Με το πινέλο της Ζωής…
«Ένα πρωινό , η Παναγιά μου …» ξεκίνησα από το Βόλο η γυναίκα να πάω στη Θεσσαλονίκη!! Το όνομά μου είναι Μαρία – Ζωή και από τα μικράτα μου ήμουνα στους Ελληνικούς δρόμους με πολλά χιλιόμετρα στο καντράν του αυτοκινήτου κάποιες χρονιές , τα τελευταία εφτά με πολύ λιγότερα.
Το πρωί για μένα ξεκινάει κατά τις 12.00 με καφέ στη 13.00 λειτουργώ κανονικά γιατί είναι η ώρα που ξυπνάω επίσης χρόνια πολλά !! Ξαναγυρνάω στο «Ένα πρωινό…» με τις νέες πληροφορίες !! Δεν ήταν και η καλύτερη μέρα για ταξίδι γιατί έβρεχε , αλλά … θα βγω στην Εθνική Οδό, σκέφτηκα και τι θέμα να είναι μια βροχή πια!!? Ευρώπη !! Είχα καιρό να πάω με το αμάξι , και … ξέχασα, έβαλαν κι άλλα εμπόδια …δεν ξέρω, έφτασα στη Λάρισα από τον παλιό δρόμο με βροχή, φορτηγά, τρακτέρ «…και το αγόρι μου» σε μία ώρα και βγήκα στο δρόμο που πάει για πάνω… Μπουγάτσα !! Για κάποιο λόγο αυτός ο δρόμος ήταν γεμάτος από σήματα , φωτεινά σήματα, κορύνες ( όχι από αυτές τις «ωραιότατες» που έχουν στο κέντρο πόλεων στη Θεσσαλία, κάτι μεγαλύτερες … κώνους …) σκοτεινός δρόμος πολύ , πολύ σκοτεινός η βροχή δεν βοηθούσε και κάθε είκοσι χιλιόμετρα έμπαινε ένα εμπόδιο από μιααα… εταιρία που σου ζητούσε λεφτά για να στο βγάλει !!
Το εμπόδιο μου έκλεινε το δρόμο !! Το δικό μου το δρόμο που τον πήγαινα πάνω κάτω 20 χρόνια ανέμελα!!?! Ξεκίνησα με κέφι αδέλφια μου η τραγουδίστρια να πάω στη Θεσσαλονίκη και στα πρώτα πέντε ευρώ που πλήρωσα άρχισα να νιώθω ΠΟΛΥ ηλίθια. Πρίν το επόμενο εμπόδιο ακολούθησα το πρώτο φορτηγό που «ήξερε» την παράκαμψη και ένιωσα λίγο καλύτερα που είχα επιλογή – άντε, με τα τέλη που πληρώνω χρόνια τώρα – ένα δρόμο ξεχασμένο με κασκαντέρ φορτηγατζήδες και λοιπούς Sunday drivers σε success σαφάρι !!
Σκοτάδια μαύρα στο δρόμο συνεχίζω αποφασισμένη να φτάσω και το πέμπτο εμπόδιο με βρήκε να μην μπορώ να το αποφύγω και να μην λειτουργεί και το χέρι μου , το σώμα μου αντιδρούσε στο να πληρώσω ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΒΡΙΣΚΑ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ!!! Μόλις ο υπάλληλος με τη μπλε στολή μου ευχήθηκε καλό ταξίδι και είπε ευχαριστώ που πλήρωσα τον κοίταξα με κακό μου βλέμμα (άγνωστο άνθρωπο τώρα…) και του είπα … «Να βάλετε φώτα στο δρόμο πες στην εταιρία σου χαιρετίσματα …γιατί εγώ ΔΕΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για κάτι … Άντε καλό μου playmobil » είπα σε μωβ απόχρωση!!
Το αγόρι μου γέλασε , μου είπε ότι θα δούμε λίγο θάλασσα και οπωσδήποτε κρασί μόλις φτάσουμε !!! Τα τελευταία ήταν τα «κρατικά διόδια» χωρίς τη στολή και το ποίημα από τους υπαλλήλους, τα πιο φτηνά ΑΝ και τα τέλη κυκλοφορίας είναι ΑΡΚΕΤΑ!!? …λέω εγώ τώρα, αλλά… δεν τα πέρασα βαριά!! Τα έχω συνηθίσει στα χρόοονια που τα πλήρωνα πάντα για να έχω δρόμους !! ??!
Από τη σύγχυση δεν θέλησα να μπω σε πόλη που θα κάνω κύκλους για να βρω παρκινγκ και πήραμε το δρόμο για το Πολύκαστρο !!Ωραιότατο χωριό !!Ακούσαμε «αστρολάβους» φίλους , ήπιαμε γράπα αντί για κρασί και φάγαμε εξαιρετικούς μεζέδες από τα χέρια του Ισαάκ!! Στη Θεσσαλονίκη την επόμενη μέρα με φίλους σε ένα εξαιρετικό καφέ στο κέντρο της πόλης ,φυσικά χαλαρά φαγητό μετά … και επιστροφή από την πίστα του super Mario για Λάρισα αν είχαμε το ανάλογο κέφι ή στο Βόλο .
Τα ίδια εμπόδια και από την άλλη μεριά του δρόμου , τα ίδια σκοτάδια , η ίδια εταιρία και με τ΄ αγόρι μου αποφασίσαμε να πάμε στη θάλασσα γρήγορα αυτή τη φορά , να πιούμε και το κρασί που το λέγαμε κι από χθες που μας βρήκε η γράπα!! Εγώ γι αλλού ξεκίνησα εκείνο «Το Πρωινό…»που φώναξα με χαρά Θεσσαλονίκη σου ΄ ρχομαι , «… αλλού η Ζωή μας πάει» σε τούτη εδώ τη χώρα και βρέθηκα στο δρόμο για Ευζώνους!! Στη Λάρισα ήλπιζα μια στάση για καφέ οι παρακάμψεις , οι μπάρες ,τα σκοτάδια , τα ασυνάρτητα σήματα με τα φωτεινά σήματα και οι κώνοι εναλλάξ με κούρασαν και γύρισα στο Βόλο αργά από τον παλιό δρόμο!!
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Βόλτα στη συμπρωτεύουσα , ιδέα για ηλεκτρονικό παιχνίδι ΕΙΝΑΙ!!!
Ζ.μ.
