Όλα έλεγε ο πατέρας μου είναι θέμα απόφασης. Και τον πίστευα. Και την πήρα την απόφαση μαζί και τον ανήφορο και στο τέλος και τη σύγχυση ακροατές μου. Θα πάω σε στέκι όμορφο, με ατμόσφαιρα καφενέ, τσίπουρα και ρακές και μουσικές να μαλακώσει το είναι μου και το δεν είναι μου.
Έβαλα ό,τι βρήκα μπροστά μου, πήρα παραμάσχαλα και την καλή μου διάθεση και να’ μαι.
Αμ δε!!!!
Το μισό μαγαζί έξω από το μαγαζί συντονισμένοι μου, χειμώνα καιρό στη Λάρισα με τις υγρασίες της, για το Μακρή και το κοντό της καθεμιάς.
Τσιγάρο γιοκ σου λέει και αίφνης βρέθηκα στο… στρουμφοχωριό! Κάτω από ένα «μανιτάρι» με κεινο το κυανό της δροσιάς που σου τρυπάει το κόκκαλο.
Μέσα να παίζουν τα τέλια και έξω να παίζουν τα δόντια μας καστανιέτες.
ΝΕΥΡΑΑΑΑΑΑ. Νεύρα οι παρέες, νεύρα οι καταστηματάρχες που η σταυροφορία της ακατονόμαστης τους αποτέλειωσε, νεύρα και ένας σκύλος που του χαλάσαμε με τη γκρίνια το χουζούρι.
Ο νόμος θα εφαρμοσθεί λέει. Και καλά θα κάνει λεω. Αλλά αρχοντάδες μου ο νομοθέτης σε άλλη κοινωνία ζει? Και εν πάση περιπτώσει γιατί να μην αποφασίσει το κάθε μαγαζί τη σήμανσή του και ο κάθε πελάτης το στέκι του?
Αλήθεια η μη εφαρμογή του μέτρου σε φυλακές και κρατητήρια ισχύει? Διότι με τόσα νεύρα εκεί μας βλέπω στο τέλος. Και πελάτες και καταστηματάρχες μη σας πω και το σκύλο!!!
Στα πλατό της εκπομπής KEMAL (raining pleasure reflections, μουσική Μ. Χατζιδάκις)
Άντε πάω για τσιγάρο…
Χικ FM
