Μαλούχος Γεώργιος Π.
Μπορεί εδώ να είμαστε απασχολημένοι με τα δικά μας, όμως, η μακράν πιο σημαντική, ακόμα και για εμάς, είδηση των ημερών που πέρασαν έρχεται από το Παρίσι και τη Ρώμη: είναι η κοινή πρωτοβουλία που ανέπτυξαν ο Γάλλος πρόεδρος Ολαντ και ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντσι με σκοπό να χαλαρώσουν το ασφυκτικό καθεστώς του Δημοσιονομικού Συμφώνου και του Συμφώνου Σταθερότητας.
Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία που λαμβάνεται μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών οι οποίες έχουν αλλάξει άρδην την πολιτική ισορροπία στην Ευρώπη, όσο κι αν αυτό ακόμα δεν αποτυπώνεται σε επίπεδο εθνικών κοινοβουλίων και κυβερνήσεων.
Το γεγονός και μόνον ότι στη Γαλλία το Εθνικό Μέτωπο έγινε το πρώτο κόμμα των ευρωεκλογών, ήταν επαρκές να ταρακουνήσει τόσο τη γαλλική κυβέρνηση ώστε να προχωρήσει στη σχετική κίνηση, η οποία είναι το ελάχιστο δυνατό που μπορεί και πρέπει να γίνει σήμερα σε μία Ευρώπη που ασφυκτιά. Ο Ιταλός πρωθυπουργός από την άλλη πλευρά, άρπαξε την ευκαιρία να συνταχθεί με αυτή την άποψη και έκανε πολύ ορθά: στις ευρωεκλογές ήταν ο μόνος από τους πρωθυπουργούς της κρίσης που δεν ηττήθηκε, ενδεχομένως επειδή είναι πολύ νέος στο αξίωμά του και, ταυτόχρονα, ήδη ανακοίνωσε προσλήψεις στον ιταλικό δημόσιο τομέα.
Ομως, εκείνο που έχει το πιο μεγάλο ενδιαφέρον είναι η άμεση αντίδραση του Βερολίνου: πριν καν περάσουν λίγες ώρες, η καγκελαρία έβαλε απόλυτο πάγο στη σχετική γαλλοϊταλική πρόταση κόβοντας κάθε συζήτηση για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ταυτόχρονα, “επιτέθηκε” και ο υπουργός Οικονομικών του Βερολίνου σε ένα άλλο μέτωπο: είπε ότι πρέπει να ξεχάσουμε τη συζήτηση για περισσότερη και πιο δυναμική παρέμβαση της ΕΚΤ στην κρίση – ουσιαστικά το τύπωμα χρήματος – γιατί κάτι τέτοιο οι Γερμανοί δεν πρόκειται να το επιτρέψουν.
Το Βερολίνο, όπως ήταν φυσικό, δεν αφήνει ίχνος χαραμάδας για να γίνει εκείνο που θα ήταν απόλυτα αυτονόητο: ωθεί, για μία ακόμα φορά, τα πράγματα στα άκρα και δεν κάνει πίσω. Η πολιτική της ηγεμονίας μέσα από την κρίση, συνεχίζεται ακάθεκτη.
Μένει τώρα να δούμε αν οι άλλοι έχουν πραγματικά καταλάβει τι συμβαίνει, σε μία Ευρώπη που, πλέον, βράζει. Κι αν θα επιμείνουν στις απόψεις τους, ή, ανάξιοι των περιστάσεων, θα φοβηθούν ξανά.
tovima.gr
