Τα παιδιά θυμούνται γεγονότα πριν από την ηλικία των 3 ετών, όταν είναι μικρά, αλλά μόλις μεγαλώσουν λίγο, οι αναμνήσεις χάνονται. Πρόκειται για ένα περίεργο φαινόμενο γνωστό ως παιδική αμνησία. Νέα έρευνα θεωρεί ότι το σημείο εκκίνησης της αμνησίας αυτής είναι τα 7 χρόνια…
Οι επιστήμονες έχουν από καιρό αναρωτηθεί για την αιτία αυτής της απώλειας μνήμης, και σκέφτηκαν ότι ίσως η γλωσσική ανάπτυξη να έχει κάτι να κάνει με αυτό. Αλλά ακόμη και τα ποντίκια και άλλα ζώα παρουσιάζουν παρόμοια αμνησία χωρίς γλωσσικές ικανότητες.
Τον περασμένο Ιούνιο, Καναδοί ερευνητές βρήκαν μια πιθανή αιτία: την απότομη αύξηση των νέων κυττάρων στον ιππόκαμπο κατά τη βρεφική ηλικία, που είναι γνωστή ως νευρογένεση. Όταν ο εγκέφαλος είναι απασχολημένος με τη δημιουργία πολλών νέων κυττάρων, δεν αποθηκεύει αναμνήσεις που διαφορετικά θα ήταν μακροπρόθεσμες.
Το ερώτημα όμως που παραμένει είναι σε ποια ηλικία οι μνήμες για τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, σταματούν να υπάρχουν για τα παιδιά, γίνονται μη προσβάσιμες.
Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Memory, η Patricia Bauer και η συνάδελφός της Marina Larkina βρήκαν ότι τα παιδιά μεταξύ 5 και 7 χρόνων θυμούνται πάνω από το 60% των γεγονότων που έχουν ζήσει, ενώ τα παιδιά που είναι 8 και 9 ετών θυμούνται μόνο το 40% ή και λιγότερο από τα γεγονότα, και μιλούν για τις αναμνήσεις τους με διαφορετικό τρόπο.
«Πιστεύουμε ότι αυτό έχει να κάνει με τις βασικές βιολογικές διεργασίες, όπως ότι οι νευρικές δομές υποβάλλονται σε μεγάλη μεταγεννητική ανάπτυξη», λέει η Bauer. “Νωρίς στην ανάπτυξη του παιδιού, αυτές οι δομές λειτουργούν, αλλά δεν είναι πολύ αποτελεσματικές – τα παιδιά σχηματίζουν αναμνήσεις, αλλά μέσω φυσικών διεργασιών ξεθωριάζουν και γίνονται μη προσβάσιμες.”
“Οι γονείς επίσης, παίζουν καθοριστικό ρόλο στο κατά πόσο τα παιδιά τους θυμούνται γεγονότα. Οι γονείς που κάνουν πολλές ερωτήσεις όπως «Πες μου κι άλλα” και “Τι συνέβη;” και αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν τις δικές τους περιγραφές, καταλήγουν με παιδιά που θυμούνται γεγονότα από τη μικρότερή τους ηλικία, και έχουν πιο ισχυρές” αναμνήσεις, λέει η Bauer.
