Μια προηγουμένως άγνωστη ζώνη αστεροειδών έχει εντοπιστεί στο βαθύ διάστημα και κατευθύνεται πλέον προς το δικό μας ηλιακό σύστημα. Η NASA αποκάλυψε νέα στοιχεία που δείχνουν ότι μεταξύ του 2017 και του 2113 αναμένονται 400 πτώσεις αστεροειδών, με βάση τα νέα δεδομένα παρατήρησης αντικειμένων κατά τη διάρκεια των τελευταίων 60 ημερών.
Οι περισσότεροι θα έχουν μέγιστη διάμετρο περίπου 100 μέτρων και τη δυνατότητα να προκαλέσουν σημαντικές ζημιές.
Αλλά οι επιστήμονες προειδοποιούν οτι ένα κολοσσιαίο “τέρας” βρίσκεται επίσης στο δρόμο μας, μια απειλή για τη Γη μέσα σε μόλις έξι χρόνια.
Ο καθηγητής Bill Napier, εμπειρογνώμονας της αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Buckingham, είπε ότι η σύγκρουση, είτε με έναν αστεροειδή, ή με συντρίμμια από έναν κομήτη θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες.
Είπε: «Αν συμβεί κάτι τέτοιο, ανάλογα με το πού θα χτυπήσει θα αλλάξει τελείως τη ζωή στη Γη. Θα διαταρασσόταν η ατμοσφαιρική χημεία κόβοντας το φως του ήλιου. Θα ήταν σαν πυρηνικός χειμώνας και θα μπορούσε να διαρκέσει για δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Αυτοί οι κομήτες έχουν 200-300χλμ διάμετρο, είναι τεράστια τέρατα και θα μπορούσαν να διαλύσουν τη γη αν την χτυπούσαν.
»Ο πιο άμεσος όμως κίνδυνος προέρχεται από μικρότερους αστεροειδείς, υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες από αυτούς στο διάστημα και είναι ικανοί να προκαλέσουν μεγάλη ζημιά σε τοπική κλίμακα. Ένα χτύπημα στη Σιβηρία το 1908 ευτυχώς δεν ήταν σε κατοικημένη περιοχή. Αν αυτό συνέβαινε στο Λονδίνο, θα εξαφανίζονταν τα πάντα και η σύγκρουση θα ακουγόταν σε διπλανή χώρα.»
Ο καθηγητής Napier λέει ότι «η γη απειλείται από δύο πράγματα: από αστεροειδείς, που είναι κομμάτια βράχου, και από πολύ μεγαλύτερους κομήτες που είναι από πάγο που θα θρυμματίζονται σε δισεκατομμύρια κομμάτια καθώς θα πλήττουν τη γη. Ο κομήτης του Halley, σύμφωνα με τον καθηγητή, έχει περίπου 10 χιλιόμετρα μήκος, αλλά δεν περνά κοντά από τη γη. Πιο επικίνδυνος είναι ο Swift-Tuttle, που έχει 27 χιλιόμετρα μήκος και περνά πολύ κοντά στη Γη. Οι κομήτες είναι εξαιρετικά εύθραυστα σώματα πάγου και από καιρό σε καιρό παγιδεύονται από τη βαρύτητα γιγάντιων πλανητών, πέφτουν επάνω τους και διαλύονται. Η σκόνη τους καλύπτει το φως του ήλιου και μοιάζει σαν να δέχεται η περιοχή ανηλεείς και συνεχείς βομβαρδισμούς.
»Αυτά τα πράγματα επιπλέουν στο σύμπαν και υπάρχει πραγματικός κίνδυνος εκεί έξω, που δεν έχει μελετηθεί κατάλληλα, και θα μπορούσε να εμφανιστεί ανά πάσα στιγμή. Περιττό να πούμε ότι υπάρχουν μεγάλες αντιπαραθέσεις γύρω από αυτό το θέμα.»
