτικού νερού στην περιοχή μας συνεχώς μεγαλώνει. Αν δεν κάνουμε κάτι εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα κληθούν να ζήσουν σε μία θεσσαλική ύπαιθρο, που θα θυμίζει Σαχάρα και αυτό είναι κάτι, που πιστεύω ότι στα αλήθεια δεν το θέλει κανείς. Γι’ αυτό και σας καλώ να προχωρήσουμε τώρα τα έργα, που και ανάπτυξη θα φέρουν στη Θεσσαλία και θα επαναφέρουν σε θετικό πρόσημο την πορεία του υδατικού ισοζυγίου της περιοχής μας».
