Πρωταθλητισμός σημαίνει απόλυτη αφοσίωση. Πολύωρη δουλειά και ελάχιστος χρόνος για οτιδήποτε άλλο. Αυτός ο αυστηρός κανόνας όμως έχει και εξαιρέσεις. Η Κατερίνα Στεφανίδη είναι μία από αυτές. Το κορίτσι με το πλατύ χαμόγελο, αυτό που «φόρεσε» και πάνω στο βάθρο του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου στη Ζυρίχη, όταν πήρε το αργυρό μετάλλιο στο επί κοντώ, έχει πολλές πλευρές. Και αυτο είναι ίσως το… μυστικό της επιτυχίας της.
Η 24χρονη άλτρια «πέταξε» το βράδυ της Πέμπτης στα 4,60 μ., επίδοση που της χάρισε τη δεύτερη θέση στον τελικό και το αργυρό μετάλλιο που σηματοδοτεί μία νέα αρχή για εκείνη. Γιατί η Στεφανίδη δεν είναι νέα στο βάθρο. Πίσω της έχει πολλές επιτυχίες στις μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες, καθώς από τα πρώτα της βήματα στο στάδιο είχε φανεί ότι είναι φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα. Οπως αποδείχθηκε, αυτά δεν αφορούσαν μόνο τον αθλητισμό.
Από τα 13 της, ήταν στο προσκήνιο στον ελληνικό στίβο. Μεγαλώνοντας, επιβεβαίωσε τις προσδοκίες, αλλά η πίεση πάνω στους ώμους ενός μικρού κοριτσιού φάνηκε κάποια στιγμή ότι θα την… λύγιζε και θα την έκανε να χάσει το ενδιαφέρον της για το στίβο. Τότε ήρθε μία σημαντική αλλαγή στη ζωή της. Χάρη στις εμφανίσεις της στο επί κοντώ, εξασφάλισε υποτροφία στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και τελειώνοντας το σχολείο έφυγε για τις ΗΠΑ. Εκεί ένας άνθρωπος, που ανέλαβε να τη γυμνάσει, έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Ηταν ο Τόμπι Στίβενσον, ο Αμερικανός «αργυρός» Ολυμπιονίκης του επί κοντώ το 2004.
«Χρειάστηκε να κάνω αρκετή υπομονή και επιμονή για να καταφέρω να επιστρέψω σε υψηλό επίπεδο. Δεν ήταν λίγες οι φορές που σκέφτηκα να σταματήσω. Νομίζω πως ένας από αυτούς που με κράτησαν ήταν ο Στίβενσον», παραδέχεται η Στεφανίδη. Με τη βοήθειά του και το πείσμα της, κατάφερε να κάνει τη διαφορά. Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις Ελλήνων αθλητών που έμειναν σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο σπουδάζοντας στις ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα είχαν εξαιρετικές «επιδόσεις» και στον ακαδημαϊκό τομέα.
Αφού πήρε το πτυχίο της, πριν από περίπου ένα χρόνο, αποφάσισε να συνεχίσει να συνδυάζει αυτή τη δύσκολη καθημερινότητα. Μετακόμισε στο Φοίνιξ, όπου πλέον κάνει το διδακτορικό της και ταυτόχρονα εργάζεται ως βοηθός καθηγητή, διδάσκοντας και η ίδια. Το πρόγραμμά της μπορεί να ακουστεί τρελό σε πολλούς, με τόσες πολλές υποχρεώσεις. Κι όμως η ίδια όχι μόνο καταφέρνει να βρίσκει χρόνο για προπόνηση, αλλά φέτος έδειξε εκπληκτική βελτίωση, ανεβάζοντας το ρεκόρ της στα 4,71 μ., ενώ τώρα ήρθε η ανταμοιβή για τη σκληρή δουλειά της με τη μορφή του αργυρού μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Η μεγάλη επιτυχία δεν θα αλλάξει την καθημερινότητά της πάντως. «Θέλω να συνεχίσω το πρόγραμμα ακριβώς όπως τώρα. Να συνεχίσω να κάνω προπόνηση και να το διασκεδάζω, δίχως αυτό να σημαίνει πως δεν θα είναι υψηλού επιπέδου», λέει η Στεφανίδη, που πλέον γυμνάζεται με έναν άλλον παλιό Ολυμπιονίκη, τον Νικ Χάισονγκ, ο οποίος είχε κερδίσει το επί κοντώ το 2000 στο Σίδνεϊ.
«Με βοήθησε αρκετά η Αμερική. Τα πήγα καλά και σε ακαδημαϊκό και αθλητικό επίπεδο. Μου άρεσε πολύ η νοοτροπία της. Γνώρισα και ανθρώπους που με βοήθησαν πάρα πολύ και αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο», παραδέχεται η 24χρονη που όπως συμπληρώνει ακόμη δεν έχει σκεφτεί αν θα μείνει για πάντα στις ΗΠΑ.
iefimerida.gr
