ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιάννης Παιδής
Αποχωρούν σήμερα από το μπλόκο της Νίκαιας οι αγρότες σφυρίζοντας λήξη και στο φετινό γύρο κινητοποιήσεων, ο οποίος όπως και όλοι οι άλλοι τα προηγούμενα χρόνια, τελείωσε χωρίς κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, για τους χιλιάδες ανθρώπους, που βρέθηκαν για ένα περίπου μήνα στο δρόμο με τα γεωργικά τους μηχανήματα.
Πολλοί, με έντονη σκωπτική διάθεση, λένε ότι η άσκηση χειμερινής διαβίωσης στα σκηνάκια, της εθνικής και η γυμναστική με τις πορείες στον ΠΑΘΕ, αλλά και στην Αθήνα, τελείωσε επειδή ήλθε ο καιρός των οργωμάτων και της σποράς και δυστυχώς για τους αγροτοσυνδικαλιστές κάποιοι τους πιστεύουν.
Αν και η χθεσινή απόφαση για αποχώρηση από το μπλόκο δεν ξάφνιασε κανέναν, αφού σύμφωνα με τη λογική των συνδικαλιστών η κινητοποίηση κορυφώθηκε με το συλλαλητήριο της Αθήνας, εν τούτοις δημιουργεί πολλά ερωτήματα για τους λόγους που οδήγησαν τους αγρότες στην αποχώρηση από το μπλόκο, όταν όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν ικανοποιήθηκε ούτε ένα τους αίτημα.
Μάλιστα η απόφαση για τη λήξη των κινητοποιήσεων ήλθε την ημέρα που η κυβέρνηση έδινε δώρο στους βιομήχανους περισσότερα από 150 εκατομμύρια ευρώ, μέσω της μείωσης του ενεργειακού κόστους στη βιομηχανία, με τη μείωση της τιμής του φυσικού αερίου για τα εργοστάσιά τους.
Και είναι τραγική αυτή η εξέλιξη γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ένα από τα βασικά αιτήματα των αγροτών ήταν και παραμένει το αίτημα για φθηνό αγροτικό πετρέλαιο που ποτέ δεν ικανοποιήθηκε.
Και αν για το πετρέλαιο η κυβέρνηση τους έφτυσε στα μούτρα απαντώντας με τη μείωση του φυσικού αερίου για βιομηχανική χρήση, το ίδιο και χειρότερα τους φέρθηκε και στα άλλα αιτήματα. Και για να εξηγηθούμε:
Οι αγρότες ζητούσαν μείωση του κόστους παραγωγής. Η κυβερνητική απάντηση ήταν τρα λα λα.
Οι αγρότες ζητούσαν ρευστότητα μέσω των τραπεζών. Η απάντηση ήταν τα δάνεια θα δίνονται με ιδιωτικοοικονομκικά κριτήρια.
Οι αγρότες ζητούσαν διευκολύνσεις από τον ΟΓΑ και εκείνο που πήραν ήταν απειλές για κατασχέσεις.
Οι αγρότες ζητούσαν δίκαιο φορολογικό σύστημα και εισέπραξαν την κοροϊδία ότι δεν θα πληρώσουν τέλος επιτηδεύματος, που προβλεπόταν άλλωστε στον αρχικό νόμο.
Οι αγρότες ζητούσαν έργα υποδομής και εκείνο που πήραν είναι μηδενισμός του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων.
Και δεν εισέπραξαν μόνο αυτά τα όχι αφού σε όλα τα αιτήματα, που υπήρχαν στο διεκδικητικό τους πλαίσιο η κυβέρνηση ή δεν απάντησε ή είπε καθαρά και ξάστερα όχι.
Παρ’ όλα αυτά πήραν την απόφαση να φύγουν από τα μπλόκα λέγοντας ότι έκαναν έναν αγώνα και φεύγουν με το κεφάλι ψηλά.
Πόσο ψηλά άραγε αισθάνονται το κεφάλι τους όλοι αυτοί που ξεσήκωσαν τον αγροτικό κόσμο και για μια ακόμη φορά τον έβγαλαν στους δρόμους;
Δεν κατάλαβαν ότι με τις επιλογές τους δημιούργησαν αδιέξοδα που τους οδήγησαν στην άτακτη φυγή από τα μπλόκα;
Πώς είναι δυνατόν να ζητούν από τα λαϊκά στρώματα συμπαράσταση και συμμετοχή σε συλλαλητήρια, όταν μαζεύονται χιλιάδες λαού στη Νίκαια, τους υποβάλουν σε επαναστατική γυμναστική, με ολιγόωρο αποκλεισμό του ΠΑΘΕ και στη συνέχεια τους ζητούν να επιστρέψουν ήσυχοι στα σπίτια τους;
Δεν κατάλαβαν ότι όταν βγαίνεις στο δρόμο πας με διάθεση να συγκρουστείς με την κυβέρνηση για να πετύχεις τους στόχους σου και δεν παρατάσεις τα τρακτέρ σου στο δρόμο χωρίς να ενοχλείς. Σιγά – σιγά, όπως πάει το πράγμα, βλέπω να ακολουθούν οι αγρότες το παράδειγμα των Ιαπώνων και να διαμαρτύρονται φορώντας περιβραχιόνια την ώρα που οργώνουν ή σπέρνουν τα χωράφια τους…
Το μοντέλο των κινητοποιήσεων με τα τρακτέρ στις άκρες των δρόμων έχει πλέον ξεπεραστεί. Ας αναζητήσουν οι αγρότες και τα όργανά τους νέους τρόπους κινητοποιήσεων για άσκηση μεγαλύτερης πίεσης στην κυβέρνηση, αλλά και για να εμπνεύσουν και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Με επαναστατική γυμναστική και με συσκέψεις επί συσκέψεων δεν προβάλλονται και δεν διεκδικούνται λύσεις σε προβλήματα.
Καληνύχτα και καλή αντάμωση, για όσους έλθουν, στο Κιλελέρ στις 9 Μαρτίου.
