Το Σπήλαιο του Δράκου στην Καστοριά βράβευσε η γνωστή τουριστική ιστοσελίδα Tripadvisor, καθώς λαμβάνει διαρκώς εξαιρετικά σχόλια από ταξιδιώτες ως επισκέψιμος χώρος. Τη βράβευση και την απόδοση σχετικού Πιστοποιητικού Διάκρισης γνωστοποίησε ο πρόεδρος του Tripadvisor για επιχειρήσεις Μαρκ Σαρόν με επιστολή του στην Κοινωφελή Επιχείρηση του δήμου Καστοριάς “Ορεστειάς”.
Το Tripadvisor είναι ένας από τους μεγαλύτερους ταξιδιωτικούς ιστότοπους παγκοσμίως, όπου οι χρήστες έχουν τη δυνατότητα να προγραμματίσουν το ταξίδι τους. Προσφέρει, μεταξύ άλλων, συμβουλές και κριτικές προορισμών και ξενοδοχείων από πραγματικούς ταξιδιώτες. Οι ιστότοποι της φίρμας συνθέτουν τη μεγαλύτερη ταξιδιωτική κοινότητα στον κόσμο, με περισσότερους από 60 εκατομμύρια μοναδικούς επισκέπτες μηνιαίως, 44 εκατομμύρια μέλη και πάνω από 150 εκατομμύρια κριτικές και γνώμες. Οι ιστότοποι λειτουργούν σε 30 χώρες παγκοσμίως συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.
Η βράβευση του Σπηλαίου του Δράκου με το Πιστοποιητικό Διάκρισης 2014 σημαίνει ότι λαμβάνει διαρκώς εξαιρετικά σχόλια ως επισκέψιμος χώρος από τους ταξιδιώτες του Tripadvisor, δεδομένου ότι αυτό το σημαντικό βραβείο βασίζεται αποκλειστικά στην ποιότητα των κριτικών που έλαβε μέσω της σχετικής ιστοσελίδας (http://www.tripadvisor.com.gr/Attraction_Review-g315844-d3683565-Reviews-Cave_of_Dragon_Spilia_tou_drakou) κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους.
Η διάκριση αυτή έρχεται να επισφραγίσει τις προσπάθειες και τις ενέργειες στις οποίες έχει προβεί τα τελευταία χρόνια η Κοινωφελής Επιχείρηση του δήμου Καστοριάς “Ορεστειάς” για την προβολή του Σπηλαίου του Δράκου και την ανάδειξή του σε ένα από τα καλύτερα επισκέψιμα αξιοθέατα στην Ελλάδα αλλά και όχι μόνο.
TA ΕΝΔΟΤΕΡΑ ΠΟΥ ΚΟΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ
Το σπήλαιο βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της πόλης, στο 2ο χλμ. της παραλίμνιας οδού και λίγο πριν από τη μονή της Παναγίας Μαυριώτισσας. Στο εσωτερικό του υπάρχουν μεγάλα χερσαία και λιμναία τμήματα με εντυπωσιακό σταλακτιτικό διάκοσμο, καθώς περιλαμβάνει επτά υπόγειες λίμνες, δέκα αίθουσες και πέντε διαδρόμους-σήραγγες. Η μεγαλύτερη αίθουσα του σπηλαίου έχει διαστάσεις 45×17 μέτρα, με το κεντρικό της τμήμα υπερυψωμένο και τις πλευρές της να καταλήγουν σε λίμνες. Η μεγάλη λίμνη του σπηλαίου, που είναι και η βαθύτερη, βρίσκεται δυτικά. Η θερμοκρασία εντός του σπηλαίου είναι σταθερή όλες τις εποχές στους 16-18οC, ενώ η υγρασία φτάνει στο 90%.
Στο εσωτερικό του σπηλαίου του Δράκου εντοπίστηκαν παλαιοντολογικά κατάλοιπα, με κυριότερα τα οστά σπηλαίας άρκτου ή αρκούδας των σπηλαίων. Το είδος αυτό έζησε στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Πλειστόκαινου (χρονική περίοδος 2.588.000-11.700 π.Χ.) και εξαφανίστηκε πριν από περίπου 10.000 χρόνια.
Η επισκέψιμη διαδρομή έχει μήκος 300 μέτρα. Ο επισκέπτης περνά όμορφα κατασκευασμένες γέφυρες, δύο συμπαγείς και μία πλωτή. Η έξοδος γίνεται μέσω τεχνητής σήραγγας που λειτουργεί ταυτόχρονα και ως μουσειακός χώρος με πληροφοριακό υλικό γύρω από την ιστορία, τον μύθο και τις φάσεις κατασκευής – αξιοποίησης του σπηλαίου.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ Ο μύθος που ζώνει το σπήλαιο
Ο λαογράφος Δ. Γιαννούσης περιγράφει τη λαϊκή παράδοση σχετικά με το Σπήλαιο του Δράκου (εφημερίδα “Ακρόπολη”, 11-7-1954):
“Πριν από πολλούς αιώνες η μεγάλη σπηλιά που βρίσκεται πριν από το μοναστήρι της Μαυριώτισσας ήταν χρυσωρυχείο και το φύλαγε ένας δράκος που ανέπνεε και έβγαζε από το στόμα του φλόγες και δηλητηριασμένους ατμούς.
Ύστερα από το κτίσιμο της Καστοριάς (Η’ ή Ι’ αιώνας) ο πρώτος βασιλιάς, ο Κάστωρ, θέλοντας να διασκεδάσει τον φιλοξενούμενο αδελφό του Πολυδεύκη και τον πεθερό του και ιερέα του θεού Κέλι, απεκάλυψε το τεράστιο αυτό σπήλαιο. Η παρουσία όμως του δράκου τους εμπόδιζε την προσέγγιση στη σπηλιά. Τότε ο βασιλιάς υπεσχέθη μεγάλα δώρα σ’ αυτόν που θα σκότωνε τον δράκο. Ένας νέος δυνατός παρουσιάστηκε. Επηκολούθησε άγρια πάλη με τον δράκο. Χτυπώντας τον με το κοντάρι του έτρεμαν οι γύρω βράχοι και αναταράζονταν τα νερά της λίμνης. Το τέρας κτυπήθηκε και έπλεε νεκρό επάνω στα νερά της λίμνης. Πανηγύρισαν το γεγονός και ευχαριστίαι ανεπέμφθησαν στον Πάνα. Και κατόπιν με αναμμένους δαυλούς προχώρησαν στη σπηλιά με σκυφτά τα κεφάλια τους για να μην κτυπήσουν τους σταλακτίτες. Το βάθος εκτεινόταν σε χιλιόμετρα και η ατμόσφαιρα γινόταν πνιγηρή από έλλειψιν οξυγόνου. Σε ένα μέρος που η σήραγγα στενεύει έσβησαν οι δαυλοί και πηχτό σκοτάδι τους σφιχταγκάλιασε όλους. Τότε άκουσαν μια απόκοσμη φωνή να λέει, ‘εκείνος που θα σκύψει να πάρει μια χούφτα της λάσπης που πατάει θα μετανιώσει’. Οι πιο θαρρετοί έσκυψαν και επήραν λάσπη και εγέμισαν τους κόρφους τους. Οι άλλοι φοβήθηκαν και δεν τόλμησαν να πάρουν. Όταν βγήκαν στο φως του ηλίου εκείνοι που κρατούσαν τη λάσπη είδαν με έκπληξη πως κρατούσαν υγρή χρυσόσκονη…”.
makthes.gr
