Επιστήμονες έκαναν μια απροσδόκητη ανακάλυψη για τα κοινά σημεία που έχουν οι λάτρεις της Κλασσικής με τους λάτρεις της Μέταλ μουσικής
Τα στερεότυπα που υπάρχουν για τη χέβι μέταλ μουσική, ότι πρόκειται για βίαιη και ακόμη και σατανική μουσική, έχει οδηγήσει τη μουσική και τους φαν της στην απομόνωση από τη mainstream κουλτούρα. Φαίνεται, όμως, ότι όλα αυτά τα χρόνια η αρνητική δημοσιότητα ήταν ένα τεράστιο λάθος: οι λάτρεις της κλασσικής μουσικής και οι λάτρεις της χέβι μέταλ μουσικής είναι πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι έχουν το ίδιο ψυχολογικό προφίλ. Και τα δύο είδη μουσικής μοιάζουν πολύ περισσότερο από όσο φαντάζεστε.
Οι Metalheads ενσωματώνουν μια πραγματικά ειρηνική φύση, μακριά από τη δημόσια αντίληψη. “Το κοινό έχει μια στερεοτυπική αντίληψη για τους φανς της χέβι μέταλ μουσικής, σύμφωνα με την οποία είναι άτομα που έχουν τάσεις αυτοκτονίας, υποφέρουν από κατάθλιψη και αποτελούν κίνδυνο για τον εαυτό τους και την κοινωνία γενικότερα”, ανέφερε ο Adrian North, καθηγητής του Πανεπιστημίου Heriot-Watt που μελετά τους λάτρεις της μουσικής. «Αλλά είναι πολύ ευαίσθητα άτομα. Είναι ακριβώς όπως οι οπαδοί της κλασσικής μουσικής.»
Αυτή η ευαίσθητη φύση πηγάζει από ένα συνδυασμό χαρακτηριστικών, τα οποία η μελέτη του AdrianNorthκατάφερε να εντοπίσει. Βρήκε ότι οι λάτρεις της μέταλ είναι πάνω απ’ όλα δημιουργικοί, άνετοι με τον εαυτό τους και εσωστρεφείς – ιδιότητες που έχουν και οι ακροατές της κλασσικής.
“Εκτός από την ηλικία τους, είναι ουσιαστικά όμοιοι,” είπε ο North. Αυτή η ευγενική και δημιουργική προσωπικότητα επιτρέπει στους ακροατές και των δύο ειδών μουσικής να αντιμετωπίζουν πιο ελεύθερα, με πιο ανοιχτό μυαλό από τους συνομηλίκους τους, τις μη παραδοσιακές μουσικές (όπως τη μη-mainstream μουσική).
Ο ψυχολόγος Viren Swami στο Πανεπιστήμιο του Westminster μελέτησε αυτό το ανοικτό πνεύμα, και διαπίστωσε ότι εκείνοι ειδικά που απολαμβάνουν τη μέταλ μουσική είναι πιο «ανοικτοί» σε καινούργιες εμπειρίες. «Αυτή η μεγαλύτερη προδιάθεση για μοναδικότητα, ωθεί τους ακροατές έξω από το mainstream και στην «αγκαλιά» της μουσικής υποκουλτούρας.»
Φαίνεται περίεργο να συνδέονται η στερεοτυπικά εκλεπτυσμένη κλασική μουσική με αυτούς που κουνούν και χτυπούν τα κεφάλια τους, αλλά και τα δύο είδη μοιράζονται πολλά περισσότερα από ό, τι νομίζατε. Και τα δύο είδη είναι εξαιρετικά θεατρικά στις παραστάσεις τους, χρησιμοποιούν κοστούμια, σκηνικά και, πάνω απ’ όλα, έχουν τεράστια δυναμική στη σκηνή. Οι ορχήστρες έχουν δύναμη στους αριθμούς, αφού μπορούν να εμφανιστούν εύκολα 70 μουσικοί επί σκηνής, ενώ οι μέταλ μπάντες κατέχουν τα πρωτεία μεταξύ των πιο δυνατών ήχων που υπάρχουν. Και είναι η καθαρή θεατρικότητα αυτών των δύο ειδών, που σύμφωνα με τον North, ελκύει συγκεκριμένο είδος ακροατών.
Αλλά πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι αυτή η έρευνα δείχνει ότι είναι καιρός να σταματήσουμε να δημιουργούμε στερεότυπα σε τόσο μεγάλο βαθμό. Οι λάτρεις της κλασικής μουσικής μπορεί να είναι άνετοι, οι μεταλάδες όμως μπορεί να είναι το ίδιο καλά προσαρμοσμένοι. Και οι δύο μοιράζονται την «αγάπη για το μεγαλοπρεπές, και αν και αναμφισβήτητα έχουν διαφορετικές εμπειρίες, και τα δύο είδη εκπληρώνουν την επιθυμία των ακροατών τους για μοναδικές δραματικές εμπειρίες. Και τα δύο είδη μουσικής αγαπούν άνθρωποι με ανοικτό, παιχνιδιάρικο μυαλό.
