Είναι μια ιστορία επανάστασης, tango, λειψών πνευμόνων, εργοστάσιου κάλτσας και νυχτερινών κέντρων. Αρχίζει με μια ανεκπλήρωτη αγάπη για ένα όμορφο κορίτσι και όνειρα για το ποδόσφαιρο που διαψεύστηκαν εξαιτίας της πλατυποδίας του.
Έτσι ξεκινάει η ιστορία του πάπα Φραγκίσκου, το κανονικό όνομα του οποίου είναι Jorge Mario Bergoglio, που ποτέ δεν παύει να κάνει πρωτοσέλιδα με την ταπεινότητά του και την αγάπη του για τους ενδεείς.
Σύμφωνα με τον βιογράφο Luis Rosales, ο Φραγκίσκος γεννήθηκε το 1936. Ο πατέρας του, Ιταλός μετανάστης, θεωρούσε δεδομένο ότι ο γιος του θα εργαζόταν από μικρή ηλικία. Ενώ πήγαινε στο γυμνάσιο ο Jorge Mario Bergoglio, εργαζόταν ως επιστάτης και ως λογιστής σε ένα τοπικό εργοστάσιο κάλτσας. Συνέχισε τις σπουδές του για να γίνει χημικός, και για σύντομο χρονικό διάστημα δούλεψε και ως μπράβος σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης.
Ως πραγματικός Αργεντινός, έδειχνε την αγάπη του για το τάνγκο και το ποδόσφαιρο, δραστηριότητες όμως που τις εμπόδιζε η πλατυποδία του. Έπαιζε και μπάσκετ μεγαλώνοντας. Η σωματική του δραστηριότητα, ωστόσο, δυσκόλεψε περισσότερο όταν έχασε μέρος του δεξιού του πνεύμονα από λοίμωξη.
Η ιστορία του δεν είναι χωρίς ρομαντισμό. Όταν ήταν 12 χρονών, έγραψε ένα ραβασάκι σε ένα κορίτσι, με ένα σχέδιο, και τη λεζάντα: “Αυτό είναι το σπίτι που θα αγοράσω όταν παντρευτούμε.” Ο πατέρας του κοριτσιού την χτύπησε επειδή συναναστρεφόταν με αγόρι, βάζοντας τέλος στη σχέση. Τα τελευταία, προφητικά λόγια του Φραγκίσκου στο κορίτσι ήταν: «Αν δεν σε παντρευτώ, θα γίνω παπάς.”
Ο Πάπας ομολόγησε επίσης ότι είχε μια φίλη ως έφηβος η οποία ήταν μέλος στην ομάδα του τάνγκο όπου συμμετείχε, και ότι κάποτε είχε «θαμπωθεί» από μια γυναίκα, ενώ παρακολουθούσε ένα σεμινάριο.
Σύμφωνα με Rosales, ο Bergoglio ταυτίστηκε με τον αγώνα για την προστασία των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων που έκανε ο Περόν.
Συνολικά, ο νεαρός Bergoglio ήταν ό,τι θα περίμενε κανείς από ένα νέο που μεγάλωνε στην Αργεντινή τη δεκαετία του ’40 και του ’50.
