Ανακοίνωση της θεματικής περιβάλλοντος των Οικολόγων Πράσινων
Δεν έχει στεγνώσει ακόμη το μελάνι στην υπ’ αριθμ. 26/2014 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε ότι «τα έργα εκτροπής του Αχελώου είναι αντίθετα στην αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης, τη στιγμή που από αυτά επέρχεται εκτεταμένη περιβαλλοντική βλάβη σε περιοχή που περιλαμβάνεται στο δίκτυο Natura 2000»,
και ως εκ τούτου δεν πρέπει να συνεχιστούν, αλλά η κυβέρνηση δεν λέει να το βάλει κάτω. Ο υπουργός Υποδομών Μιχ. Χρυσοχοΐδης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση στη Βουλή, τάχθηκε υπέρ της ολοκλήρωσης των έργων του Αχελώου, αλλά με μικρότερο μέγεθος εκτροπής 250 εκατ. κυβικών μέτρων νερού ετησίως και όχι 600 όπως σχεδιαζόταν τόσα χρόνια.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι, άλλωστε, είχαμε επισημάνει ότι η κυβέρνηση φαίνεται να αναζητά λύσεις με νομικά και τεχνικά τερτίπια για την επίτευξη μιας «μικρότερης» εκτροπής και απόδειξη αυτού είναι ότι στο Σχέδιο Διαχείρισης Υδατικών Πόρων της Θεσσαλίας προκρίνεται ως βέλτιστη λύση η εκτροπή των 250 εκατ. κυβικών μέτρων νερού. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τα μόνα σχέδια διαχείρισης που δεν έχουν ακόμη εγκριθεί είναι των υδατικών διαμερισμάτων Θεσσαλίας και Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, εκεί δηλαδή που εμπλέκεται το φλέγον θέμα της εκτροπής του Αχελώου.
Επιπλέον, από τους θιασώτες της εκτροπής προβάλλεται έντονα ο ενεργειακός χαρακτήρας των φραγμάτων της Μεσοχώρας και της Συκιάς, ώστε να βρεθεί έτσι μια διέξοδος για την ολοκλήρωση και λειτουργία τους. Προφανώς απώτερος σκοπός είναι να φτάσει το νερό του Αχελώου στη σήραγγα εκτροπής, πιστεύοντας ότι αργότερα θα βρεθεί λύση για να «μπει το νερό στο αυλάκι» προς τη Θεσσαλία. Διαφορετικά, δεν μπορεί να υποστηριχθεί ούτε ο στόχος της λειτουργίας των φραγμάτων αυτών ως ενεργειακών, καθώς από το 1991 ο τότε γενικός διευθυντής της ΔΕΗ Θ. Ξανθόπουλος είχε ενημερώσει τους τότε υπουργούς Βιομηχανίας Α. Ανδριανόπουλο και Οικονομικών Ι. Παλαιοκρασσά ότι η ΔΕΗ θα υποστεί ζημία 145 δισ. δραχμών λόγω της εκτροπής των νερών του Αχελώου, που κανονικά θα έφταναν στα υφιστάμενα φράγματα Κρεμαστών, Καστρακίου και Στράτου. Πόσα φράγματα άλλωστε μπορεί να «σηκώσει» ένας ποταμός, πριν σταματήσει να είναι ποταμός;
Πόσες ακυρωτικές αποφάσεις πρέπει να βγάλει ακόμη το ΣτΕ για να πειστούν οι υπέρμαχοι της εκτροπής να εγκαταλείψουν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους και να συνειδητοποιήσουν ότι το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας οφείλεται στην κακοδιαχείριση των υδατικών της πόρων και η επίλυσή του βρίσκεται στην εξοικονόμηση νερού και στη ριζική αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, κάτι δυστυχώς που δεν αποτυπώθηκε στα προσφάτως ολοκληρωμένα σχέδια διαχείρισης υδατικών πόρων; Δυστυχώς οι αγρότες του κάμπου τόσα χρόνια κρατούνται δέσμιοι της υπόσχεσης για την εκτροπή, καθώς οι τοπικοί τους «άρχοντες» αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να προτείνουν ρεαλιστικές και βιώσιμες περιβαλλοντικά λύσεις.
Όλα τα παραπάνω πρέπει να μας κρατούν σε εγρήγορση και οι αναθεωρήσεις σε λιγότερο από δύο χρόνια των Σχεδίων Διαχείρισης Υδατικών Πόρων των λεκανών απορροής Θεσσαλίας και Δυτικής Στερεάς Ελλάδας είναι ένα σημείο που πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε εναλλακτική πρόταση για την καλύτερη αξιοποίηση των έργων στη Συκιά και στη Μεσοχώρα. Αυτή δεν περιλαμβάνει «βομβαρδισμό και καταστροφή» των έργων, αλλά διατήρηση και ανάδειξή τους ως μνημεία «πολιτικού ανορθολογισμού»! Για να θυμούνται οι παλιότερες γενιές και να μαθαίνουν οι νέες…
