Το 11ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ διοργανώνει στη Λάρισα το διήμερο 26-27 Σεπτέμβρη η αντιρατσιστική πρωτοβουλία στην κεντρική πλατεία και το αφιερώνει στον Αλέξη, τον Ερβάν, τον Λουκμάν, τον Παύλο.
Πρόκειται για ένα διήμερο γιορτής και αλληλεγγύης.
Στο διήμερο αυτό θα γίνουν συζητήσεις για τα όνειρα μας, θα γίνει ανταλλαγή εμπειριών αγώνα, θα χαραχθεί η περαιτέρω πορεία του αντιφασιστικού κινήματος και φυσικά οι συμμετέχοντες στο φεστιβάλ θα ακούσουν μουσικές, θα παίξουν θέατρο, θα χαρούν, θα πιούν και θα χορέψουν.
Οι διοργανωτές του φεστιβάλ με τίτλο «όλα για όλους» σε ανακοίνωσή τους αναφέρουν:
«Gleichschaltung (προσαρμογή), αποκαλούνταν στη ναζιστική Γερμανία η εκστρατεία για την ευθυγράμμιση των πολιτών, των πανεπιστημίων, των πολιτισμικών, κοινωνικών και κρατικών θεσμών με τις αρχές και τις πρακτικές του εθνικοσοσιαλισμού.
Αυτή την «προσαρμογή» που εκφωνείται δεκάδες φορές την μέρα από την τρόικα, το ντόπιο πολιτικό προσωπικό της και τα παπαγαλάκια του, με τραγικές συνέπειες για την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, βιώνουμε εδώ και τέσσερα χρόνια.
Τυχαία δεν είναι η ομοιότητα των λέξεων. Προεικονίζει την απαρχή ενός νέου ολοκληρωτισμού που η μαύρη σκιά του πλανάται πάνω από όλο τον κόσμο. Άνοδος φασιστικών κομμάτων στην Ευρώπη, πόλεμοι, εθνικιστικοί και θρησκευτικοί φανατισμοί, αναβίωση στρατοπέδων συγκέντρωσης, σύγχρονη δουλεία, άνθρωποι σκουπίδια, δολοφονίες προσφύγων στη Μεσόγειο, φυλακές – κολαστήρια και σύγχρονοι εγκλεισμοί.
Και πρόσκαιρα φαντάζει πως μας νίκησαν, πως δεν «κουνιέται φύλλο». Όμως η πραγματική ιστορία γράφεται διαφορετικά, γιατί γράφεται από εμάς.
Εμείς η «χαμένη γενιά», όπως λένε συνεχώς για να μας κάνουν να το πιστέψουμε, είμαστε εδώ ζωντανοί και όσο περισσότερο μας χτυπούν τόσο πιο «ασεβής» θα είναι η αντίδραση μας.
Ακόμη και αν θέλει πολύ φως να ξημερώσει, δεν παραδεχόμαστε την ήττα, έχουμε πολλές φωλιές νερού να συντηρήσουμε μέσα στις φλόγες (παραφράζοντας τους στίχους του ποιητή μας Μανώλη Αναγνωστάκη)
Εμπνεόμαστε από τον αγώνα των καθαριστριών, των απολυμένων της ΕΡΤ, των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στους χρυσοθήρες, τον αγώνα των εργατών στην ΒΙΟΜΕ που πήραν το εργοστάσιο στα χέρια τους.
Δεν θέλουμε την ανάπτυξη που φέρνουν οι νέοι κονκισταδόρες, του πειρατικού και αρπαχτικού –από την γέννηση του- καπιταλισμού, που ισοπεδώνει τις κοινότητες των ανθρώπων. Αρνούμαστε την ελευθερία της αγοράς, που είναι το σύγχρονο σεντούκι της λείας τους. Αρνούμαστε τα κελεύσματα του μίσους των φασιστοειδών και ιεροκηρύκων .
Φτιάχνουμε τα δικά μας όνειρα, προτάσσουμε τις αξίες της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της αυτοδιαχείρισης. Ανοίγουμε τον δρόμο για ένα κόσμο διαφορετικό, ένα κόσμο ελεύθερο.
Για να θυμηθούμε όλα αυτά που μας ενώνουν, γιατί για εμάς οι άνθρωποι δεν ενώνονται με κριτήριο την φυλή, το φύλο, τη θρησκεία, το έθνος, αλλά την τάξη.
Για να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν και μας ανήκει όλος ο πλούτος που εμείς παράγουμε.
Θέλουμε πίσω τις ζωές μας, όχι για να ζήσουμε όπως πριν, αλλά για να τις πάμε αλλού, σε ένα κόσμο όπου… όλα θα είναι για όλους.
