Με το πινέλο της ζωής
«Μόλις ξυπνήσω το πρωί τα βλέπω όλα μαύρα. Θέλω μια κούπα με καφέ και τέσσερα τσιγάρα!» Ετσι ήμουν και το ανοιξιάτικο πρωινό του 2009 που η βαρεμάρα , η ανάγκη για ένα καναπέ και η ύπαρξη πιστωτικής κάρτας που ΕΠΕΜΕΝΕ η τράπεζα να μας δώσει τότε,
μας έβαλε την ιδέα να επισκεφτούμε Σουηδική μεγάααλη επιχείρηση που είχε ανοίξει πρόσφατα στη διπλανή Λάρισα να δούμε και εμείς πως ζούνε οι Ευρωπαίοι!!!
Στο τρίτο μου τσιγάρο σηκωθήκαμε να φύγουμε για να μη χάσουμε τη μέρα !! Είχαμε ακουστά γι αυτά τα μεγάλα καταστήματα αλλά δεν είχαμε πάει ποτέ!! Στην είσοδο ήταν δυό, τρείς άνθρωποι με στολές και μας έδιναν κάτι χαρτάκια που δεν τα δώσαμε καμιά σημασία! Μετά από δρόμο να χαζέψω είχα όρεξη , όχι να διαβάσω!!?! Είχαμε και το καρότσι μας , πετάξαμε και τα χαρτάκια μέσα , κύριοι να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας!!
Ωραιότατα ήταν αν και από την αρχή με ενόχλησαν κάτι βελάκια στο πάτωμα!! Μαύρα Βελάκια το ένα πίσω απ΄ το άλλο να μου δείχνουν που να βαδίζω!!?! Πάνω στα βελάκια λοιπόν περπατούσαμε και περπατούσαμε και χωρίς να ξέρεις πόσο είναι το ομπρός, σου φαίνεται πολύ το πίσω!! Βάζοντας στο καρότσι μας διάφορες αηδίες και ότι θυμόμασταν χαιρόμασταν , βαδίζοντας φτάσαμε επιτέλους σε ένα τεράστιο εστιατόριο για… διάλειμμα!!
Ότι έπρεπε για το τέταρτο τσιγάρο που είχα λαχταρίσει τρελά!! Πήραμε από ένα δίσκο στο χέρι όπως στα φαστ φουντάδικα βάλαμε κάτι κεφτεδάκια μέσα και κοιτάξαμε στο χάος που θα καθίσουμε !! «Κοντά σε παράθυρο να καπνίσω» είπα η Ελληνοπούλα , που σα μια Σουλιωτοπούλα είχα μάθει σ΄αυτή τη χώρα ΠΑΝΤΟΥ να μπορώ να καπνίζω ΕΙΔΙΚΑ σε μέρη γήπεδα με καφέ και φαγητό.
Μια κυρία με στολή μας είπε ότι δεν υπάρχει χώρος για καπνιστές μέσα σε όλα αυτά τα τετραγωνικά , στα μισά του δρόμου με τα βελάκια , και ήδη τρεις ώρες με το πρωινό τσιγάρο ατέλειωτο βαριά η μοναξιά μου !!Ήταν απότομο μετά από 39 χρόνια ζωής σ΄αυτό το τόπο. Ένα δάκρυ κύλησε από τα αθώα μου ματάκια αλλά έπνιξα ότι είχα σε λαλιά κοίταξα το στεφάνι μου να πάρω κουράγιο , αυτός κοιτούσε τα γλυκά, έσφιξα τις γροθιές μου έφαγα τα κεφτεδάκια και ξεκινήσαμε για τη δεύτερη πίστα και τελευταία μέχρι τη ΕΞΟΔΟ!!
Νόμιζα!! Το κάναμε λίγο πιο νευρικά το δεύτερο μέρος του οικόπεδου με τα μαύρα βελάκια που απ΄ την αρχή δεν κατάλαβα την ύπαρξη τους , μη τυχόν τι ?? Βρεις σε τοίχο και χτυπήσεις??!! Ευρώπη όμως!!! Είχα κουραστεί από τα χιλιόμετρα , τη στέρηση, τα δωμάτια και φτάνοντας προς το ταμείο θα πρέπει να το έτρεξα λίγο το καρότσι!!
Στήθηκα στη ουρά και όταν ήρθε η σειρά μας αρχίσαμε να βγάζουμε τα πράγματα από το καρότσι το οποίο ακόμα άχνιζε!! Όταν διαλέξαμε τον καναπέ μας έδωσαν και ένα χαρτάκι που και εγώ το έδωσα στο ταμείο!! «ΟΧΙ»!! Άκουσα ξαφνικά από την κοπέλα να βγαίνει απ΄το στόμα της !! «Αυτό θα πάτε στη αποθήκη να το πάρετε μόνοι σας» είπε! ΝΑ που είχε κι άλλη πίστα που… Που να το ξέρω?!? Δεν είχαμε ΠΟΤΕ πριν τέτοια εμείς στη χώρα μας!! Κάποιος το έφερνε από την αποθήκη. «Που είναι η αποθήκη σας»?! ρώτησε το στεφάνι μου! Μας έδειξαν κάπου μακριάαα και… «πίσω Γιάννη τα ξύλα»!! Μέσα στο καρότσι ξανά τα τζιρτζιρίδια και βούρ για τον καναπέ!
Ευτυχώς που υπήρχε φαγητό στη μέση του Σουηδικού χωριού σκέφτηκα γιατί ΑΝ ΠΕΙΝΟΥΣΑ κι όλας θα έφευγα απ΄τη σκεπή πετώντας , lol !Super girl ! Πήγαμε και στην αποθήκη … Εμπειρία που δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα αποκτούσα … Και ήμασταν εξαιρετικοί! Τα βρήκαμε όλα!! Στο ταμείο πια το ζεύγος έχοντας ολόκληρη την βόλτα καμωμένη ΚΑΙ μέσα απ΄τα βελάκια!!
Πάρτε μια κάρτα … «βεβαίως»… και πείτε μας πως θα μεταφερθούν αυτά στο Βόλο Κυρία μου!! Μας έδειξε μια μεταφορική και σπρώχνοντας το καρότσι πήγαμε και τους δείξαμε ποια πράγματα θα μας έφερναν στο Βόλο όπου διαφημιζόταν τόοοσο αυτό το Σουηδικό μέρος που φτάσαμε και εμείς εκεί να ψωνίσουμε!! Η μεταφορική ήθελε μετρητά, καμιά εξηνταριά ευρώπουλα (που λέει κι η γυναίκα του Καρβέλα) και εμείς βολτάραμε Αμερικάνικα όπως στις ταινίες , είχαμε πάρει ένα πενηντάρικο μόνο και την ΚΑΡΤΑ (καινούργια του κουτιού) να βγούμε στην Ευρώπη του 2009 και να καταναλώσουμε!! Δηλαδή, τους ρώτησα εκεί στο κισσέ έχοντας πάρει αναπνοή από το διάφραγμα η αηδώς και τοποθετώντας τη φωνή μου εκεί που έχει ένταση και για ανοιχτό θέατρο, … Έχω τρείς ώρες που περπατάω στα βελάκια της Ευρώπης που μου έχει επιβάλει τα δικά της κόλπα και στην πόρτα βρίσκω Ελλάδα και δεν μπορώ να χαρώ το κόπο μου και το ραγιαδισμό μου ?!?!
Θα πρέπει να ακούστηκα μέχρι τα κεφτεδάκια!!
Ναι… είμαστε καινούργιοι , δεν ήρθαν ακόμα τα μηχανάκια… !!?! είπε σκιαγμένα μια υπάλληλος που μάλλον τρόμαξε από το χρώμα που απέκτησα στο πρόσωπο μου !!
«Που ακυρώνω τις αγορές …που έκανα?!?!» την ρώτησα επίσης σε καλή ένταση αφήνοντας να βγει το κόκκινο μέσα από το μωβ για να γλιτώσω το μπλε που ετοιμαζόταν να μου έρθει …απότομα!!! Ο σύζυγος πρώτη φορά με έβλεπε σε τέτοια κατάσταση heavy metal και …δεν πλησίασε , κοίταξε αν τον είδαν μαζί μου πριν οι γύρω μας και απομακρύνθηκε… για να μην τον δούνε?!?! Μου έδειξαν ένα ταμείο και σέρνοντας το καρότσι πήγα με μαλλί Tina Turner ΚΑΙ φωνή και τους είπα να τα πάρουν πίσω , να μου επιστρέψουν τα χρήματα και να με στείλουν ταξίδι στις εξωτικές Μπαχάμες για να συνέλθω , άντε γιατί αααα !!!
Ένιωσα μια παρουσία δίπλα μου και ήταν ο δικός μου ο άνθρωπος που βρήκε άλλα είκοσι ευρώ στη τσέπη του μπουφάν , θα προπληρώναμε την μεταφορική και ΘΑ ΦΕΥΓΑΜΕ !! Για ένα λεπτό έγινε σιωπή. «Ο.κ , πάω έξω για τσιγάρο θα το κανονίσεις εσύ?!?» είπα ενώ περπατούσα για την ΕΞΟΔΟ και ήταν άνθρωποι όπως σε κάτι όνειρα που δεν τελειώνει ο διάδρομος και πας πιο γρήγορα λίγο …
Άνοιξα την πρώτη πόρτα που βρήκα μπροστά μου και άρχισε να χτυπάει συναγερμός !!!ΓΙΑΤΙ!?!?! Κοίταξα γύρω σα χαμένη έχοντας τον καπνό σφιχτά στα χέρια είδα δυο παλικάρια της ασφάλειας που με κοίταξαν και τους φώναξα με νεύρα «Δεν είδα το βελάκι . Εντάξει?!» Όχι άλλα βελάκια ΘΑ ούρλιαζα πριν το ζεϊμπέκικο!!!
Με βρήκαν σε ένα σκαλοπάτι μετανιωμένη … σαν τον Πέτρο !!
Ένιωσα πως με είχε κοροϊδέψει η Νέα Τάξη των πραγμάτων ότι με μια κάρτα , με ένα νούμερο «θα γινόταν κάθε δουλειά» και Ευρωπαία πολίτης καλοπροαίρετα υποδέχτηκα ΚΑΙ με επίσκεψη αυτό το «παγωμένο» χωριό που μπαίνεις και βγαίνεις τρείς ώρες μετά και σεβάστηκα τους κανόνες του , αλλά νομίζω στην Ελλάδα ίσως είμαστε πολλά τα νούμερα ,το ένα δεν είναι για μας … Και ΔΕΝ «βγαίνει άκρη» όπως φαίνεται σε πολλά και σήμερα Φλεβάρης του 2014 !!
Ελλάδα salata με ςος Ευρώπη κατεψυγμένη , αν δεν βρούμε …τα κεφτεδάκια!!?!
Ζ. μ
