Η ομιλία του Φ. Σαχινίδη στην Κ.Ε. του κόμματος
Στις ευρωεκλογές επιβεβαιώθηκε, για μια ακόμη φορά, ότι η πολιτική ισορροπία της χώρας είναι περισσότερο ασταθής από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Το μεταβατικό πολιτικό μας σύστημα χαρακτηρίζεται από έναν νέο, ανιστόρητο δικομματισμό των δυο πρώην συνεργατών στον αντιμνημονιακό αγώνα της διετίας 2010-2011.
Της ΝΔ, που κάθε ημέρα που περνά ρέπει σε ολοένα και πιο δεξιές – παλαιοκομματικές – πρακτικές και αντιλήψεις, και του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος εντρυφεί στον αριστερό λαϊκισμό και τη μισαλλοδοξία.
Η αποδυνάμωση της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας είναι που καθιστά ασταθές το πολιτικό μας σύστημα.
Η Σοσιαλδημοκρατία είναι συνδεδεμένη με τις πιο ιστορικές στιγμές στην πορεία της χώρας.
Η χώρα πήγε μπροστά κάθε φορά που η Σοσιαλδημοκρατία κατάφερνε να διαμορφώσει κοινωνικές πλειοψηφίες και να κινητοποιήσει κοινωνικό δυναμικό για να επιτευχθούν πολλοί από τους μεγάλους στόχους, που τέθηκαν στην μεταπολίτευση.
Σήμερα, που η χώρα έχει περισσότερο από κάθε άλλη φορά την ανάγκη από την ύπαρξη μιας ισχυρής Σοσιαλδημοκρατίας, που θα λειτουργήσει και ως καταλύτης για ευρύτερες συναινέσεις, τίθεται ως πρόταση να αρκεστεί η Σοσιαλδημοκρατία σε τρίτο ρόλο. Με ποια προοπτική; Με την προοπτική να μετεξελιχτεί σε ένα σταθερό αξεσουάρ κυβερνήσεων της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ ανάλογα με τις εξελίξεις; Αυτή δεν είναι πρόταση προοπτικής. Είναι πρόταση αυτοκατάργησης.
Όμως την αναγκαία συναίνεση, δεν μπορούν να την εκφράσουν οι ακραίοι του αντιμνημονιακού αγώνα ούτε οι θιασώτες των Ζαππείων.
Τη συναίνεση μπορούν να εκφράσουν αυτοί που την ζήτησαν ειλικρινά από την αρχή, όταν άλλοι διαγκωνίζονταν ποιος θα καθυστερήσει περισσότερο την εθνική προσπάθεια αποφυγής της χρεοκοπίας.
Σήμερα η χώρα για να ξεπεράσει τα προβλήματα της, έχει ανάγκη την ανασύνταξη της μεγάλης συμμαχίας των παραγωγών και των αδυνάτων, που θα μας ξαναφέρει στο προσκήνιο της πολιτικής ως πρωταγωνιστές και όχι ως τους φτωχούς εταίρους εφήμερων τακτικισμών.
Η διάρρηξη αυτής της συμμαχίας είναι η πηγή του κοινωνικού διχασμού και της έντασης.
Η νέα Ελληνική Σοσιαλδημοκρατία οφείλει να συμβάλει στην ανασύσταση της συμμαχίας αυτής, αποκαθιστώντας την κοινωνική ενότητα και να διεκδικήσει την πολιτική της έκφραση.
Έτσι θα ξαναβρεί την ψυχή της, έτσι θα υπηρετήσει την κοινωνία και την πρόοδό της, έτσι θα οδηγήσει τη χώρα σε σταθερή ανάπτυξη για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, νέα εισοδήματα και θα μειωθούν οι κοινωνικές ανισότητες που εντάθηκαν στην περίοδο αντιμετώπισης της κρίσης. Έτσι θα ανταποκριθεί στο ιστορικό και πολιτικό της χρέος για την Ελλάδα της επόμενης ημέρας για την Ελλάδα μετά το Μνημόνιο.
Αλλά οφείλει να το κάνει με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι στο παρελθόν.
Γιατί, η αλήθεια είναι, ότι ενώ το ΠΑΣΟΚ έκτισε τη συμμαχία αυτή από το 1981, ενώνοντας για πρώτη φορά την ελληνική κοινωνία με ιστορικές πολιτικές πρωτοβουλίες, τελικά την υπονομεύσαμε κάνοντας ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς ενάντια στις αξίες μας για κομματική πελατεία.
Ανεχτήκαμε πολλοί “δημιουργοί” να γίνουν κρατικοδίαιτοι προμηθευτές και θρασύτητα φοροφυγάδες και διευκολύναμε τους αδύνατους να τα ανεχθούν παρέχοντας επιδόματα χωρίς βάση, συντάξεις χωρίς εισφορές, δημόσιους διορισμούς χωρίς προσόντα.
Αλλάξαμε την Ελλάδα προς το καλύτερο όσο κανείς. Αλλά δεν στερεώσαμε την Αλλαγή σε γερά θεμέλια.
Ανεχτήκαμε πολλές φορές το πελατειακό συντηρητικό κράτος που προϋπήρχε.
Και το προσαρμόσαμε στα μέτρα μας.
Λάθος.
Είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας, αλλά και έχουμε διδαχτεί και από τα λάθη μας.
Έτσι τιμάμε το παρελθόν. Δεν το εξωραΐζουμε. Δεν το ισοπεδώνουμε.
Μαθαίνουμε από αυτό.
Σήμερα, η νέα συμμαχία “δημιουργών” και “αδυνάτων” πρέπει να οικοδομηθεί σε μια τελείως νέα βάση: σε μια ακριβοδίκαιη προστασία των “αδύναμων” και μια βιώσιμη και διαφανή υποστήριξη των “δημιουργών” να αναδείξουν τα ταλέντα, τις ιδέες και τους καρπούς των κόπων τους.
Και δεν θα ξαναμιλήσουμε για αναδιανομή αν δεν μιλήσουμε ταυτόχρονα για παραγωγή σε ένα ανταγωνιστικό παγκόσμιο περιβάλλον. Παραγωγή που θα διασφαλίσει πόρους για αναδιανομή.
Και η σφυρηλάτηση της συμμαχίας τους οφείλει να γίνει στη βάση της αναγνώρισης, ότι τα δικαιώματα συνεπάγονται υποχρεώσεις και δεν μπορεί ποτέ ξανά ο λογαριασμός να σταλεί στην επόμενη γενιά.
Η συμμαχία αυτή θα κληθεί να δώσει τη μάχη απέναντι στις δυνάμεις της δημαγωγίας.
Δημαγωγία απέναντι στην οποία αυτή η παράταξη στάθηκε μόνη το 2010, στην πιο κρίσιμη ιστορική στιγμή για τη χώρα.
Όλοι οι υπόλοιποι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, επέλεξαν να δημαγωγήσουν.
Δημαγωγία, η οποία στο όνομα της κοινωνίας ισοπεδώνει και παραβιάζει δικαιώματα.
Ήρθε η ώρα για ένα νέο ξεκίνημα της Ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας, όπου όλα αποφασίζονται από την αρχή.
Αυτό προϋποθέτει, ότι θα απαντηθούν σήμερα πολλά ερωτήματα αφού η εισήγηση του Πολιτικού Συμβουλίου ζητά από εμάς να εξειδικεύσουμε την πορεία προς το Ιδρυτικό Συνέδριο στο οποίο αναφέρθηκε ο Πρόεδρος το βράδυ των ευρωεκλογών.
Εδώ θα συμφωνηθούν όλα όσα είναι αναγκαία, ώστε να διασφαλιστεί ότι το ιδρυτικό συνέδριο θα είναι πραγματικά ανοικτό στην κοινωνία, γιατί τότε μόνο θα είναι αντιπροσωπευτικό. Αλλιώς δεν θα αφορά κανέναν. Ούτε καν εμάς.
Ανοιχτό προσκλητήριο, ανοιχτό μητρώο, ανοιχτή ατζέντα.
Στο Συνέδριο αποφασίζουμε για τα πάντα, θέσεις, όνομα, σύμβολα, όλα τα όργανα με τη μεγαλύτερη δυνατή νομιμοποίηση από τη βάση. Επίσης, θα συμφωνήσουμε τους κανόνες για τα δικαιώματα της μειοψηφίας.
Τότε μόνο, η πρόταση για ιδρυτικό συνέδριο και αυτοοργάνωση θα έχει πραγματικό αντίκρισμα.
Αλλιώς θα χάσουμε την τελευταία μας ευκαιρία.
Αναγέννηση ή τέλος- δεν υπάρχει μέση λύση!
Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία, να μας ξανακούσει ο κόσμος.
Ευκαιρία που ξεκινάει σήμερα.
Και δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα να την ακυρώσει.
Δεν έχουμε το δικαίωμα αυτό, από σεβασμό σε όσους αγωνίστηκαν για τη δημιουργία μιας μεγάλης σοσιαλιστικής παράταξης αλλά και από υποχρέωση προς στις επόμενες γενιές, να τους παραδώσουμε μια σύγχρονη ελληνική σοσιαλδημοκρατική παράταξη. Ισότιμα ενταγμένη στις προσπάθειες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας για ουσιαστικές απαντήσεις απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις που θέτουν η Παγκοσμιοποίηση και το ατελές θεσμικό πλαίσιο της ευρωζώνης.
Κλείνω με μια πρόταση για τη Συνδιάσκεψη που θα διοργανωθεί για τη συμπλήρωση των 40 χρόνων από την δημιουργία του ΠΑΣΟΚ. Πρόεδρε να καλέσεις προοδευτικούς, σοσιαλδημοκράτες ευρωπαίους ηγέτες όπως ο Ρέντζι, Ολάντ, Γκάμπριελ, Μίλιμπαντ κ.ά αλλά και προοδευτικούς διανοητές όπως ο Πικετί, Φιτουσί, Αγκιόν, Αταλί, Μποφίγκερ, Πισανί-Φερί για να συμβάλλουμε με μια συζήτηση που θα διοργανωθεί στις αναζητήσεις για την ανασύνταξη της Ελληνικής και της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας.
